Hoe vaak is een raceban à la Magnussen voorgekomen in de F1?

Door twee penaltypunten te pakken in Monza zit Kevin Magnussen nu op twaalf - de hoeveelheid die je in de Formule 1 een raceban oplevert. Een aaneenschakeling van fouten gedurende Grand Prix-weekenden resulteert nu in een scenario waarin de Haas-coureur een race moet uitzitten. Vaak komt dit niet voor, maar er zijn wel enkele voorbeelden vanuit het verleden waarin Formule 1-coureurs hetzelfde lot ondergingen. F1Maximaal.nl zet ze voor de nieuwsgierige lezer op een rijtje.

Grosjean na de Grand Prix van België 2012

Wie kent hem niet: Romain Grosjean was gedurende een groot deel van het vorige decennium actief in de sport, onder meer bij het team van Magnussen, Haas. Na de Grand Prix van België, destijds nog rijdend voor Lotus, kopte de Fransman een raceban in na een enorme startcrash te veroorzaken op Circuit Spa-Francorchamps. Ook kreeg hij een geldstraf van € 50.000 opgelegd.

Hij had dat seizoen beslist geen vlekkeloze start, met zeven crashes in de eerste twaalf weekenden. In Spa kostte hij onder anderen Lewis Hamilton, Fernando Alonso en Sergio Pérez een eindresultaat. Spectaculair was de actie van Grosjean zeker, want hij vloog in die eerste bocht door de lucht. Later gaf Grosjean aan moeite te hebben met de keuze van de stewards om hem te schorsen, al gaf hij toe dat hij de beslissing wel begreep. Voor de wedstrijdleiding was vooral het feit dat hij anderen in serieus gevaar bracht een reden om hem een wedstrijd langs de vangrail te zetten.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Villeneuve voor de Grand Prix van Japan 1997

Voor het volgende voorbeeld duiken we alweer de geschiedenisboeken in - zo weinig komen schorsingen dus voor. Jacques Villeneuve kwam in 1997 in actie voor Williams. Hij lag in het kampioenschap negen punten voor op Michael Schumacher, met nog twee Grands Prix te gaan. Des te veelbelovender was het dat hij de betreffende Grand Prix initieel vanaf poleposition zou starten, ware het niet dat hij tijdens de vrije training op zaterdag niet genoeg vertraagde toen hij langs de stilgevallen Tyrrell van Jos Verstappen reed. Eerder dat seizoen werd hij door de stewards al drie keer op dezelfde overtreding gepakt, waardoor hij al dicht tegen een raceban aan zat. Na zijn overtreding op Suzuka was de maat vol.

Williams vocht de beslissing van de stewards nog wel aan, waarna er iets bijzonders gebeurde. Er was niet voldoende tijd om een hoorzitting te regelen voor het protest van Williams, en dus mocht de Canadees gewoon deelnemen aan de wedstrijd, vanaf poleposition nota bene. Met een vijfde plek zou hij vijf punten krijgen, maar Williams besloot later om het protest dat ze aangetekend hadden weer in te trekken. De raceban bleef daardoor staan en Villeneuve was zijn resultaat, en dus ook punten, kwijt.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Schumacher incasseert dubbele raceban in 1994

Zelfs de grootheden ontkomen niet altijd aan de strenge richtlijnen van de FIA. Michael Schumacher kreeg het in 1994 aan de stok met het motorsportorgaan, en miste daardoor niet één, maar twee Grands Prix. Zowel de Italiaanse als Portugese Grand Prix van dat jaar moest hij missen, na Damon Hill in te halen in de formatieronde voor de Grand Prix van Groot-Brittannië. De start werd erom afgeblazen, waarna de Duitser het wéér deed.

Reglementair betekende dit dat hij van achteraan de grid zou beginnen, maar door verwarring bij de stewards kreeg Schumacher een tijdstraf van vijf seconden. In 1994 moesten alle tijdstraffen die twaalf ronden voor het einde van een race gegeven werden geïncasseerd worden aan de hand van een pitstop. Benetton, het team waarmee de zevenvoudig wereldkampioen dat jaar de titel zou pakken, deed dit niet. Schumacher kreeg de zwart-witte vlag te zien, maar negeerde deze en suggereerde daarna dat hij de vlag niet gezien had, maar alleen zijn startnummer.

Zijn team was het niet eens met zijn diskwalificatie en vocht deze aan, maar de gifbeker moest leeg. Ook na de Grand Prix van België werd Schumacher gediskwalificeerd. De reden was dat het skid block van zijn bolide te veel versleten zou zijn. Benetton suggereerde dat dat gebeurd was toen hij spinde op een kerb. De FIA weerlegde dit protest, hield Schumachers overtredingen in Groot-Brittannië én België aan, en liet hem vanwege deze overtredingen de eerstvolgende Grands Prix daarop, Italië en Portugal, uitzitten.

Hakkinen veroorzaakt crashes in Engeland en Duitsland en mist een Grand Prix in 1994

In 1994 hadden de stewards het er maar druk mee, want ook Mika Hakkinnen kreeg dat jaar een raceban. Tijdens de Britse Grand Prix van 1994 raakte hij betrokken bij een crash in de laatste ronde. Dat was echter nog niet eens de reden dat hij geschorst werd. Aan de start van de Duitse Grand Prix ging het weer mis, en ditmaal waren er vele collega's de dupe van zijn rijgedrag.

In de eerste bocht veroorzaakte de McLaren-coureur een crash, waarin hij in een kettingreactie elf coureurs uitschakelde voor de race. Dit gebeurde allemaal nog voor ze de eerste bocht gepasseerd werden. Het was voldoende voor de FIA om de Fin te schorsen. Zowel Hakkinen als McLaren waren het eens met de straf die hem opgelegd werd, en zodoende gingen ze niet eens tegen de beslissing van de FIA in.

Irvine wordt voor drie Grands Prix geschorst in 1994 na hoger beroep van Jordan

Ook in 1994 was het Eddie Irvine die maar liefst drie Grands Prix op rij moest missen vanwege een schorsing. Alleen de eerste was zijn eigen schuld. In ronde 35 van de Braziliaanse Grand Prix van dat jaar veroorzaakte hij een crash tussen vier bolides. Hij ontweek een traag rijdende McLaren en forceerde daarmee Jos Verstappen op het gras, waarna de Nederlander de controle over het stuur verloor en bovenop Brundle belandde.

Irvine kwam weg met een raceban voor één Grand Prix en een boete van 10.000 dollar, maar zijn team was het niet eens met de beslissing van de wedstrijdleiding. Ze gingen in hoger beroep tegen het vonnis en verloren. Om een duidelijk signaal af te geven richting de rest van de grid besloot de FIA om de raceban te verhogen van één naar drie Grands Prix. De FIA hoopte hiermee dat andere teams minder snel geneigd zouden zijn om protest aan te tekenen tegen dit soort beslissingen.

Mansell in 1989 en Patrese in 1978

De twee andere gevallen uit het verleden vinden we terug in de jaren '70 en '80. Nigel Mansell kreeg in 1989 een raceban omdat hij in de pitstraat achteruit reed. Daar kreeg hij een zwarte vlag voor, maar de Engelsman deerde dat niet. Tijdens de Grand Prix van Portugal stelde hij dat hij de zwarte vlag én het pitbord van Ferrari niet had gezien, en dat hij de boordradio's van zijn team niet kon horen vanwege het geluid van zijn motor. Tot overmaat van ramp kwam hij in aanvaring met Ayrton Senna, die voor de titel streed. De FIA vond het vergrijp dusdanig serieus dat ze hem schorsten voor de Grand Prix van Spanje.

Riccardo Patrese moest er ook ooit eens aan geloven. In het 1978-seizoen kwam hij uit voor Arrows. Bij de start van de Italiaanse Grand Prix haalde hij James Hunt in, waarna Hunt op het rechterachterwiel van Ronnie Peterson inreed. Het veroorzaakte een kettingreactie waar zeven andere coureurs bij betrokken raakten, met de Lotus van Peterson die in de barrières belandde en in brand vloog. Peterson werd door collega's uit de Lotus bevrijd, maar was zwaargewond. Een dag later overleed hij aan een vetembolie.

De actie van Patrese had Peterson niet het leven gekost, maar de andere coureurs vonden dat er wel iets moest gebeuren. De Italiaan werd tegengewerkt door Hunt, Mario Andretti, Niki Lauda, Emerson Fittipaldi en Jody Scheckter, die allen stelden dat ze zouden weigeren om te racen wanneer de Arrows-coureur geen schorsing zou krijgen. Daaropvolgend werd Patrese geschorst, en Arrows weigerde vervolgens ook om deel te nemen aan het evenement.