Ricciardo viert jubileum van laatste succes uit magere periode in de ziekenboeg

Op 12 september 2021 is het exact twee jaar geleden dat Daniel Ricciardo er op verrassende wijze vandoor ging met de zege in Monza. De overwinning was één van de weinige pieken, of misschien zelfs de enige, in een seizoen vol diepe dalen voor de Australiër, want sinds zijn vertrek bij Red Bull Racing slaagde hij er amper in om zichzelf in de schijnwerper te plaatsen. Zijn avontuur bij McLaren deed hem uiteindelijk de das om, en na twee teleurstellende jaren bij de Britse renstal kwam Ricciardo zonder stoeltje te zitten. Toch heeft het er dit seizoen alle schijn naar dat hij zich volledig richt op een terugkeer naar het oude nest, en met een stoeltje bij AlphaTauri is de eerste stap gezet. Het zit de Australiër echter nog altijd niet mee, want dankzij een botbreuk kan hij momenteel niet werken aan zijn terugkeer. Het zal dus allesbehalve makkelijk worden om weer terug naar de top te klimmen, maar de mogelijkheid is er ongetwijfeld.

De race in Monza was er ongetwijfeld eentje om nooit meer te vergeten voor Ricciardo. Hij lag al bij het insturen van de eerste bocht aan de leiding, nadat hij vanaf de tweede startplek een betere start had dan Max Verstappen, die zijn poleposition niet kon verzilveren. Toch kwam die ene overwinning in Monza niet alleen voort uit puur talent of kwaliteit, want zonder het nodige geluk en de juiste omstandigheden had het heel anders kunnen lopen. Dankzij een zeldzame mislukte pitstop voor Red Bull Racing verloor Verstappen een hoop tijd ten opzichte van Ricciardo, maar Monza zou Monza niet zijn als er verder geen chaos zou ontstaan. In 2023 viel het overduidelijk op dat de eerste chicane een hoop roet in het eten kan gooien, en dat was in 2021 niet anders. Na de pitstop van Lewis Hamilton kwam hij Verstappen tegen op de baan, en zij aan zij gingen ze de eerste chicane in. Men noemt zoiets ook wel een recipe for disaster, want enkele seconden later hadden beide hoofdrolspelers uit het kampioenschap elkaar geëlimineerd. Bij de herstart ontstonden er talloze gevechten, maar als leider van de race kon Ricciardo verder alle chaos ontwijken.

Dat McLaren wel eens zou kunnen verrassen in Monza was geen geheim, want de MCL35M, de bolide waar McLaren in 2021 de circuits mee trotseerde, paste goed bij het karakter van het circuit. Het Italiaanse circuit zorgt namelijk, als één van de uitzonderingen van de huidige Formule 1-kalender, voor extreem weinig downforce, waardoor de coureurs op 75 procent van de baan vol gas kunnen geven. De MCL35M was snel op de rechte stukken, maar deed ook in bochten met een hoge snelheid goede zaken, dus logischerwijs paste de auto perfect bij het circuit. Toch maakten de eigenschappen van de McLaren-bolide het regelmatig lastig voor Ricciardo, want de samenstelling van elementen zorgden ervoor dat de Australiër zijn volledige rijstijl om moest gooien. De eigenschappen van het circuit pasten echter een stuk beter bij de rijstijl van de Australiër, en dus voelde hij zich prima thuis in Monza. Na een teleurstellend begin van het seizoen wist hij daar echter vriend en vijand mee te verrassen.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Hoop verdween al snel als sneeuw voor de zon bij McLaren 

De Australiër heeft de nodige ervaring en hij heeft al eerder laten zien wat hij in zijn mars heeft, dus een overwinning voor Ricciardo leek enigszins in lijn der verwachting te liggen. Toch trok de Australiër in 2021 vrijwel altijd aan het kortste eind in gevecht met Norris, en Monza was in dat opzicht verrassend genoeg dus de enige uitzondering. Om even een voorbeeld te geven: Ricciardo werd op de zaterdagen regelmatig voorbij gestreefd door zijn teamgenoot, want in een seizoen van 22 races wist hij maar acht keer een startpositie vóór Norris te bemachtigen. Ja, deze doorgewinterde Australiër, met al zijn kwaliteit en ervaring, werd maar liefst veertien keer verslagen door zijn nog jonge teamgenoot. Om het allemaal nog net iets erger te maken, is dit maar één van de vele statistieken die duidelijk maken hoe lastig Ricciardo het had als McLaren-coureur. Er was amper een schim over van de Ricciardo die we bij Red Bull zagen, maar op Monza leek het er dan toch even op dat zijn oude vorm weer terug zou keren. Want tussen alle chaos door stond uitgerekend hij zijn mannetje, en dat heeft hem uiteindelijk de overwinning opgeleverd.

Nieuwe avonturen lijken op het eerste oog aantrekkelijk, maar zelfs de leukste uitdagingen gaan gepaard met moeilijkheden. Ricciardo kwam gewoonweg niet goed uit de verf bij de Britse renstal, en enthousiasme en hoop maakten daardoor al snel plaats voor tegenvallers en teleurstelling. Toen Ricciardo eind 2021 groen licht kreeg om ook in 2022 met McLaren in zee te gaan, ontstond er een soort algemene hoop dat hij zich tijdens zijn tweede seizoen weer zou kunnen herpakken. Vol goede moed begon Ricciardo aan het seizoen, maar al snel bleek het onvermijdelijke uit te komen: zijn tweede seizoen zou nóg dramatischer worden. In 2021 gingen de twee teamgenoten nog enigszins gelijk op, maar in 2022 kwam uiteindelijk de laatste druppel die de emmer deed overlopen. Norris bemachtigde maar liefst twintig van de 22 keer een betere startpositie, dus viel er voor Ricciardo ook in 2022 weinig eer te behalen. Tijdens de races was het niet anders, want van de achttien races waar beide heren de eindstreep haalden, eindigde Norris maar liefst veertien keer vóór Ricciardo, terwijl de Australiër dit maar vier keer deed.

Ricciardo kreeg kans op vroegtijdige terugkeer, maar in Zandvoort was hij weer terug bij af

Tijdens zijn tijd bij McLaren was er nog maar een schim over van de altijd goedlachse Australiër, tot grote spijt van iedere Formule 1-fan. Ricciardo is ongetwijfeld één van de meest geliefde coureurs van de sport, en ook achter de schermen en door andere coureurs wordt regelmatig benadrukt wat voor positieve sfeer hij met zich meebrengt. Het was dan ook een groot verlies voor de sport toen hij eind 2022 zonder stoeltje kwam te zitten. McLaren liet weten niet verder met de Australiër in zee te gaan, en geen enkel ander team hapte toe om hem voor 2023 vast te leggen. Haas leek wel interesse te hebben, maar Ricciardo gaf meermaals aan niet voor een achterhoedeteam te willen rijden.

Zijn toekomst in de koningsklasse van het racen stond op het spel, maar Ricciardo zou Ricciardo niet zijn als hij het daarbij zou laten, en ook vanuit Red Bull werd er werk gemaakt van een terugkeer op het oude nest. De Oostenrijkse renstal was al niet blij toen de Australiër besloot om per 2019 in zee te gaan met Renault, want realistisch gezien was hij de enige die het niveau van Verstappen bij leek te houden. Dat ze bij Red Bull enthousiast waren is dus nog zacht uitgedrukt, en het duurde dan ook niet lang voordat Ricciardo werd aangekondigd als testcoureur.

De situatie nam echter een hele andere wending toen AlphaTauri vlak voor de Grand Prix van Hongarije bekendmaakte de samenwerking met Nyck de Vries per direct te beëindigen. Ricciardo werd aangesteld als zijn vervanger, en de Australiër mocht zijn geluk al op de Hungaroring beproeven. De situatie omtrent De Vries was ietwat chaotisch, voornamelijk door de tegenvallende prestaties van de Nederlander, en een terugkeer van Ricciardo lag daardoor wel in de lijn der verwachting. Liam Lawson, de tweede optie die AlphaTauri nog achter de hand had, reed namelijk nog in het Japanse Super Formula Championship, en dus werd de Nieuw-Zeelander in eerste instantie gepasseerd.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

De terugkeer van de Australiër was echter van korte duur, want een incident in Zandvoort gooide roet in het eten. Hij zag landgenoot Oscar Piastri te laat, en kwam daardoor in de Hugenholtzbocht met een harde klap in de muur terecht. Ricciardo voelde vrijwel meteen dat er iets mis leek te zijn met zijn hand, en jawel: zijn middenhandsbeentje bleek gebroken te zijn, waardoor hij officieel geen deel kon nemen aan de verdere actie in Zandvoort. Lawson werd toen alsnog opgeroepen als vervanger voor de geblesseerde Australiër, en er is nog altijd geen duidelijkheid over de terugkeer van Ricciardo.

Het is nog maar de vraag of het incident invloed zal hebben op zijn toekomst in de Formule 1, want het werd bij zijn terugkeer al snel duidelijk waarom juist hij in eerste instantie het stoeltje toegewezen kreeg. Sergio Pérez zit voor nu nog veilig naast Verstappen, maar de Mexicaan weet het potentieel van de RB19 niet altijd optimaal te benutten, en dus kan Red Bull geen langdurige veiligheid garanderen. Als een coureur niet presteert schroomt er immers niemand om hem de deur te wijzen, zoals we bij De Vries al konden zien. Ricciardo zou tijdens de tweede seizoenshelft dan ook de kans krijgen om te laten zien wat hij nog in zijn mars heeft, zodat Red Bull de balans op kan maken wat betreft de mogelijke opties voor de toekomst.

Echter zorgt de botbreuk ervoor dat hij een groot deel van de tweede seizoenshelft waarschijnlijk in rook op ziet gaan, dus veel tijd om te laten zien wat hij waard is zal er niet zijn bij zijn tweede terugkeer. Er wordt door sommigen dan ook gespeculeerd dat het incident grotere gevolgen zal hebben dan enkel de botbreuk, terwijl het volgens anderen geen reden is tot paniek. Toch heeft de Australiër na al die jaren een soort luxepositie in handen: iedereen is bekend met zijn kwaliteiten, en door zijn karakter is hij een haast onmisbaar onderdeel van de sport. Kansen zal hij ongetwijfeld nog krijgen, en Ricciardo hoeft ze alleen met beide handen aan te pakken. Met zijn terugkeer bij AlphaTauri is dan ook de eerste stap gezet, maar meer dan geduldig afwachten kan hij momenteel niet doen.