Column | De 2021-winterstop? Easiest time I ever did

Jawel, de eerste lanceringen van 2021 zitten er alweer op. Omdat zestig procent van de 2020-bolide overgedragen wordt aankomend seizoen, is er geen reden meer om tot op het laatste moment geheimzinnig te doen voor veel van de deelnemers. Derhalve werd de eerste lanceerdatum van het jaar, die van McLaren, lekker op half februari gezet. De introductie van de MCL35M stond meteen ook voor een officieuze aftrap van het Formule 1-seizoen, na een winterstop die korter dan ooit leek.

De winterstop leek niet alleen kort, maar was dit ook. Al helemaal als je hem vergelijkt met die van vorig jaar. Weet u het nog? 's Ochtends half maart voor de televisie om 06.00 uur, om vervolgens enkele FIA- en Formule 1-woordvoerders op een rijtje te zien staan als een reeks dode mussen op een elektriciteitskabel. Bij elk huppeltje van Chase Carey's karakteristieke snor werd steeds duidelijker dat racen er in maart niet in zou zitten.

Maar het werd erger. April, mei, juni, al deze maanden werden te onzeker geacht om een Formule 1-seizoen te starten. 5 juli 2020 kwam men pas weer in actie. Zullen we het even omrekenen naar dagen? Het zijn er 217. 217 dagen werden Formule 1-fans aan het lijntje gehouden. Natuurlijk was eerder bekend dat men wel al zou rijden in 2020, maar voor de Nederlanders die elk raceweekend aan de buis gekluisterd zitten, mijzelf incluis, was dit een eeuwigheid.

Het contrast met dit jaar is enorm. 16 december wist Max Verstappen de laatste Grand Prix van het 2020-seizoen op naam te schrijven. Inmiddels dus net iets meer dan twee maanden geleden, staat het volgende seizoen alweer om de hoek. Met een vrij definitieve seizoenstart op 28 maart in Bahrein worden het 2020-seizoen en het 2021-seizoen gescheiden door slechts 106 dagen. Nog steeds veel, maar niet eens de helft van de tergend pijnlijke periode die we vorig jaar gehad hebben.

Zo'n tof seizoen helpt wel echt

Maar wat de huidige raceloze periode misschien nog wel makkelijker te overbruggen maakt, is het toffe 2020-seizoen dat we achter de rug hebben. Pierre Gasly als racewinnaar? De eerste overwinning van Racing Point-routinier Sergio Perez? Niemand, maar dan ook niemand, had dat aan zien komen toen in juli voor het eerst dat jaar de lichten uit gingen. Het zeventienkoppige seizoen was weliswaar ingekort, maar daardoor zeker niet minder vermakelijk.

Als we terugdenken aan Gasly's overwinning in Italië, de dubbele Mercedes-klapband in Groot-Brittannië of de invalbeurt van George Russell in Sakhir worden we meegenomen door een jaar van pieken en dalen. Voor elk wat wils, de underdogs kregen kansen om zichzelf te bewijzen, Mercedes' veerbaarheid werd op de proef gesteld en voor de Max Verstappen-fans zaten er ook nog twee piekfijne overwinningen in. Daar kom je de winter wel mee door.

De isolatiecel

Terwijl ik verheugend naar de resterende onthullingen van de komende twee weken kijk, schiet mij ineens een scène te binnen van een steengoede film, The Shawshank Redemption. Tim Robbins speelt hierin uitstekend de rol van een bankier die onterecht beschuldigd wordt voor de dood van zijn vrouw en als niet-crimineel zich staande moet houden tussen al het tuig in een Amerikaanse gevangenis.

Andy Dufresne, zoals Robbins in de drama heet, komt op een gegeven moment aan een stel lp's en besluit de plaat Duettino Sull’aria van Mozart's opera, Le nozze di Figaro, te spelen. Het komt hem duur te staan. Wanneer de bewaking doorheeft wat hij aan het doen is, tikken ze een ruitje in en wordt hij in de boeien geslagen. Ze voeren hem per direct af naar de isolatiecel. Een maand in isolement is de straf die de gevangenisdirecteur passend acht voor het relatief gevaarloze kattenkwaad dat hij uithaalt.

Wanneer hij terugkomt, met baard en al, na een maand lang geen daglicht, lotgenoot of zijn eigen reflectie te zien, zien zijn medegevangenen een verwilderde man terug. Doorgaans doet een volle maand in isolement wel wat met de gevangenen, ze gaan nadenken en worden vervolgens achtervolgd door hun eigen hersenschimmen. Uitgeput van de mentale tik die zo'n isolement met zich meebrengt, moeten ze even acclimatiseren. Dufresne schuift echter glimlachend aan. De prachtige symfonie van Mozart heeft hem de volle maand doorgeholpen, zegt hij.

Zo zie ik het afgelopen 2020-seizoen in de Formule 1 ook. Zo'n schitterend jaar, met verrassingen en prachtraces, zit maandenlang in mijn hoofd. Wanneer iemand mij dus vraagt hoe ik deze winterstop doorgekomen ben - zoals elke andere Nederlander in lockdown, opvallend passend bij de vergelijking - zal ik dan ook hetzelfde antwoorden als Dufresne wanneer hem door zijn medegevangenen gevraagd wordt naar hoe zwaar die periode was: 'Easiest time I ever did.'

Door: Christian Moerman