Was Pérez echt zo'n slechte tweede coureur als 2024 doet vermoeden?

Het is inmiddels duidelijk dat Sergio Pérez in 2025 niet terug zal keren als de teamgenoot van Max Verstappen. In het 2024-seizoen viel hij dusdanig tegen dat Red Bull Racing besloten heeft om Liam Lawson de kans te geven bij het topteam, wat betekent dat Pérez zijn zitje af moet staan. In zijn periode naast Verstappen wist de Mexicaan nooit echt te overtuigen, ondanks dat hij jaren doorbracht in een kampioenschapswinnende auto. Is Pérez' tegenvallende termijn te vergelijken met die van bijvoorbeeld een Rubens Barrichello, die jarenlang verbleekte naast de grote Michael Schumacher? F1Maximaal.nl duikt in het vraagstuk, en terug in de tijd. Het verhaal van Pérez is namelijk niet uniek, maar ook zeker niet altijd de norm.

Pérez voegde zich in 2020 bij Red Bull, nadat het team jarenlang worstelde met wie ze in het tweede zitje moesten zetten. Daniel Ricciardo zag in 2018 geen toekomst meer voor zichzelf bij het team, waarna Red Bull voor Pierre Gasly koos. Gasly hield het nog geen volledig seizoen uit, en met Alexander Albon had het team meer talent in huis. Ook Albon viel tegen. Het was Red Bull duidelijk: vanuit de eigen talentenpool zou de teamgenoot van Verstappen niet komen, dus moesten ze een externe coureur aantrekken. De ogen van Christian Horner en Helmut Marko vielen op Pérez, die in zijn op een na laatste race voor het financieel worstelende Racing Point zijn eerste overwinning pakte.

Pérez deed het bij Racing Point, daarvoor Force India, en daarvoor Sauber, nooit slecht. De keuze om de relatief ervaren coureur aan te trekken leek destijds dan ook een zeer goede. Kijken we nu terug op zijn termijn bij Red Bull dan lijkt het er echter op dat hem overkomen is wat teamgenoten van wereldkampioenen vaker overkomt. Een prima coureur neemt plaats naast een wereldster en verdwijnt binnen de kortste keren naar de achtergrond. Een deelverklaring hiervoor is dat de tweede coureurs van wereldkampioenen niet goed genoeg zijn om een wereldtitel te pakken, maar ook ligt het in veel gevallen waarschijnlijk gewoon aan het feit dat de wereldkampioen onwaarschijnlijk goed is. Vanaf 1994 tot nu hebben we de kampioenen, diens teamgenoten, de puntenaantallen en verschillen tussen deze puntenaantallen op een rijtje gezet. Laten we eens door de lijst heen gaan.

De tekst gaat verder onder de tabel.

De jaren '90: Schumacher en zijn roterende cast, Williams-successen en McLaren als afsluiter

Leuk om dit overzicht meteen te beginnen met een Verstappen. In 1994 was de Nederlandse viervoudig wereldkampioen nog niet geboren, maar stond vader Jos al wel op de grid. In 1994 deelde hij zijn Benetton-cockpit met JJ Lehto en Johnny Herbert. Het collectief scoorde slechts 11 punten tegenover Schumachers 92 - een verschil van 81 punten. Procentueel pakten de drie heren slechts 12 procent van de punten van Schumacher. In 1995 deed Herbert het als fulltime teamgenoot beter met 45 punten, maar zat hij nog steeds ver achter Schumachers 102.

De Williams-periode die volgde, liet meer competitieve teamgenoten zien. Damon Hills teamgenoot Jacques Villeneuve kwam in 1996 tot 78 punten tegen Hills 97, een verschil van slechts 19 punten. Een jaar later werd Villeneuve zelf kampioen met 81 punten, waarbij Heinz-Harald Frentzen met 42 punten op grotere afstand volgde. Hill en Villeneuve waren dus redelijk aan elkaar gewaagd, waar Frentzen zijn teamgenoot overduidelijk niet bij kon houden.

Mika Häkkinens kampioenschappen in 1998 en 1999 toonden een consistent beeld met David Coulthard als teamgenoot. Het verschil was respectievelijk 44 en 28 punten - aanzienlijk, maar niet zo extreem als we bij Schumacher zagen. Coulthard bleek een betrouwbare tweede rijder die regelmatig punten scoorde. In dit tijdperk was het dan ook Schumacher die relatief aan de andere titelwinnaars met kop en schouders boven zijn teamgenoot uitstak.

De Ferrari-dominantie: Schumacher-Barrichello

Schumacher was na een periode van dominantie bij Benetton nog niet klaar met winnen. Hij verhuisde naar Ferrari en nam onder meer Ross Brawn en Jean Todt mee. Het resulteerde in een superteam, dat enkel nog een sterke tweede coureur nodig had om vijf jaar op rij te domineren. Ze kwamen uit bij Barrichello, die samen met Schumacher een legendarisch duo vormde, maar niet per se vanwege hun onderlinge strijd.

De verschillen varieerden van 34 tot 67 punten in Schumachers voordeel, en Barrichello kwam dus nooit écht dicht bij de illustere Duitser. In zijn slechtste jaren lukte het Barrichello niet eens om op de helft van Schumachers punten te komen. Was het gat kleiner dan zag je dat dat ook deels kwam doordat Schumacher dat jaar minder punten wist te verzamelen. In de kern was de Braziliaan dus een geweldige teamgenoot die consistent presteerde en loyaal was aan Schumacher, maar zijn hegemonie zelden tot nooit op de proef stelde.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Renault, Ferrari, McLaren en Brawn GP

De Formule 1 ging na de Schumacher-dominantie een turbulente periode in waarin diverse teams wonnen. Eerst was het de beurt aan Fernando Alonso, die grote verschillen toonde in zijn titeljaren bij Renault. Giancarlo Fisichella was een capabele rijder, maar opereerde bij lange na niet op het niveau van de Spanjaard, die over die twee jaar gemiddeld ongeveer twee keer zoveel punten pakte als zijn teamgenoot.

Wel waren de gaten in deze periode geregeld kleiner. Kimi Räikkönen rekende af met Felipe Massa, maar niet zo overtuigend als Schumacher en Alonso deden. Lewis Hamilton trok in 2008 wel weer een groot gat naar Heikki Kovalainen, Jenson Button lukte dit voor Brawn GP bij Barrichello weer niet. Vanaf 2010 worden de procentuele waarden in deze analyse relevant, want de hoeveelheid punten die in een seizoen behaald konden worden, gingen stevig omhoog. In absolute aantallen zijn de coureursduo's voor en vanaf 2010 dus lastig met elkaar te vergelijken.

Red Bull en Mercedes in het moderne tijdperk

Het moderne tijdperk bracht interessante dynamieken. Sebastian Vettel domineerde bij Red Bull (2010-2013) met Mark Webber als teamgenoot. De verschillen varieerden sterk: van slechts 14 punten in 2010 tot 198 punten in 2013. Het eerste jaar mocht Webber dus even van de titel dromen bij de Oostenrijkse renstal, maar toen Vettel eenmaal op stoom was, kwam Webber eigenlijk niet echt meer in de buurt. In 2013 behaalde de eerste viervoudige Red Bull-kampioen zelfs het dubbele puntenaantal van zijn teamgenoot.

Op de dominantie van Vettel volgde de dominantie van Hamilton. Die dominantie kende twee gezichten: de intense rivaliteit met Rosberg, culminerend in Rosbergs titel in 2016 met slechts vijf punten verschil, en de latere, stabielere, samenwerking met Valtteri Bottas, waarin de verschillen groter waren. Hamilton kwam tot 99 procent van de punten van Rosberg, wat dat meteen de meest heftige titelstrijd tussen twee teamgenoten maakt van de afgelopen dertig jaar. Hoewel Bottas het Hamilton nooit extreem lastig wist te maken, kende hij ook jaren waarin hij zijn Britse collega redelijk bij wist te houden.

De jaren van Verstappen

In 2021 nam Verstappen het stokje over van Hamilton, met hulp van Pérez tijdens de Grand Prix van Abu Dhabi in 2021. Verstappen, die zijn Mexicaanse medecoureur altijd bedankt heeft voor het ophouden van Hamilton in die seizoensfinale, heeft in zijn vier kampioenschapsjaren een gigantische hoeveelheid punten weten te verzamelen. Met de uitbreiding van de kalender en de introductie van sprintraces heeft hij de hoogste puntentotalen ooit vergeleken met zijn medekampioenen.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Zoals eerder aangegeven zeggen deze puntentotalen in gevecht met tweede coureurs in absolute zin weinig. Kijken we naar de relatieve puntentotalen van de twee coureurs dan wordt er echter wel een trend zichtbaar die doet vermoeden dat Pérez inderdaad de minst presterende tweede coureur is sinds Lehto-Verstappen-Herbert in 1994.

Waar Pérez doorgaans tussen de 50 en 70 procent van de punten van zijn Nederlandse collega scoorde, zwakte hij in 2024 enorm af. In 2024 bleef hij haken op slechts 35 procent van de punten van Verstappen. Kijken we naar de resultaten van de afgelopen dertig jaar dan zien we dat dat alleen voorkwam in Schumachers eerste titeljaar bij Benetton. Pérez komt wat deze statistiek betreft dus totaal niet lekker uit de verf.

Het eindvonnis over Pérez

Na dertig jaar aan data vallen enkele patronen op. We kunnen stellen dat de meest dominante kampioenen, te noemen Schumacher, Vettel Hamilton en Verstappen, vaker redelijk grote puntenverschillen kenden met hun teamgenoten. Echte rivaliteiten tussen teamgenoten à la Hamilton-Rosberg waren in de afgelopen dertig jaar echter bijzonder zeldzaam, dus dat Pérez nooit dicht bij Verstappen gekomen is, mag geen verrassing heten. Als laatste punt zien we dat het verschil tussen kampioenen en teamgenoten groter lijkt te worden in het moderne tijdperk, met als mogelijke verklaringen betrouwbaardere auto's en meer beschikbare punten.

Specifiek met het vizier op Pérez mogen we stellen dat wat zich de afgelopen jaren bij Red Bull afgepeeld heeft, niet uniek is. Veel teamgenoten van dominante kampioenen hadden moeite om in de buurt te komen en te blijven. Toch valt het op dat het verschil tussen Verstappen en Pérez, vooral in 2024, historisch groot was. Een relatief puntenaantal van 35 procent is weinig - te weinig om nog een jaar extra bij Red Bull te rechtvaardigen.

Mocht Red Bull in 2025 een auto op de grid zetten die kampioenschapswaardig is, staat Lawson vermoedelijk een flinke uitdaging te wachten. Hij moet immers zorgen dat hij sowieso binnen een redelijk percentage van de punten van Verstappen blijft, en in het verleden is gebleken dat dat niet altijd even makkelijk is. Hoewel Pérez' totale termijn bij Red Bull er redelijk uitziet, was zijn prestatie relatief aan Verstappen in 2024 dusdanig ondermaats dat hij het grootste procentuele puntenverschil kende ten opzichte van zijn teamgenoot van de afgelopen dertig jaar.