Leclerc reed de pace van Hamilton aan gort met een half intacte voorvleugel en dit is waarom

Tijdens de afgelopen Grand Prix van China zagen we Ferrari en Charles Leclerc iets doen dat maar weinig voor komt in de sport: doorrijden met een kapotte voorvleugel. Een opmerkelijke technische beslissing, gevoed door strategische implicaties. Waarom koos Ferrari hiervoor, wat voor effect had de voorvleugel op de pace van Leclerc en hoe kan het dat hij nog steeds sneller was dan teamgenoot Lewis Hamilton?

In de eerste drie bochten van Shanghai International Circuit kwamen de Ferrari-rijders elkaar tegen, vlak na de start van de Grand Prix. Leclerc verloor ogenblikkelijk de controle over het materiaal en stuurde in op zijn teamgenoot, waarna hij de linkerzijde van zijn voorvleugel verloor. Het leek erop dat de Monegask naar binnen moest en het onderdeel moest laten vervangen.

Het team ging rekenen en kwam tot de conclusie dat een stop niet gewenst was. Primaire ingevingen waren van strategische aard. Zo zou een pitstop ongeveer acht seconden kosten en Leclerc zou na zo'n lange pitstop achter Max Verstappen terechtkomen. Deze baanpositie wilde de Italiaanse renstal niet opgeven en dus koos Ferrari voor track position.

Leclerc rijdt Hamiltons pace

Leclerc en Hamilton reden in hetzelfde materiaal, wat betekent dat Leclerc met schade minder snel zou moeten zijn dan zevenvoudig wereldkampioen Hamilton. Desondanks was het Leclerc die de snellere van de twee was. Sterker nog, in ronde 21 werd Hamilton gevraagd om zijn positie op te geven, om er vervolgens in te slagen om zijn teamgenoot achter zich te houden, ondanks diens nieuwe harde banden.

Deels is dit te verklaren door het feit dat Leclerc na de sprintrace wijzigingen doorgevoerd had in zijn afstelling. Op zaterdag was hij significant trager dan de Engelsman, op zondag was hij in de kwalificatie binnen een tiende van zijn nieuwe teamgenoot. Op zondag resulteerde deze wijzigingen in een superieure pace, zelfs mét schade. De wijzigingen die Leclerc verzocht had, werkten. Dat was aan de kwalificatiepace al te zien, nog zonder naar de pace op de zondag te kijken.

We hebben dus sowieso een verklaring voor het feit dat Leclerc sneller was dan Hamilton. De vraag is in hoeverre het snelheidsoverschot van Leclerc groot genoeg was voor Leclerc om ook mét schade zijn teamgenoot te snel af te zijn. Het antwoord is uit de Grand Prix duidelijk geworden, namelijk 'ja'. Dat zegt wat over zowel Leclerc als Hamilton.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Wat misten Leclerc en Ferrari

De schade aan Leclercs voorvleugel veroorzaakte een tekort aan neerwaartse druk wanneer we Ferrari en de teamradio's moeten geloven. Zo'n '30 punten' aan neerwaartse druk verdwenen vanwege de schade. Vertaald is dit een geschat tijdverlies van 0,2 tot 0,3 seconde per ronde. Op papier had Leclerc dus alleen maar pace in moeten leveren.

Anderzijds miste Leclerc zijn linker end plate op een circuit waarop de bochten voornamelijk rechtsom genomen worden. Dat kan een minimaliserend effect op de downforceafname gehad hebben, naast het feit dat de instabiliteit van de voorvleugel ook voor meer snelheid op het rechte stuk heeft kunnen zorgen. Zo'n kapotte voorvleugel hoeft dus niet per se een gigantisch nadeel te zijn.

Wanneer een coureur een bocht neemt met een end plate, genereert deze luchtweerstand bij het nemen van de bocht. Een bolide stuurt dus minder makkelijk scherp in wanneer deze end plates erop zitten, maar de end plates zijn nu eenmaal noodzakelijk voor de structurele integriteit van het onderdeel.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Op een circuit met voornamelijk rechterbochten stuurt de bolide ineens makkelijker scherp in wanneer de linker end plate verdwenen is. De schade heeft Leclerc dus downforce gekost, ook in de outwash richting de vloer, maar het feit dat het de juiste kant van de voorvleugel was, kan hem dus echter ook een kleiner nadeel opgeleverd hebben.

Daarnaast was er de afgelopen weken veel te doen om flexibele vleugels. Wanneer vleugels te flexibel zijn, buigen ze te veel bij toenemende luchtdruk. Een voorvleugel zonder end plate mist de stabiliteit die het nodig heeft om doorgaans door de crash test heen te komen, maar als de lichten eenmaal gedoofd zijn, maakt dat niet meer uit.

De vleugel is vatbaarder voor de krachten van de wind en wordt dus zwaarder naar beneden gedrukt op het rechte stuk. Dat betekent dat een kapotte voorvleugel aan de kapotte kant minder luchtweerstand genereert op de lange rechte stukken dan een intacte voorvleugel. Ook zo kan een missende end plate dus juist voor meer snelheid zorgen, in plaats van minder.

Leclercs perspectief

Als je het Leclerc zelf vraagt, was hij alleen maar tijd aan het inleveren vanwege de schade. 'Om heel eerlijk te zijn was ik er niet sneller door. Het voelde slecht', gaf de Ferrari-rijder aan. Dat hij sneller was dan zijn teamgenoot kan nog steeds als verklaring hebben dat Leclerc na de afstellingswijzigingen sowieso al drie of vier tienden voordeel had.

Leclerc ziet de schade als een gemiste kans om McLaren het vuur aan de schenen te leggen. Oscar Piastri ging er met de zege vandoor en Lando Norris werd, ondanks een probleem met de remmen in de slotfase, tweede. Had Leclerc de schade niet opgelopen dan is hij ervan overtuigd dat hij met de twee papajaoranje bolides gevochten had om podiumplekken.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Technische, strategische en onzekere factoren

De keuze van Ferrari om door te rijden na het incident illustreert hoe complex de besluitvorming is in de Formule 1 wanneer het gaat om toe- of afnames in prestaties na een aanvaring. Teams balanceren tussen onmiddellijke reparaties en de strategische implicaties die deze reparaties met zich meebrengen. Aerodynamische schade is niet altijd een race killer, dus moet per casus geëvalueerd worden. Het lijkt erop dat Ferrari deze zaak goed geïnterpreteerd heeft.

Daarnaast geeft dit voorbeeld aan dat de schade aan een auto qua ernst volledig afhankelijk is van de lay-out van het circuit. Was Leclerc zijn rechter end plate verloren dan was het gevolg op zijn stuurkunsten op een circuit met nagenoeg alleen maar rechterbochten anders geweest. Dat het zijn linker end plate was die uiteindelijk bij de fans in het gras belandde, was dan ook een geluk bij een ongeluk.

Tenslotte weten we niet in hoeverre de pace van Leclerc sowieso al hoger lag dan die van teamgenoot Hamilton - de enige échte maatstaf. Leclerc liep schade op in de eerste ronde dus vergelijkingsmateriaal is er niet. Hoe nadelig het effect van de schade geweest is, zullen we dus nooit weten. Wel weten we dat schade effecten heeft op luchtstromen, balans en andere technische zaken die lang niet altijd extreem negatief hoeft te zijn. Acht seconden was het in ieder geval schijnbaar niet waard.