Alonso en 'El Plan': de wederopstanding van een ware kampioen

Fernando Alonso heeft na de Grand Prix van Abu Dhabi 336 races in de Formule 1 verreden en is daarmee, nu Kimi Räikkönen is gestopt, de meest ervaren coureur in het veld. De Spanjaard wist in zijn tijd in de sport twee wereldtitels, 32 overwinningen en 98 podiums te pakken. Hiermee is de huidig Alpine-rijder één van de meest succesvolle coureurs in de sport en als we ‘El Plan’ moeten geloven voegt de coureur daar graag een derde titel aan toe. Drie jaar geleden was de hoop en positiviteit bij Alonso echter ver te zoeken.

Alonso tekende vorig jaar een contract bij het team van Alpine. Hiermee keerde de coureur technisch gezien terug bij zijn oude formatie. De Spanjaard reed van 2002 (in 2002 nog als testrijder) tot en met 2006, en in 2008 en 2009 bij Renault, het team dat vanaf afgelopen seizoen door het leven gaat als Alpine. Bij het Franse team boekte Alonso zijn grootste successen. In 2005 en 2006 won hij het wereldkampioenschap. De Spanjaard reed ook nog voor Minardi, McLaren en Ferrari, waarbij hij ook een aantal maal een uitstapje maakte naar een andere klasse binnen de motorsport.

Gedurende dit seizoen werd het bekend dat de F1-vlam in het hart van de Spanjaard nog lang niet gedoofd is. Alpine maakte in augustus bekend dat hij zeker nog één jaar te bewonderen is in de Formule 1, maar daar hoeft het bij niet te blijven van Alonso. De Alpine-rijder liet in een eerder interview weten dat hij zeker nog twee of zelfs drie jaar ‘El Plan’ wil ontwikkelen in de koningsklasse van de motorsport. Bovendien stond de Spanjaard een aantal keer dit seizoen glunderend de pers te woord over het titelgevecht tussen Max Verstappen en Lewis Hamilton. Kortom: Alonso is gemotiveerder dan ooit. Dat was drie jaar geleden wel anders.

De misère bij McLaren

In 2015 begon Alonso aan zijn tweede avontuur bij het team van McLaren. In 2007 reed de coureur al bij de Engelse formatie, maar die tijd werd overschaduwd door een intense rivaliteit met teamgenoot Hamilton. Na een periode bij het team van Ferrari waar ook niet alles uit werd gehaald, keerde de tweevoudig wereldkampioen dus terug bij McLaren. Voor Alonso is het nog maar de vraag welke periode bij het Engelse team het grootste debacle was. Ditmaal vocht de Spanjaard niet met zichzelf of met zijn teamgenoot, maar met de auto en vooral de motor.

In 2015 keerde Alonso niet alleen terug bij McLaren, ook motorfabrikant Honda maakte opnieuw een intrede in de Formule 1. Het team uit Woking ging een samenwerking aan met Honda, die dit jaar wel een competente motor wist neer te zetten voor de kersverse kampioen Verstappen. In het eerste seizoen na zijn terugkeer kreeg Alonso echter te maken met een zeer onbetrouwbare krachtbron. In acht van de negentien races wist de bolide de finish niet te halen. De ontevredenheid over de Honda-motor werd pijnlijk duidelijk tijdens de Grand Prix van Japan, toen de McLaren van de Spanjaard zonder enige moeite werd ingehaald door de Toro Rosso van Max Verstappen.

In 2016 leek het ergste achter de rug voor Alonso. De McLaren-bolide en de bijbehorende motor waren nog steeds niet goed genoeg om te vechten voor podiums, maar de Spanjaard kon regelmatig punten scoren. Tevreden was hij eigenlijk nooit. Zeker niet toen de coureur in 2017 weer te maken kreeg met heel veel uitvalbeurten. Een scheiding tussen team en rijder leek het meest voor de hand liggend, aangezien de negativiteit van Alonso door de garage van McLaren galmde.

Over de boordradio bleef de coureur continu negatief. Toch was er van een breuk in de fragiele relatie tussen beide partijen geen sprake. Ook in 2018 stond Alonso aan de start van de Grand Prix van Australië, ditmaal met een Renault-motor in zijn McLaren. Voor het eerst leek er weer sprankje hoop in de stem van de rijder. ‘Goed gedaan, jongens. Ik ben trots op jullie. Het was een lange winter, maar nu kunnen we strijden’, klonk de boordradio van Alonso na afloop van de race. Hij wist zijn McLaren-auto naar de vijfde plek te rijden. Dat was het beste resultaat van Alonso dat seizoen. Aan het einde van dat jaar was daar dan toch de scheiding. Alonso stopte met de sport en McLaren kon met een schone lei beginnen.

De (weder)geboorte van 'El Plan'

In het huwelijk met Alpine hangt er wel veel liefde in de lucht, ondanks het feit dat de auto van Alpine in gewone omstandigheden niet meedoet om de podiumplekken. Bovendien begon het seizoen desastreus voor de tweevoudig wereldkampioen. Vlak voor het seizoen was Alonso betrokken bij een ongeluk. Hij botste met zijn fiets op een auto en brak daarbij zijn kaak. 'Het kostte me vijf of zes races voor ik helemaal gewend was aan de auto’, zei de coureur eerder dit jaar bij de Beyond the Grid-podcast. ‘Ik denk dat ik zonder het ongeluk in twee of drie races al 100 procent kon geven. Wat dat betreft is het een tegenvaller.’ Om het nog erger te maken moest Alonso de eerste race van het seizoen vroegtijdig staken door een probleem met zijn remmen.

Het ontmoedigde de rijder niet. In 22 Grands Prix wist Alonso eenmaal het podium te bereiken en scoorde hij in de overige races nog veertien keer punten. Bovendien kan niemand de sensationele verdediging van Alonso ten opzichte van Hamilton in Hongarije vergeten. Het vuurtje werd dit jaar langzamerhand steeds meer aangewakkerd bij de coureur. ‘El Plan’ zag het daglicht en met veel motivatie zijn de ogen van de coureur met startnummer veertien nu gericht op 2022. 'Ik ben gewoon een competitief persoon en ik kijk ernaar uit om een derde wereldkampioenschap te winnen. Ik zal doen wat mogelijk is de komende jaren’, aldus Alonso.

Wat is er veranderd?

Lag het probleem dan bij McLaren of bij Alonso zelf? Natuurlijk is het voor een kampioen ontgoochelend als je elk rondje moet meewegen dat je de race mogelijk niet uitrijdt door een belabberde krachtbron. Bovendien wist Alonso al geruime tijd niet meer wat winnen was. In 2013 op het circuit in Barcelona wist de coureur zijn laatste overwinning te boeken met Ferrari. Sindsdien heeft de Spanjaard het hoogste stapje op het podium niet weten te bereiken. Hierdoor is ongetwijfeld iets geknakt bij de coureur. Vier jaar lang werd Alonso met elke misstap van McLaren steeds gefrustreerder en dat was niet ten faveure van het team. Fans zagen de negativiteit van Alonso als een gezwel groeien, maar McLaren had niet het lef om deze te verwijderen. Toen Alonso besloot te stoppen, was het gezwel uit de deur en kwam de levensvreugde bij McLaren al gauw weer terug.

Toch kan hetzelfde gezegd worden over de 32-voudig racewinnaar. Met een grote glimlach over het gezicht loopt Alonso door de paddock heen en de resultaten spreken ook voor zich. Twee jaar lang hoefde hij zich niet te focussen op het racen en dat heeft de Spanjaard goed gedaan. ‘Die twee jaar uit de sport had ik echt nodig’, zei Alonso bij RaceFans. ‘Ik was zo gewend aan winnen, dat ik nooit kon wennen aan het gevoel van verlies. Nu geeft dat me motivatie.’ De motivatie van Alonso komt in elk interview weer naar boven en eindelijk lijkt de coureur weer een bron van inspiratie te zijn. Alpine hoopt in 2022 en de jaren erna terug te keren naar de vorm van 2005 en 2006.

Zijn tijd bij McLaren zal altijd als een donkere wolk boven de carrière van Alonso hangen. Een man die gewend was om te winnen was het geduld voor het verliezen simpelweg kwijt. Dat kan de coureur zeker kwalijk genomen worden, maar hij heeft laten zien het tij te kunnen keren. Rust heeft de coureur goed gedaan. Alonso is weer verliefd geworden op de sport, ondanks zijn tirades over de FIA. Met zijn energie in zijn interviews tovert de coureur weer een glimlach op de gezichten van de fans. Zijn team kan genieten van een rijder die weet hoe hij met een Formule 1-bolide om moet gaan. Teamgenoot Esteban Ocon vond hem in Hongarije al een legende, en gedurende het jaar maakte Alonso zijn status als legende steeds meer waar. Een derde wereldtitel zou de ultieme kers op de taart zijn, maar de comeback van de sportman Alonso en de geboorte van ‘El Plan’ zijn al een kroon op zijn werk.