100 podiums voor Alonso: de absolute huzarenstukjes van de tweevoudig wereldkampioen

Afgelopen weekend pakte Fernando Alonso zijn 100e podium in de Formule 1, na de nodige controverse met de FIA. Morgen is het precies twintig jaar geleden sinds de Spanjaard zijn eerste podium pakte met de Renault in Maleisië. Nadat F1Maximaal eerder al zijn carrière samenvatte in cijfers, telden we in het tweede deel van deze Fernando Alonso-special af van twintig tot elf wat betreft de meest bijzondere podiumfinishes van de Spanjaard. In dit deel volgt de top tien van de meest bijzondere podiumprestaties van Alonso.

10: Podium 21, Grand Prix van Brazilië in 2005, P3

De prestatie die Alonso tijdens de Grand Prix van Brazilië neerzette in 2005 was misschien niet zijn meest opvallende of zijn beste race, maar het verzekerde hem wel van zijn eerste wereldtitel. Op de zaterdag stelde Alonso nog een knappe poleposition veilig, en op de zondag wist hij Juan-Pablo Montoya zowel bij de start als bij een safetycar-herstart af te weren, maar een remfout leverde de Colombiaan later alsnog de leiding op. Bij de pitstops moest hij ook de duidelijke snellere McLaren van zijn enige titelrivaal, Kimi Räikkönen, laten gaan.

Uiteindelijk werd Alonso op 25 seconden achterstand derde, maar met een voorsprong van twaalf punten op zijn Finse rivaal en maar één race te gaan was het genoeg voor het veiligstellen van de wereldtitel na een indrukwekkend seizoen in zijn Renault R25.

9: Podium 50, Grand Prix van Singapore in 2008, P1

In 2008 vond voor het eerst een nachtrace plaats onder de lichten van het Marina Bay Street Circuit. De eerste editie van de Grand Prix van 2008 zou de boeken ingaan als één van de meest controversiële races ooit vanwege het inmiddels alom bekende Crashgate-schandaal. In een jaar waar Ferrari, McLaren en BMW Sauber de prijzen onderling wisten te verdelen was Alonso in de vrije trainingen op het lastige stratencircuit ontzettend snel. Renault was hoopvol dat Alonso dit keer voor eremetaal kon meedingen, maar de Renault-motor liet Alonso in de steek in de kwalificatie, waardoor de Spanjaard gedwongen werd om als vijftiende te starten.

Alonso vertrok met een lichte auto en stopte na twaalf ronden als eerste voor benzine. Vlak na zijn pitstop crashte teamgenoot Nelson Piquet Junior op de enige plek op het circuit zonder hijskraan, waardoor een safetycar nodig was. In 2008 was het niet toegestaan om tijdens een safetycar-periode de pitstraat in te gaan totdat het hele veld was aangesloten. Toen de rest van het veld uiteindelijk de pitstaat mocht opzoeken, schoof Alonso door naar de vijfde plek, achter enkele coureurs die nog moesten stoppen en Rosberg en Kubica, die illegaal de pitstraat hadden opgezocht vanwege een gebrek aan benzine en die nog een straf moesten inlossen. De vier man voor Alonso verdwenen dus één voor één, waarna Alonso vanuit leidende positie naar de eindstreep reed en zo een onwaarschijnlijke overwinning behaalde.

Een jaar later werd teamgenoot Piquet Junior ontslagen door Renault en klapte hij uit de school: hij was door het team opgedragen om bewust te crashen nadat Alonso zijn stop had gemaakt. Pat Symonds, destijds technisch directeur van Renault, werd voor vijf jaar uit alle FIA-competities geweerd, en Renault-teambaas Flavio Briatore werd zelfs levenslang geschorst. Crashgate had uiteindelijk een cruciale invloed op het kampioenschap en werd niet tijdig onderzocht, zo gaf ook destijdse Formule 1-baas Bernie Ecclestone recentelijk toe.

Deze zege is zonder twijfel de meest controversiële van Alonso, maar daardoor misschien juist nog wel extra bijzonder, en dus onmisbaar in de top tien van zijn meest bijzondere podiumplekken. Buiten de controverse om was dit plan enkel mogelijk vanwege de ongehoorde snelheid van de Spanjaard.

8: Podium 99, Grand Prix van Bahrein in 2023, P3

Van 2015 tot 2022 pakte Alonso slechts één beker: vier moeizame jaren bij het kwakkelende McLaren-Honda leverden Alonso niks op, waarna hij na een pauze van twee jaar tijd een enkele podiumklassering behaalde voor Alpine. Na acht jaar nagenoeg droog te hebben gestaan is het dan ook goed voor te stellen hoe blij de Spanjaard moet zijn geweest op het moment dat hij besefte dat hij in 2023 wel over een competitieve Aston Martin-bolide kon beschikken. Aston Martin was de verrassing van de wintertestdagen, maar tijdens de openingsrace in Bahrein bleek de auto nog sterker dan verwacht.

Gestart vanaf een vijfde plek viel Alonso terug naar een zevende plek nadat hij van achteren geraakt werd door teamgenoot Lance Stroll. Daarna volgde een sterke inhaalrace waarin Alonso zich in mooie duels voorbij Mercedes-coureurs George Russell en Lewis Hamilton werkte. Toen Charles Leclerc vanaf een derde plek uitviel met motorproblemen betekende een inhaalactie op landgenoot Carlos Sainz dat Alonso zich terug had gevochten tot een derde plek. Voor de inmiddels 41-jarige routinier was het de eerste keer in tien jaar tijd dat hij echt over een competitieve wagen beschikte.

7: Podium 51, Grand Prix van Japan in 2008, P1

Slechts twee weken na de controversiële overwinning in Singapore herhaalde Alonso zijn kunstje op de Fuji Speedway in Japan, dit keer zonder controverse. Als vierde gestart was Alonso een van de coureurs die wist te profiteren van een van de meest chaotische starts in de Formule 1 uit de 21e eeuw. Zowel Lewis Hamilton als diens teamgenoot Heikki Kovalainen misten de eerste bocht en dwongen daarmee ook Ferrari-coureurs Kimi Räikkönen en Felipe Massa van het circuit. Robert Kubica kwam als eerste uit de chaos tevoorschijn, gevolgd door Alonso.

Titelrivalen Hamilton en Massa kwamen vervolgens in de tweede ronde met elkaar in aanraking. Hamilton moest achteraan aansluiten en Massa kreeg een straf voor zijn kiezen, waardoor de weg open lag voor een verrassende winnaar. Alonso wist Kubica te passeren door een ronde langer door te rijden voor zijn eerste pitstop en bleef de Pool en de Ferrari van Räikkönen vervolgens voor om een onwaarschijnlijke overwinning veilig te stellen.

6: Podium 2, Grand Prix van Brazilië in 2003, P3

Alonso pakte afgelopen zondag wel zijn 100e podiumplek, maar hij was niet elke keer aanwezig op het podium om zijn beker op te halen. De Grand Prix van Brazilië uit 2003 is mogelijk de gekste race uit deze eeuw. Op een kletsnat circuit eindigde de race voortijdig met een rode vlag en na afloop stond geen enkele coureur op het juiste trapje op het podium. Racewinnaar Giancarlo Fisichella ontving de beker voor zijn overwinning pas een race later van Kimi Räikkönen die na een misverstand rondom de rode vlag die de race beëindigde foutief als winnaar was aangewezen. Het derde treetje op het podium bleef leeg.

In de chaos die voorafging aan het podium verloor de een na de ander de controle over zijn bolide, wat resulteerde in een heus wagenpark aan de buitenkant van bocht drie. Niet alleen toppers Michael Schumacher en Juan-Pablo Montoya belandden daar in de bandenstapels, ook Antônio Pizzonia, Justin Wilson, Jenson Button en Jos Verstappen zagen hun race daar tot een einde komen. Achteraf bleek dat Jos Verstappen in zijn Minardi op een nul-stop-strategie zat en nog voor latere racewinnaar Giancarlo Fisichella reed.

Alonso was als tiende gestart en kwam ook niet ongeschonden uit de strijd. Nadat hij Ralf Schumacher had ingehaald kreeg hij te horen dat hij dit tijdens een gele vlag had gedaan, en dus moest hij de pitstraat opzoeken voor een drive through penalty. In een ware afvalrace kwam de destijds 21-jarige Spanjaard toch goed terug en stoomde hij op naar een vierde plek. Toen David Coulthard zijn laatste pitstop maakte schoof Alonso door naar de derde positie.

Twee ronden later kwam Jaguar-coureur Mark Webber hard in aanraking met de muur en werden de bandenstapels verspreid over het asfalt. Alonso kwam nietsvermoedend op volle snelheid de hoek om en knalde vol op de banden die op het circuit lagen. Zijn stuurloze bolide raakte daarna de vangrail hard aan de linkerkant van het circuit, waarna Alonso rondtollend richting de rechterkant van het circuit schoot en daar nogmaals de vangrail raakte.

De chaos was genoeg om de race stil te leggen en niet meer te herstarten. Hierdoor werd de uitslag gebruikt van de laatste doorkomst, waarbij Alonso nog als derde doorkwam. Terwijl Alonso op het rechte stuk tegen de vangrail zat en medische controles onderging, stonden Fisichella en Räikkönen op het podium. Zes dagen later bleek dat de FIA de uitslag van de verkeerde ronde had gebruikt en zo moesten de Italiaan en de Fin in Imola alsnog hun bekers ruilen.

Hoewel Alonso dit keer niet in staat was om zijn beker op te halen in Brazilië, wist hij in 2015 wel nog het podium te beklimmen. Na afloop van een kansloze kwalificatie waarin Alonso geen rondetijd kon neerzetten verscheen hij samen met teamgenoot Jenson Button tot vreugde van de fans op het podium, maar een beker leverde het helaas niet op.

5: Podium 89, Grand Prix van Spanje in 2013, P1

De Spaanse Grand Prix in 2013 is de voorlopig laatste overwinning van Alonso en is op 12 mei aanstaande alweer tien jaar geleden. Dat de Spanjaard in die tien jaar nog maar elf bekers mee naar huis mocht nemen maakt wel duidelijk hoe blij hij dit jaar zal zijn met zijn competitieve Aston Martin.

Op 12 mei 2013 moest Alonso ook hard werken voor zijn trofee. Vanaf een vijfde startpositie startte Alonso sterk en wist hij de Lotus van Räikkönen voor de eerste bocht te verschalken. Met een prachtige inhaalactie reed hij in de lange derde bocht buitenom rivaal Lewis Hamilton heen. Wereldkampioen Vettel werd ingehaald met een knappe undercut waarna leider Nico Rosberg in de eerste bocht buitenom werd ingehaald.

Op dat moment leek het ondenkbaar dat deze race de laatste overwinning zou zijn van Alonso, maar nagenoeg tien jaar later wacht de Spanjaard nog altijd op zijn 33e overwinning. Zijn voorlopig laatste zege is niet alleen om die reden bijzonder, het is ook een van de sterkste prestaties die Alonso in de Formule 1 heeft neergezet, en dat allemaal voor zijn eigen thuispubliek.

4: Podium 4, Grand Prix van Hongarije in 2003, P1

Van zijn voorlopig laatste race-overwinning gaan we naar zijn eerste Grand Prix-zege, nog eens tien jaar eerder. In een seizoen waarin Ferrari, McLaren en Williams streden om de wereldtitel leverde de Grand Prix van Hongarije een verrassende winnaar op. Alonso won enkele weken na zijn 22e verjaardag zijn eerste race en verbrak daarmee een ruim 50 jaar oud record dat Troy Ruttman hield als jongste winnaar ooit.

Als eerste gestart behield Alonso de leiding bij de start. Met een langzamere Jaguar van Mark Webber als tweede en weinig inhaalmogelijkheden wist Alonso al snel een groot gat op te bouwen. Alonso reed in zijn Renault onbedreigd naar de finish-vlag met een voorsprong van zeventien seconden op nummer twee Räikkönen. Wat de zege van Alonso extra bijzonder maakte was dat hij onderweg de Ferrari van regerend recordkampioen Michael Schumacher op een ronde achterstand wist te zetten.

3: Podium 22, Grand Prix van Japan in 2005, P3

In Japan in 2005 werden de toppers slachtoffer van het vreemde kwalificatiesysteem dat de Formule 1 dat jaar hanteerde. In Q1 reed elke coureur een enkele ronde, met de kampioenschapsleider als eerste, gevolgd door de nummer twee, etcetera. Vervolgens begon in Q2 de langzaamste coureur uit Q1 aan een enkele kwalificatieronde met de snelste coureurs als laatsten.

De toppers werden in 2015 op Suzuka getroffen door een regenbui aan het einde van Q2, waardoor Michael Schumacher als veertiende aan de race mocht beginnen achter Christijan Albers. Alonso kwam niet verder dan plek zestien, achter Robert Doornbos, en Kimi Räikkönen bleef op de zeventiende plek steken, terwijl teamgenoot Juan-Pablo Montoya niet eens een tijd wist neer te zetten.

Met een startopstelling die veel spektakel voorspelde waren de verwachtingen hoog, en de race stelde niet teleur met zoveel topcoureurs die hun weg naar voren probeerden te banen. Misschien wel hét hoogtepunt van de race was een bizarre inhaalactie van Alonso buitenom bij zevenvoudig wereldkampioen Michael Schumacher in de bloedsnelle linkerbocht 130R. Alonso wist zichzelf vanaf een zestiende startplek terug te vechten naar een derde positie, achter Räikkönen en Fisichella, waarbij de Fin de zege veiligstelde vanaf zijn zeventiende startpositie met een gewaagde inhaalactie buitenom bij zijn Italiaanse concurrent in de laatste ronde.

2: Podium 74, Grand Prix van Maleisië in 2012, P1

Het meest indrukwekkende jaar uit de carrière van Alonso is misschien wel 2012. De Asturiër greep uiteindelijk naast de wereldbeker, maar wist het Sebastian Vettel het hele seizoen lastig te maken met een duidelijk zwakkere auto. Tijdens de seizoensopening in Australië werd pijnlijk duidelijk dat Ferrari achter de feiten aanliep, en een overwinning leek buiten bereik. In de droge kwalificatie kwam Alonso dan ook niet verder dan een negende positie, wat op de startopstelling een achtste plek werd na een gridstraf voor Räikkönen.

De regen op zondag bood Alonso een kansje op een wonder, en die kans greep de Spanjaard met beide handen aan. Na de eerste ronde was hij al opgeschoven naar de vijfde plek. De regen werd heviger waardoor iedereen van de intermediate-banden moest overstappen op de regenbanden. Ook dat was uiteindelijk onvoldoende toen de race stilgelegd moest worden voor een uur vanwege de hevige regen. Bij de herstart stapten de coureurs snel weer over op de intermediate-banden.

Op de halfnatte baan vocht Alonso zich steeds verder naar voren, totdat hij de Sauber van Sergio Pérez inhaalde en de leiding overnam. Toen het circuit volledig opdroogde wist Pérez in zijn snellere Sauber Alonso weer onder druk te zetten, maar de Spanjaard hield stand en wist een onwaarschijnlijke zege te pakken. In combinatie met zijn vijfde plek in de openingsrace was het voldoende om de leiding in het kampioenschap over te nemen.

1: Podium 77, Grand Prix van Europa in 2012, P1

Later dat seizoen arriveerde Alonso in eigen land als nummer twee in de stand, vlak achter Hamilton en vlak voor Vettel. Dat jaar werd de Grand Prix van Europa verreden in de straten van het Spaanse Valencia, doorgaans een recept voor een saaie middag. De editie van 2012, meteen ook de laatste in Valencia, leverde echter een spektakel op.

De nog altijd zwakke Ferrari’s wisten Q3 niet te halen, met Alonso op de elfde plek, één startrij voor teamgenoot Massa. In een sterke openingsfase werkte Alonso zich langzaam door het veld heen, totdat hij uiteindelijk op een knappe vierde positie arriveerde, achter Hamilton, Grosjean en Vettel. Bij een safetycar-periode viel vervolgens alles de goede kant op voor de Spanjaard: Hamilton werd gepasseerd vanwege een langzame pitstop, Grosjean werd bij de herstart ingehaald, en Vettel viel niet veel later stil.

Alonso leidde de race tot de eindstreep en kreeg daar gezelschap van Kimi Räikkönen, die dat jaar zijn comeback had gemaakt, en de inmiddels 43-jarige Michael Schumacher. Een late uitvalbeurt van Hamilton hielp Alonso daarnaast opnieuw aan de leiding in het kampioenschap. Dat de Spanjaard deze bijzondere overwinning voor eigen publiek behaalde met een matige auto maakt het tot één van de meest memorabele momenten uit zijn succesvolle carrière. Tot dusver.

Door: Mark Hanselman