Carlos Sainz Jr., zoon van de voormalig Spaans wereldkampioen rallyrijden Carlos Sainz, heeft de liefde voor het racen geërfd. Sainz debuteerde in 2015 op 21-jarige leeftijd voor Toro Rosso, als teamgenoot van een toen 17-jarige Max Verstappen. Sainz rijdt sinds 2021 voor Ferrari en was in 2023 de enige niet-Red Bull Racing-coureur met een overwinning. De Spanjaard kwam in de straten van Singapore als sterkste uit de strijd na een tactisch steekspelletje met Lando Norris en de Mercedes-coureurs. Sainz moet op zoek naar een nieuwe werkgever voor 2025, aangezien Lewis Hamilton zijn plekje bij Ferrari overneemt.
Deze pagina gaat verder onder het nieuws.
Carlos Sainz, geboren op 1 september 1994 te Madrid, kreeg het racen er met de paplepel ingegoten. Zijn vader is namelijk rallylegende Carlos Sainz senior, tweevoudig kampioen in de WRC. Hoewel de jonge Carlos enorm tegen zijn vader opkeek, zag hij geen toekomst voor zichzelf in het rallyracen. Geïnspireerd door het succes van Fernando Alonso halverwege het eerste decennium van deze eeuw, koos Sainz voor de formuleklasses. Inmiddels mag de Spanjaard een vaste waarde in de Formule 1 genoemd worden.
Sainz mag anno 2021 dan wel voor Ferrari rijden, hij had ook zomaar voor Red Bull Racing kunnen uitkomen. Al vanaf 2010 maakte de coureurszoon deel uit van het opleidingsprogramma van Red Bull Racing. Dat vertrouwen betaalde hij volledig uit door zowel kampioen te worden in de Formule Renault 2.0 (2011) als in de World Series by Renault (2014). In 2015 werd hij dan ook beloond met zijn Formule 1-debuut, bij Toro Rosso als teamgenoot van de eveneens debuterende Max Verstappen. De twee kemphanen deden niet heel veel voor elkaar onder en vochten geregeld mooie duels uit, in de hoop de eerste te zijn die mocht promoveren naar het grote Red Bull Racing.
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
Verstappen won die strijd, maar Sainz bleef leveren in de Toro Rosso. Toen bleek dat de twee stoeltjes bij Red Bull Racing nog wel even bezet bleven, zocht Sainz voor 2018 zijn heil bij Renault. Hij mocht echter eind 2017 al invallen bij de Franse renstal, omdat Jolyon Palmer voortijdig de deur werd gewezen. Bij Renault scoorde Sainz een solide aantal punten, maar echte hoogtepunten bleven uit.
Dus stapte Sainz voor 2019 over naar het gevallen topteam McLaren. Bij de Britten werd hij de teamgenoot van rookie Lando Norris. Mede dankzij de jonge Norris kreeg de Formule 1-wereld een ander beeld te zien van Sainz, die doorgaans werd geportretteerd als een serieuze coureur. Samen met Norris haalde Sainz buiten de baan de gekste dingen uit, iets waar de twee zich erg populair mee maakten.
Op de baan maakte Sainz zich echter ook populair. In de twee seizoenen die hij reed voor McLaren groeide hij uit tot één van de beste coureurs op de grid. Hij scoorde vrijwel altijd punten en was, beperkt door het materiaal, duidelijk best of the rest. De ultieme beloningen vielen in Brazilië (2019) en Italië (2020), toen Sainz zijn eerste podiumplekken verdiende. Door zijn goede prestaties in het oranje trok hij de aandacht van Ferrari, zijn werkgever per 2021.
Van alle coureurs op de grid is Sainz één van de rijders met de meeste werkgevers achter zijn naam. In 2021 voegde hij zich alweer bij zijn vierde team: Ferrari. De renstal, doorgaans één van de topteams, kende een zegeloos 2020 en aan Sainz en teamgenoot Charles Leclerc de taak om de trots weer terug te brengen naar Maranello. Sainz vult grote schoenen, daar waar hij viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel vervangt in Italië.
In zijn eerste seizoen bij Ferrari liet Sainz een geweldige indruk achter. Leclerc was doorgaans wel wat sneller, maar zijn Spaanse teamgenoot scoorde in de meeste races wel punten. Leclerc had gedurende het seizoen wat vaker pech, maar dat neemt niet weg dat Sainz ook gewoon door zijn kwaliteit boven zijn teamgenoot is geëindigd. De Spanjaard wist in zijn eerste seizoen bij de Italiaanse renstal vier keer het podium te halen.
In 2022 maakte de Spanjaard enkele fouten aan het begin van het seizoen, waardoor hij dankzij enkele nulscores in onder andere Australië en Imola al snel uit de titelstrijd lag. Sainz fungeerde de rest van het jaar als tweede man bij Ferrari, maar begon aan het einde van het seizoen steeds constanter te presteren. In Groot-Brittannië pakte hij zijn eerste Grand Prix-zege, en hij haalde Lewis Hamilton in het laatste weekend in om als vijfde te eindigen in de WK-stand.
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
In 2023 moest Sainz twee stapjes terugzetten, en eindigde hij als zevende in het wereldkampioenschap. Toch was hij buiten het Red Bull-duo de enige coureur met een Grand Prix-zege. In een matig weekend van Red Bull blonk Sainz uit in de straten van Singapore, waar hij poleposition veroverde, en een dag later de race op knappe wijze controleerde. Sainz hield oud-teamgenoot Norris bewust binnen DRS-afstand, zodat de Mercedes-coureurs op de plekken drie en vier, met verse banden, de Brit niet konden inhalen. Een slecht slotweekend zorgde er wel voor dat Sainz op de valreep van P4 naar P7 kelderde in het kampioenschap.
Jaar | Team(s) | Overwinningen | Punten | Eindstand WK |
2015 | Toro Rosso | 0 | 18 | 15e |
2016 | Toro Rosso | 0 | 46 | 12e |
2017 | Toro Rosso & Renault | 0 | 54 | 9e |
2018 | Renault | 0 | 53 | 10e |
2019 | McLaren | 0 | 96 | 6e |
2020 | McLaren | 0 | 105 | 6e |
2021 | Ferrari | 0 | 164,5 | 5e |
2022 | Ferrari | 1 | 246 | 5e |
2023 | Ferrari | 1 | 200 | 7e |