De immer dreigende prijs van Alonso's kwaliteit die ook Aston Martin ervaart

Ooit was de gevierde man van de Grand Prix van Bahrein 2023, Fernando Alonso, de jongste tweevoudig wereldkampioen in de Formule 1. Sinds hij die laatste titel won, is hij op meerdere dwaalsporen terechtgekomen. Deels vanwege het feit dat hij op het verkeerde moment het verkeerde team uitkoos, maar ook deels omdat hij een van de meest veeleisende en fanatieke rijders van de sport is. Wat heeft deze virtuoos ons nog te bieden op zijn oude dag?

Nu Aston Martin een ijzersterke bolide gebouwd heeft, kan Alonso weer aansluiten aan de voorkant van de grid. Gezien het feit dat dit vermoedelijk weer een seizoen wordt waarin Max Verstappen wereldkampioen wordt, is een scherpe coureur die voor spektakel zorgt op het middenveld meer dan gewenst. Spektakel gaat er komen, want waar een gedreven Alonso rijdt, kun je rekenen op actie.

Successen bij Renault, drama bij McLaren

De licht ontvlambare Spanjaard won zijn twee titels in 2005 en 2006 met Renault. Zijn tweede titel betekende dat hij het unieke record van jongste tweevoudig wereldkampioen brak, en de hype die om hem heen hing, was meer dan terecht. Na Michael Schumachers hegemonie was men toe aan vers bloed, wat ze kregen in de vorm van deze extreme rijder. Toen typeerden agressie, intelligentie en durf zijn rijstijl namelijk al. Maar ook zat er een minder aangenaam randje aan de aanwezigheid van de coureur binnen een team.

Daar kwam McLaren binnen een jaar al achter. Na zijn titels met Renault vertrok Alonso richting de Britse renstal, die ook van Lewis Hamiltons diensten gebruik maakte in 2007. Hamilton was bijzonder snel en Alonso had zijn handen vol aan de jongeling. Het ging van kwaad tot erger. Ging het voor Alonso niet volgens plan dan dwarsboomde hij zijn teamgenoot, bleef hij onnodig lang in de pitstop staan als Hamilton na hem voor een bandenwissel ging en weigerde hij informatie te delen met de andere kant van de garage.

De frictie tussen de coureurs werd te hevig, het team leed eronder en na één jaar bij McLaren vertrok Alonso alweer. Kimi Raikkonen ging er dat jaar met de wereldtitel vandoor vanwege het gebakkelei tussen de twee, en een jaar later won Hamilton zijn eerste titel met het McLaren waar Alonso stampvoetend afscheid van genomen had.

Domper bij Ferrari

Alonso was met zijn twee titels een gewilde rijder en werd na een tweejarige termijn bij Renault opgepikt door een van Schumachers vertrek herstellend Ferrari. Kimi Raikkonen en Felipe Massa hielden de eer hoog, maar wisten niet te brengen waar de Italiaanse renstal naar op zoek was. De druk ligt er altijd hoog, net zoals in 2023 weer het geval is.

Ferrari leek een uitstekende stap voor de man uit Asturië, een stap waarmee hij eindelijk die felbegeerde derde titel zou veroveren. Niets was minder waar. Drie van de vier jaar eindigde hij als tweede in het coureursklassement, maar de oppermachtige combinatie Sebastian Vettel-Red Bull Racing was niet te verslaan. In 2014 vertrok hij met lege handen bij het meest illustere team van de sport.

Terug naar McLaren

Na zijn korte avontuur bij McLaren durfde hij het aan om nog eens voor de renstal aan het werk te gaan. McLaren had ondanks het trauma interesse, men weet in de paddock immers waar de hypergetalenteerde Alonso toe in staat is met het juiste materiaal. Zijn tweede termijn bij McLaren verliep niet veel voorspoediger dan de eerste.

McLaren was veel te traag en dat had deels te maken met een ver ondermaatse krachtbron van Honda. Regelmatig liet hij zich uit over de Japanse leveranciers, wiens materiaal hij zelfs bestempelde als GP2-motor (GP2 is de voormalige naam van de Formule 2). Dit deed hij nota bene in het Japanse raceweekend en wederom ontstond er een breuk tussen hem en het team.

De sabbatical

De frustratie werd hem te veel en hij besloot voor een tweejarige sabbatical te gaan. In die twee jaar afwezigheid won hij tweemaal de 24 uur van Le Mans en poogde hij de Indy500 te winnen in de zoektocht naar de illustere Triple Crown. Alleen de Indy500 mist hij nog, maar de Formule 1 riep hem. Alpine zocht een sterkhouder en kwam bij de oud-coureur uit.

In combinatie met Esteban Ocon was Alonso meer teamspeler dan ooit tevoren, met een zinderend staaltje verdedigen tegen Hamilton (of all people..) tijdens de Grand Prix van Hongarije, die vervolgens door zijn teamgenoot gewonnen werd. Als er écht wat op het spel staat voor hemzelf, kruipt hij weer terug in zijn oude, extreem fanatieke huid.

Wat kan Alonso bij Aston Martin

Met een verrassende overstap naar Aston Martin heeft hij een nieuwe bladzijde omgeslagen in zijn carrière, en misschien wel de laatste. Als 41-jarige is hij verreweg de oudste van de grid, al zie je het aan zijn rijgedrag niet. In Bahrein verschalkte hij de eveneens ervaren Hamilton op schitterende wijze en ook zijn beduidend jongere landgenoot, Carlos Sainz, moest eraan geloven.

Dit jaar gaat hij op zoek naar zijn 33ste zege, een zege waar hij al jaren op wacht. In 2003 in Maleisië stond hij voor het eerste op het podium, bijna 20 jaar later, Bahrein 2023, was uiteraard zijn meest recente moment op het ereschavot. Weet Aston Martin deze vorm vast te houden, en daar heeft het alle schijn van, dan is Alonso een tevreden man. Een tevreden Alonso is levensgevaarlijk voor alle coureurs in de subtop. Hamilton, maar ook George Russell en misschien zelfs wel Charles Leclerc en Sergio Pérez, kunnen de borst nat maken.

In de slotfase van de eerste race van het jaar merkte je dat al. 'Dit is een heerlijke auto om in te rijden', complimenteerde Alonso zijn team gedurende de wedstrijd. Ook vroeg hij naar hoe teamgenoot Lance Stroll het er vanaf gebracht had in de eerste race van het seizoen. Het toont dat Alonso wellicht maar een kwart van zijn cognitief vermogen gebruikt om te racen, de rest gaat naar het schetsen van scenario's, strategie, communicatie en het uitkiezen van de slimste lijnen wanneer er iemand voor zijn voeten rijdt.

Aston Martin heeft honderden miljoenen geïnvesteerd en de ambitie om in enkele jaren wereldkampioen te worden. Met Alonso hebben ze een coureur die bewezen heeft dat hij dat kan. Het lijkt de perfecte match op het juiste moment, een luxe die Alonso in zijn carrière zelden gehad heeft. Een prachtverhaal, al helemaal als het het team en de coureur ook werkelijk lukt. Heb je Alonso in je team dan werk je echter altijd aan de hand van één voorwaarde: pas als je wint, heb je vrienden. Bij Alonso is dit de immer dreigende prijs van zijn kwaliteit.