Waarom Hamilton het zoveel zwaarder heeft met titelverlies aan Verstappen dan aan Rosberg

Het verlies van de wereldtitel aan Max Verstappen valt Lewis Hamilton zwaar. Zo zwaar zelfs dat hij besloten heeft sinds de WK-finale geen teken van leven meer te geven. Hamilton heeft in de afgelopen jaren weinig kampioenschappen verloren, dus het is lastig om te zeggen of dit een gebruikelijke manier van hem is om een verliespartij te verwerken. Toch kunnen we uit zijn gemoedstoestand na Abu Dhabi 2016, waar hij het wereldkampioenschap aan Nico Rosberg moest laten, wel het een en ander opmaken. F1Maximaal analyseert de reactie van Hamilton in beide jaren en waarom de verloren 2021-titel veel meer pijn doet dan die van vijf jaar daarvoor.

Om een vergelijking te maken gaan we eerst terug naar het seizoen van 2016. Ook in dat jaar kwam het aan op de allerlaatste race. Hamilton ervoer in Maleisië een motordefect en dat kostte hem een flinke hap punten. Middels vier opeenvolgende overwinningen in de slotfase van het jaar poogde hij deze achterstand goed te maken. In de laatste race van het jaar bedroeg het verschil twaalf punten na zijn eindsprint. Wanneer Hamilton de Grand Prix van Abu Dhabi 2016 zou winnen, moest Rosberg dus vierde worden voor de wereldtitel om naar Hamilton te gaan.

Hamilton deed er alles aan om dit voor elkaar te krijgen. In de laatste ronden van de race lag hij eerste, en had hij zijn Duitse teamgenoot achter zich. Hij nam gas terug en duwde Rosberg bewust in de klauwen van de jagende Verstappen en Sebastian Vettel die zich achter het duo bevonden. Hamilton wist: als allebei deze heren Rosberg te slim af zijn, is die titel van mij. Het mocht niet baten en Rosberg hield zich prima staande. Op de titel volgde enkele donuts van de man wiens vader (Keke Rosberg, red.) ook ooit een wereldkampioenschap won. Niet veel later kwam hij zijn Mercedes-teamgenoot tegen.

Hamilton baalt, maar huilt niet

Toen Rosberg de ruimte betrad die gebruikt werd voor de voorbereidingen op de podiumceremonie, zat Hamilton al in een stoel. Rosberg tilde Bernie Ecclestone op, kreeg een knuffel van de Engelsman en groette nog een aantal prominenten. Hamilton maakte geen aanstalten om op te staan of hem te feliciteren, maar er was even later wel al een kleine grijns te zien op de lippen van de Mercedes-coureur terwijl hij napraatte met Ecclestone en de op P3 geëindigde Vettel. Tijdens de ceremonie hield Hamilton zich in. Hij zocht geen contact met zijn teamgenoot en maakte nog wel even een praatje met Vettel vanaf de hoogste trede van het ereschavot.

Die eerste plek - hij wist de Grand Prix namelijk wel te winnen- leek hem niets te interesseren, het ging hem er vooral om dat Rosberg geen tweede of derde zou worden. Na zijn team te bedanken voor de 32 overwinningen die hij samen met zijn renstal tot toen toe had behaald, richtte hij zich kort tot zijn voormalige jeugdvriend: 'Gefeliciteerd Nico met je eerste kampioenschap. Goed werk, man.' Er kon nog net een handdruk vanaf, die interviewer David Coulthard ze vervolgens over liet doen omdat hij voor de camera's stond. Dat teken van sportiviteit, dat hij vijf jaar later ook zou tonen aan Verstappen, mocht immers niet gemist worden. Hamilton pinkte publiekelijk geen traantje weg ondanks dat hij zijn vierde wereldtitel misliep.

Destijds maakte Hamilton geen gebruik van Instagram en twitterde hij ook niet. Wel werd er al geregeld gepost op zijn Facebook. Duiken we in de posts van 2016 dan zien we op de dag dat hij de titel verloor al een openbare verklaring: '2016 had hoogtepunten, maar zeker ook dieptepunten. Hoe graag ik die titel ook wilde, ik ben ontzettend trots op mijn prestaties en die van de afgelopen weekenden. Ik wil jullie bedanken voor jullie steun. Ik heb mijn best gedaan en ben blij met hoe het seizoen geëindigd is. Ik kom sterker terug en zal volgend jaar sneller zijn dan ooit.' Drie dagen later plaatste hij een foto van Rosberg en zichzelf, tegenover elkaar zittend als jonge coureurs: 'Toen zeiden we al dat we kampioenen zouden worden, nu zijn we het allebei! Gefeliciteerd, Nico, je hebt alles gedaan wat een kampioen behoort te doen. Dit is verdiend.'

Titelverlies aan Verstappen valt zwaarder

Het contrast met de reactie na het verliezen van de 2021-titel is groot. Laten we niet te diep op de details ingaan in dit scenario, want men herinnert zich de beelden vast nog. Hamilton liep meteen na als tweede de eindstreep over te komen naar vader Anthony Hamilton toe. Daar kreeg hij een knuffel en liepen de tranen over zijn wangen. Wel kwam dezelfde sportieve handdruk er, maar na het naast elkaar leggen van de beelden is het duidelijk dat het verlies van het kampioenschap aan Verstappen veel meer met hem deed. Deze hypothese wordt alleen nog maar versterkt door het feit dat Hamilton offline is gegaan.

In 2016 kwam hij meteen met een bericht en volgde hij dat bericht op met vele posts. Door heel december heen was te zien hoe hij met een surfplank onder zijn arm hagelwitte stranden bewandelde. Dit is dus exact de tegenovergestelde instelling als we deze vergelijken met hoe hij dit jaar zijn winterstop doorbrengt. Alleen via Toto Wolff en broer Nicolas Hamilton hebben we te horen gekregen dat hij het aan het verwerken is, maar dat het naar omstandigheden oké met hem gaat. Er is dus wel degelijk verschil in de aanpak, wat doet vermoeden dat de pijn na het 2021-seizoen vele malen dieper zit. Waar komt die pijn vandaan?

De intensiteit, Rosberg of dat wereldrecord?

Drie redenen zullen een effect gehad hebben op Hamiltons gemoedstoestand na de race, maar zijn wellicht maar deelverklaringen voor het feit dat Hamilton het er zo moeilijk mee heeft. Allereerst is het misschien een manier voor Hamilton om zich te ontdoen van de enorme druk die hij maanden gevoeld heeft. De titelstrijd met Verstappen heeft veel van hem gevraagd en race na race moest hij tot het gaatje gaan om de Nederlander tegen te houden. Denk maar eens terug aan de podiumceremonie in Hongarije, waar je duidelijk zag dat Hamilton bekaf was. Die intensiteit, en nu dus het ontbreken daarvan, kan een rol spelen. Wel ervoer hij tegen Rosberg natuurlijk ook zo'n intensiteit. Hoe die twee tegen elkaar afwegen, weten we niet totdat we het aan Hamilton vragen.

Wat wellicht ook een rol speelt is het feit dat hij in 2016 de titel verloor aan een voormalige jeugdvriend. Het woord voormalig wordt hier voor jeugdvriend gezet omdat er van die vriendschap na de samenwerking bij Mercedes bitter weinig meer over was. Ofschoon Hamilton die titel graag zelf had gewild, gunde hij het zijn vriend wellicht ook. Omdat hij drie dagen later in een Facebook-post benadrukte dat hij vond dat Rosberg de titel verdiende, dat was overigens ook de dag dat Rosberg zijn pensioen aankondigde, valt dus te beargumenteren dat dat verzachtend werkte. In Verstappen heeft hij uiteraard geen vriend, maar eerder een aartsrivaal.

Het derde punt wat deels kan verklaren dat Hamilton het momenteel mentaal moeilijk heeft is dat hij het wereldrecord aan zich voorbij zag gaan. 2021 was dé kans voor de zevenvoudig wereldkampioen om het record van Michael Schumacher te verbreken. Hoewel de discussie al gevoerd kan worden of het niet Schumacher, maar Hamilton is die de beste coureur aller tijden is, was het natuurlijk de mooiste prestatie van zijn carrière geweest als de Mercedes-rijder die achtste titel had gepakt. Die is hij misgelopen en volgend jaar krijgt hij ook nog eens te maken met George Russell, naast het feit dat Verstappen sterker oogt dan ooit. Dit vergroot allemaal de kans niet dat die achtste titel er nog komt.

Gevecht voor gelijke kansen van Hamilton

Wat echter de allergrootste pijn zal veroorzaken is dat de gang van zaken op Yas Marina Circuit voor Hamilton vast en zeker als ontzettend oneerlijk aangevoeld heeft. Dit zou voor andere coureurs al een flinke klap geweest zijn, maar dat is het al helemaal voor iemand die de afgelopen jaren heel erg veel tijd gestoken heeft in het creëren van gelijke kansen voor iedereen. Gelijkheid is voor Hamilton een ontzettend belangrijk punt wat hij dicht bij het hart draagt. Denk maar eens aan hoe Hamilton zich afgezet heeft tegen het politiegeweld in Amerika, dat nog steeds geregeld plaatsvindt puur naar aanleiding van de huidskleur van de persoon die aangehouden wordt.

Wolff gaf het vlak na de seizoenfinale al aan: voor Mercedes en Hamilton voelt het alsof ze bestolen zijn. Vanuit hun perspectief is het kampioenschap bepaald door een actie van de wedstrijdleider, die de ene partij boven de andere partij verkoos. Als we het hebben over gelijke kansen en eerlijkheid, is dit vanuit het perspectief van de Duitse renstal en haar rijder dus exact het tegenovergestelde daarvan. Dat gevoel van machteloosheid, dat hij bestolen is en daar niets tegen heeft kunnen doen, ongeacht of dat nou het geval was of niet, dat zal vast de reden zijn waarom Hamilton besloten heeft zich terug te trekken. Dat het botst met een onderwerp wat hij heel belangrijk vindt, betekent dat hij meer tijd nodig heeft dan in 2016. Dat betekent echter niet dat Hamilton zijn Formule 1-carrière abrupt zal beëindigen. Sterker nog, Hamilton heeft heel zijn leven moeten vechten en een verloren titelstrijd zal die vechtersmentaliteit niet neutraliseren. Na het vertrek van Rosberg won hij immers nog vier wereldtitels.

Door: Christian Moerman