Daniel Ricciardo

Daniel Ricciardo is een Australische autocoureur die al een tijdje in de Formule 1 rijdt. Vele jaren kwam hij uit voor teams verbonden aan Red Bull Racing. In 2019 kwam hier een eind aan toen hij de nieuwe rijder bij Renault werd. Na twee jaar heeft Ricciardo het Franse team echter ingeruild voor McLaren, waar hij in 2021 en 2022 reed naast Lando Norris. In 2023 begon Ricciardo als testcoureur voor Red Bull, maar verving hij na elf races Nyck de Vries bij AlphaTauri. In 2024 rijdt Ricciardo opnieuw bij het zusterteam van Red Bull, Visa Cash App RB, en richt hij zijn pijlen op het stoeltje van Sergio Pérez in 2025.

Deze pagina gaat verder onder het nieuws.

Hoewel Ricciardo, geboren op 1 juli 1989, van origine Australisch is, heeft hij ook Italiaans bloed door de aderen stromen. Zijn vader is namelijk een Italiaan, vandaar ook de achternaam. Zijn bijnaam is The Honey Badger, wat volgens hemzelf slaat op zijn rijstijl. 'Er ongevaarlijk uitzien, maar tegelijkertijd het minst angstige dier in het dierenrijk.' 

Ricciardo verslaat wereldkampioen Vettel

Daniel Ricciardo maakte al sinds 2008 deel uit van het Red Bull Junior Team en won titels in diverse opstapklasses. Een Formule 1-debuut bij Toro Rosso in 2012 was vrijwel een zekerheid, maar Ricciardo mocht vanaf halverwege 2011 al ervaring op doen bij het nietige HRT. Na een aantal seizoenen in de middenmoot promoveerde Ricciardo in 2014 naar Red Bull Racing om landgenoot Mark Webber te vervangen als teamgenoot van wereldkampioen Sebastian Vettel, die de voorbije vier seizoenen domineerde. Daar was Ricciardo echter niet van onder de indruk. Vettel worstelde in 2014 met de relatief matige RB10, terwijl Ricciardo de enige coureur was die races (drie stuks) kon winnen in een bolide die niet de Mercedes was. Zijn debuutzege boekte de Australiër in Canada. 

Vettel verliet Red Bull in 2015, waarna Daniil Kvyat naast Ricciardo kwam te zitten bij de Oostenrijkse renstal. Begin 2016 werd hij echter ingeruild voor de pas achttienjarige Max Verstappen. Wat volgde waren drie seizoenen waarin Ricciardo en Verstappen enorm aan elkaar gewaagd waren en regelmatig met elkaar clashten. Zo tikte Verstappen zijn teamgenoot in Hongarije, in 2017, uit de race, terwijl een jaar later in Baku beide coureurs uitvielen na een flinke crash. Toen Verstappen in 2018, mede door veel technische pech bij Ricciardo, de bovenhand kreeg, koos de Australiër eieren voor zijn geld. Uiteindelijk zou de doorgaans goedlachse coureur zeven zeges boeken in Oostenrijkse dienst.

Magere jaren bij Renault

Ricciardo ruilde voor 2019 Red Bull Racing in voor Renault. Het was een controversiële overstap, omdat Red Bull op gespannen voet leefde met de Fransen. De renstal reed namelijk jarenlang met een ondermaatse Renault-motor, wat uiteindelijk tot spanningen leidde tussen de teambazen van beide teams. Ricciardo zou echter per 2019 voor de wereldkampioen van 2005 en 2006 rijden. 

Succes bleef echter uit. Renault was voor Ricciardo's komst al een middenmotor en dat zou het ook in zijn twee seizoenen bij het team blijven. Waar de Australiër gewend was te strijden om de podiumplekken, moest hij opeens genoegen nemen met bescheiden puntenfinishes hier en daar. 2019 besloot hij dan ook slechts als nummer 9 in het kampioenschap. Het seizoen 2020 ging echter wel wat beter. Mede door malheur bij de topteams, finishte de dertiger twee keer op het podium. De races op de Nürburgring en Imola besloot hij namelijk als derde. Ondanks die goede resultaten sloot hij de Renault-deur na twee jaar alweer. McLaren was de volgende bestemming.

Ricciardo bij McLaren

Daniel Ricciardo heeft in zijn relatief lange carrière, die begon in 2011, al de nodige teams versleten. Per 2021 voegde hij zich bij alweer bij zijn vijfde werkgever: McLaren, als vervanger van de naar Ferrari vertrokken Carlos Sainz. Bij McLaren was hij de teamgenoot van Lando Norris. De jonge Brit behoorde inmiddels tot het vaste meubilair in Woking en Ricciardo hoopte hem te kunnen verslaan.

Dat ging in 2021 nog niet van harte. Hoewel de ervaren Australiër vrijwel altijd punten scoorde, was zijn tien jaar jongere teamgenoot hem vrijwel structureel te snel af. Waar Norris geregeld in de top vijf eindigde, finishte Ricciardo vaker wel dan niet achterin de top 10. Halverwege het seizoen leek Ricciardo zijn draai te hebben gevonden bij McLaren een wist hij verrassend de winst te pakken tijdens de Grand Prix van Monza. Samen met Norris, die tweede werd, zorgde hij voor een één-twee. De twee bezorgen McLaren bakken vol punten, wat van belang was in de strijd om plek drie met Ferrari. Helaas was het niet voldoende en moest het Britse team genoegen nemen met plek vier in het constructeurskampioenschap.

Ricciardo keert terug naar het oude nest

Na een uiterst teleurstellend 2022, waarbij Norris nog dominanter was in het onderlinge duel, besloot McLaren het contract met Ricciardo af te kopen, en te investeren in zijn jongere landgenoot, Oscar Piastri. Ricciardo koos ervoor om in 2023 een jaar aan de zijlijn te zitten, en niet een contract bij een achterhoedeteam na te jagen. De Australiër werd door Red Bull Racing aangetrokken als testcoureur, terwijl hij de kans zou krijgen om de batterijen op te laden.

De terugkeer van Ricciardo kwam echter al eerder dan verwacht, toen hij in Hongarije de zwak presterende Nyck de Vries bij AlphaTauri mocht vervangen, op dat moment de hekkensluiter in het kampioenschap. Lang kon Ricciardo niet genieten van zijn comeback, want een handbreuk voor Ricciardo in het Grand Prix-weekend van Nederland zorgde ervoor dat Ricciardo vijf races lang niet inzetbaar was. In de laatste vijf races van het seizoen keerde Ricciardo terug, met een zevende plek in Mexico als hoogtepunt. 

Overzicht Formule 1-carrière Daniel Ricciardo