Red Bull verplettert concurrentie in 2022, maar de Mercedesachtige dominantie is uitgebleven

Red Bull Racing heeft voor het eerst sinds 2013 weer eens het constructeurskampioenschap weten te winnen. De Oostenrijkse renstal is acht jaar lang verslagen door Mercedes, maar eindelijk wist het team een auto neer te zetten die constant sneller was dan de concurrentie. Dat geldt dit seizoen echter wel alleen voor de zondagen, aangezien de RB18 over één ronde redelijk vaak wordt verslagen. Toch kunnen we spreken van een zeer dominant Red Bull- en Max Verstappen-seizoen.

Met het huidige seizoen herleeft het team van Red Bull een klein beetje het dominante tijdperk met Sebastian Vettel. Destijds kon men voorafgaand aan de race eigenlijk al wel invullen wie de race zou winnen. In 2011 won Vettel bijvoorbeeld elf van de negentien races en twee jaar later won de Duitser dertien van de negentien races. Verstappen staat nu ook op een recordaantal van dertien races en de coureur van Red Bull heeft nog drie weekenden de kans om het record van de meeste zeges in één seizoen te verbreken. Dat heeft Verstappen voor een groot gedeelte natuurlijk te danken aan zijn RB18.

Seizoensopening voorbode voor Ferrari-dominantie

Na drie ronden in het huidige kampioenschap hadden de meeste mensen niet verwacht dat Red Bull haast iedere race de gedoodverfde favoriet zou zijn voor de zege. De bolide van de Oostenrijkse renstal was snel, maar hetzelfde kon gezegd worden over de auto van Ferrari. De Scuderia had voor het 2022-seizoen meer tijd in de windtunnel en het team kon in 2021 haar focus eerder verleggen op de auto voor 2022. Red Bull had deze luxe simpelweg niet, maar qua competitiviteit lag het in Bahrein allesbehalve ver van elkaar. Red Bull miste echter maar één ding: betrouwbaarheid.

Verstappen kon op het Bahrain International Circuit het gevecht aangaan met Charles Leclerc, maar de Ferrari-rijder wist, door slim te handelen, de regerend wereldkampioen achter zich te houden. Uiteindelijk maakten de mooie gevechten niet al te veel uit voor Verstappen, want vlak voor het einde van de race begaf zijn motor het. Iets meer dan twee ronden later was het de beurt aan Sergio Pérez. De coureur stond onder hevige druk van Lewis Hamilton en in bocht 1 leek hij ineens de controle te verliezen over zijn auto. ‘De motor is uitgevallen’, was echter de boordradio van de coureur. Een nulscore in de eerste race is vaak geen indicatie voor een constructeurskampioen in wording.

Drie weken later was het opnieuw raak bij de Oostenrijkse renstal, al was het ditmaal alleen Verstappen die het einde van de race niet wist te halen. In Australië was Red Bull echter niet in staat om de F1-75 in handen van Leclerc bij te houden. Verstappen kreeg enkel de kans om de Monegask aan te vallen door een safety car-situatie nadat Vettel was gecrasht. In ronde 39 ging het echter mis voor de Red Bull-coureur en moest hij zijn auto aan de kant zetten. Hierdoor liep de titeldroom van Verstappen een nieuwe deuk op, ondanks dat de coureur een race eerder wel de volle punten wist te pakken. Leclerc had zelfs volgens Verstappen de titel al op zak.

Vooral rechtelijnsnelheid RB18 valt op

In Saoedi-Arabië wist Verstappen de concurrenten van Ferrari dus een kleine tik uit te delen. Dat had de Red Bull-coureur vooral te danken aan de uitstekende rechtelijnsnelheid van zijn bolide. In de eerste sector van het Jeddah Corniche Circuit was het namelijk Leclerc die de toon wist te zetten, maar in de tweede en derde sector reed Verstappen continu naar de Ferrari-rijder toe. Dat leverde tot aan de start-finishlijn een episch gevecht op door beide coureurs. De rivalen probeerde slim om te gaan met het DRS-detectiepunt en dat leverde af en toe wat hachelijke momenten op. Uiteindelijk was Verstappen de snelste en de slimste in het gevecht.

Ferrari was dus de sterkste in de bochten, terwijl de Red Bull-bolide juist ijzersterk liep over het rechte stuk. Dat is in het verleden nog wel eens anders geweest voor de Oostenrijkse renstal. Na de tweede pijnlijke DNF in Australië was het tijd voor de race op Imola. Verstappen was in de veranderende en natte omstandigheden simpelweg onverslaanbaar voor iedereen in het veld. Bovendien kreeg de meervoudig racewinnaar ook een mazzeltje cadeau van zijn directe concurrent. Leclerc was ijverig op zoek naar de tweede plek, maar in zijn jacht op Pérez ging het mis en zakte de Ferrari-coureur naar P6.

Toen de Formule 1 voor het eerst in de historie van de sport neerdaalde in Miami was het aan Ferrari om een antwoord te hebben op de rechtelijnsnelheid van Red Bull. Dat was het team ook zeker van plan, aangezien de Italiaanse renstal met minder vleugel ging rijden. In de kwalificatie was de Scuderia nog oppermachtig, aangezien Leclerc en Carlos Sainz de eerste startrij bezetten. In de race was het echter al snel over met de pret voor Ferrari. Sainz was bij de start al gezien en in de achtste ronde was het de beurt aan Leclerc. Verstappen leek de race met overmacht te gaan winnen, maar een late safety car-situatie zorgde ervoor dat de Nederlander hard moest werken voor zijn punten.

In Miami werd één ding duidelijk: Adrian Newey had zijn huiswerk weer uitstekend gedaan. De topingenieur bij de Oostenrijkse renstal had al ervaring met grondeffectauto’s en dat heeft hij dit seizoen opnieuw weten te demonstreren. De RB18 genereert ongelooflijk veel downforce middels haar vloer, terwijl de andere renstallen in dat opzicht wat meer achter de feiten aanlopen. Red Bull kan door haar ijzersterke vloer met hartenlust vleugel toevoegen of weghalen. Hierdoor is de auto ook zo belachelijk snel over het rechte stuk; de Red Bull-bolide lijkt de term drag namelijk niet te kennen. Het is dan ook niet zo gek dat Verstappen met negen tienden achterstand op het rechte stuk in Austin alsnog Lewis Hamilton wist in te halen.

Verstappen wordt langzaamaan één met zijn machine, maar heeft zijn mazzeltjes nodig

Het duurde echter wel even voordat Verstappen zich ook volledig comfortabel voelde in zijn auto. De coureur heeft gedurende het seizoen meermaals geklaagd over de kwalificatiesnelheid van de Oostenrijkse renstal. In de beginfase van het seizoen was Verstappen dan ook zeker niet ongenaakbaar op de zaterdag. In Saoedi-Arabië was het immers nog teamgenoot Pérez die poleposition wist te pakken en door onfortuinlijke timing van een safety car-situatie de koppositie verloor. Verstappen is dan natuurlijk wel de coureur die daar uitstekend van kan profiteren.

Dat kan natuurlijk ook gezegd worden over de Grand Prix van Spanje. Leclerc had duidelijk het voordeel in Barcelona, maar door technisch malheur kon de Monegask niet profiteren van zijn voorsprong in de race. Verstappen wist, mede dankzij een prima uitgedachte strategie, de race te winnen, maar de Limburger was zeker nog niet volledig tevreden. Door een windvlaag schoot de coureur de grindbak in en Gianpiero Lambiase kreeg meermaals de volle laag aangezien het DRS-mechanisme van de RB18 niet op de juiste manier werkte. Er konden dus zeker nog wat dingen beter en dat werd Verstappen opnieuw duidelijk in Monaco.

Daar was teamgenoot Pérez namelijk het gehele weekend beter dan de regerend wereldkampioen. De Mexicaan wist de race te winnen, terwijl Verstappen genoegen moest nemen met de laatste plek op het podium. Hierbij mocht Red Bull echter wel weer een bedankje sturen naar het falende strategieteam van Ferrari. De overwinning in de stadstaat leverde Pérez een nieuw contract op en men durfde zelfs te stellen dat de coureur een ware uitdager zou zijn voor de titel. Verstappen had met de overwinning in Spanje de koppositie in het kampioenschap overgenomen, maar er leken dus meerdere uitdagers bij te komen. Het werd voor de coureur dus belangrijk om consistent te blijven en, belangrijker nog, om niet uit te vallen met technische problemen.

Uitvallen deed Verstappen niet, maar zijn concurrentie wel. In Azerbeidzjan vielen beide Ferrari’s uit met technische problemen en in Canada wist Pérez de streep niet te halen. De man uit Guadalajara maakte het weekend in Baku wel perfect voor Red Bull door een één-twee compleet te maken. In Canada was Verstappen, zeker ook na de crash van Pérez in de kwalificatie, op zichzelf aangewezen in de strijd met Sainz. Deze strijd wist Verstappen te winnen, ondanks dat de race na een late safety car-situatie weer spannend werd gemaakt. Het werd de coureur voor de zomerstop nooit echt makkelijk gemaakt.

De mazzeltjes moesten ook weer een keer de kant van Ferrari op vallen en dat gebeurde op Silverstone. Verstappen leek de zege te kunnen pakken in Groot-Brittannië, maar de Red Bull-coureur reed over een brokstuk van Yuki Tsunoda heen, waardoor de race van Verstappen de prullenbak in kon. Sainz wist voor het eerst in zijn carrière een race te winnen, terwijl Pérez als tweede rijder bij Red Bull het resultaat voor de Oostenrijkse renstal uiteindelijk wist te maximaliseren. Op de eigen Red Bull Ring moest Verstappen dat in zijn eentje doen, aangezien zijn teamgenoot uit de race getikt werd door George Russell. De Grand Prix van Oostenrijk was de laatste race waarin Ferrari het team van Red Bull wist te verslaan.

RB18 als de ultieme raceauto

Voor de zomerstop leek hetzelfde riedeltje zich weer voort te zetten. Leclerc en Verstappen maken allebei kans op de overwinning, maar bij het team van Ferrari maakt iemand een fout waardoor Verstappen de race weet te winnen. Op Circuit Paul Ricard was het Leclerc zelf die een fout maakte, waardoor hij in de muur terechtkwam. In Hongarije maakte het strategische team van Ferrari een blunder door de coureur op een setje hards te zetten. Echter draaide alles vanaf de Grand Prix van België om. Verstappen moest vanaf de veertiende plek beginnen door een gridstraf, maar dat maakte uiteindelijk helemaal niks uit. Op de vrijdag en zaterdag werd het al duidelijk dat Red Bull duidelijk meer kwalificatiesnelheid en racesnelheid had. Verstappen was de snelste in de kwalificatie, begon als veertiende en won de race.

Het maakte volgens de experts niet uit vanaf welke positie Verstappen de race was begonnen; de coureur van Red Bull had de race hoe dan ook gewonnen. De RB18 werd gedurende het seizoen alleen maar beter, waardoor de auto nu goed kan presteren op elk circuit. De aero-efficiëntie van de bolide is uitstekend. De auto heeft amper last van luchtweerstand en is snel over de rechte stukken, waardoor het team kan spelen met de afstelling. Die luxe heeft Ferrari na de winterstop niet meer. De F1-75 is ijzersterk in de bochten, maar de auto mist de rechtelijnsnelheid. Hierdoor gaat het team met minder vleugel rijden en geeft het dus downforce op. Op deze manier vreet de Ferrari-bolide in de tweede seizoenshelft haar banden op.

Meerdere technische experts hebben ook al gewezen naar de richtlijnen van de FIA omtrent porpoising, maar Ferrari blijft stellig ontkennen dat deze richtlijnen ook maar iets te maken hebben met de mindere performance van de F1-75. Feit blijft echter wel dat Ferrari niet meer bij kan blijven in de races, terwijl Verstappen met hartenlust overwinningen kan bij blijven schrijven. Het maakt niet uit vanaf welke positie de 33-voudig racewinnaar een Grand Prix begint, maar hij is continu de favoriet voor de zege. Red Bull focust zich vanaf de eerste vrije training op de afstelling voor de race en op de zondagen weet het team daar optimaal profijt uit te halen. De auto is goed, de ideeën van het team zijn goed, de strategieën zijn goed doordacht en Verstappen en Pérez weten de resultaten te behalen.

Het is dan ook niet zo gek dat Verstappen de kans had om de meeste overwinningen op een rij te boeken dit jaar. Dat record staat nog steeds op naam van Sebastian Vettel met negen zeges achter elkaar. Na zeges op Monza en Zandvoort, waar Ferrari door de hoge bandendegradatie de strijd al snel moest staken, kwam de zegereeks ten einde door een rekenfout bij Red Bull. Verstappen had poleposition kunnen pakken in Singapore, maar de Oostenrijkse renstal had te weinig brandstof aan boord gedaan. Gelukkig was Pérez daar om de zege op zondag naar zich toe te trekken. Opnieuw kon Red Bull profiteren van de bandenproblemen bij Ferrari en de uitstekende aero-efficiëntie van de eigen RB18.

Consistentie sleutelwoord voor Red Bull

Kan men dan spreken van een dominant seizoen? Ja, natuurlijk. Echter komt dit seizoen van Red Bull niet in de buurt van de dominantie die Hamilton en Mercedes hebben laten zien in de voorbije jaren. Van 2014 tot en met 2020 reed vooral de Brit, en af en toe ook Nico Rosberg en Valtteri Bottas, de rest van het veld op ruim een halve minuut. Dat wist Verstappen, als beide Ferrari’s nog in de race zaten, eigenlijk alleen te doen op Spa-Francorchamps en in Japan. Verstappen had in de Verenigde Staten waarschijnlijk ook een dominante zege geboekt, ware het niet dat zijn pitstop dramatisch was. Toch moet men stellen dat het de Nederlander niet altijd even makkelijk werd gemaakt.

Toch kan men wel spreken van een dominant seizoen, aangezien Red Bull elk weekend heeft weten te maximaliseren na de Grand Prix van Bahrein. De openingsrace van het seizoen was de enige keer dat de Oostenrijkse renstal niet minimaal één coureur in de top twee had. Wist Verstappen niet te winnen, dan was het wel Pérez die of eerste of tweede wist te worden. Het is dan ook niet gek dat de Mexicaan nog altijd de kans maakt op de tweede plek in het wereldkampioenschap. Hij heeft dit jaar gebracht waar Red Bull hem voor heeft gehaald; scoren wanneer het moet om zo punten bij de concurrentie weg te halen.

Het is nu dus aan Ferrari en Mercedes om het gat weer te dichten naar de Oostenrijkse renstal. Red Bull heeft de funderingen neergelegd om in de aankomende jaren, tot de nieuwe reglementen van 2026 ingaan, de concurrentie zoek te rijden. Ferrari moet wat doen aan haar bandenproblemen en Mercedes moet hopen dat alle beloofde veranderingen voor 2023 ook brengen wat het team verwacht. Voor nu lijkt men de naam Verstappen alvast in te kunnen vullen als winnaar van de Grands Prix van Mexico, Brazilië en Abu Dhabi. Als de concurrentie niet oppast, dan evenaart de Red Bull-coureur volgend jaar Ayrton Senna in het lijstje van Formule 1-wereldkampioenen.