Nabeschouwing Ferrari 2022 | Een seizoen van hoge pieken en diepe dalen

Het Formule 1-seizoen zit erop, wat betekent dat het tijd is om terug te blikken op de prestaties van de verschillende teams en haar coureurs. De ene renstal presteerde voortvarend met haar materiaal, terwijl andere teams juist een zeer matig jaar kenden dit seizoen. In deze nabeschouwing kijken we samen met hoofdredacteur Terrence Riepma terug op het jaar van Ferrari. De Scuderia leek alles onder controle te hebben na de eerste drie races van het seizoen, maar niets bleek minder waar te zijn.

Voorafgaand aan het seizoen wist men zeker dat dit het jaar van Ferrari moest gaan worden. Het concept van de auto zag er spectaculair uit en toen deze eenmaal op het asfalt stond in Barcelona en Bahrein waren de prestaties ook nog eens stabiel. Charles Leclerc werd dan ook al gauw getipt als titelfavoriet, ondanks dat Carlos Sainz in zijn eerste seizoen bij Ferrari consistenter presteerde dan zijn teamgenoot. Na de eerste races werd het echter wel duidelijk wie de leider was bij Ferrari, toen Leclerc met een ruime voorsprong Melbourne verliet. Daarna ging het echter mis voor de Italiaanse renstal.

Betrouwbaarheidsproblemen, rijdersfouten en dramatische strategische keuzes gooiden de kampioensplannen van het team linea recta de prullenbak in. Waar Red Bull Racing en Max Verstappen de duidelijke concurrenten waren in de eerste helft van het seizoen, moest Ferrari in de tweede helft ineens uit gaan kijken voor het team van Mercedes. De opmars van de Duitse renstal kwam net te laat, waardoor Ferrari tweede wist te eindigen in het constructeurskampioenschap. Leclerc was daarnaast in een strijd verwikkeld met Sergio Pérez in plaats van Verstappen, maar Monegask wist deze Red Bull-coureur wel te verslaan.

Ferrari benut eigen potentie niet

Het begon dus allemaal rooskleurig voor het team van Ferrari. Leclerc behaalde twee overwinningen in de eerste drie wedstrijden, hij liet zien Verstappen te kunnen verslaan in een één-op-één gevecht en Red Bull leek de betrouwbaarheid niet op orde te hebben. Verstappen stond bij het ingaan van de Grand Prix van Emilia Romagna 46 punten achter Leclerc en Red Bull stond op maar liefst 49 punten achterstand. De eerste thuisrace van de Scuderia verliep echter allesbehalve vlekkeloos. Leclerc eindigde op de zesde plek nadat hij crashte in de laatste chicane. Het bleek het begin van het einde te zijn voor de meervoudig racewinnaar en Ferrari.

In Miami kwam Leclerc als tweede over de streep na een race zonder fouten, maar vanaf de Grand Prix van Spanje begonnen de betrouwbaarheidsproblemen en het strategische gekluns. In Spanje kwam Leclerc niet over de streep, in Monaco werden beide coureurs strategisch benadeeld, in Azerbeidzjan moesten zowel Leclerc als Sainz hun race staken en in Canada moest Leclerc dat bekopen met een gridstraf. Sainz was in Montreal niet bij machte om Verstappen te verslaan, maar er kwam een sprankje hoop. Sainz won namelijk op Silverstone en Leclerc won in Oostenrijk. Al zou Sainz, die een tweede plek zag verdwijnen in een vuurzee, die race snel willen vergeten.

Het bleek het laatste sprankje hoop te zijn voor Ferrari dit jaar. De rijdersfouten en strategische blunders waren nog niet op. Bovendien ging het bij Red Bull juist bergopwaarts en bleek Verstappen ineens oppermachtig te zijn. Bij Ferrari ging het op sommige punten zelfs zo slecht dat Mercedes op een gegeven moment de hoop kreeg om als tweede te kunnen eindigen in het constructeurskampioenschap. Zover kwam het niet, maar het gaf de Italiaanse renstal wel voldoende stof tot nadenken. Daar heeft het team uiteindelijk ook op gereageerd. Mattia Binotto zal aankomend seizoen immers niet meer terugkeren als teambaas van de Scuderia.

Toch heeft Ferrari wel weer een stap vooruit weten te zetten na twee matige jaren. Ondanks de strategische fouten krijgt het team dan ook een voldoende. ‘Ferrari krijgt een 8,0. De Scuderia heeft het erg goed gedaan door de nieuwe reglementen juist te krijgen en om een zeer snelle auto te bouwen. Dat is meteen ook de reden dat ik ze niet hoger geef, want de auto bleek soms te snel (lees: onbetrouwbaar) en ook op strategisch vlak klopte het te vaak van geen kant. Daarnaast waren de coureurs niet foutloos, wat al met al zonde is. De potentie die de F1-75 begin dit seizoen liet zien werd daardoor niet benut, al ontwikkelde Red Bull Racing zich ook gewoon beter, uiteindelijk.'

‘Als het goed ging, stond er vaak geen maat op Leclerc’

Voor Leclerc was dit het eerste jaar waarin hij mogelijk een kans zou krijgen op de titel. In de openingsfase pakte hij die kans met beide handen aan, maar door verschillende factoren ging het mis. Ondanks dat wist de Monegask vaak te maximaliseren. ‘Ik geef hem dan ook een 9,0. Leclerc was over het algemeen wel echt top dit jaar, maar maakte soms toch wel cruciale foutjes. Daarnaast stond hij er iets te vaak niet wanneer het moest, daarmee doel ik op de races. Verstappen kon hem daarin overklassen, maar dat had ook weer te maken met hoe Ferrari de focus op de kwalificatie legde en niet op de wedstrijd. Dat nekte Leclerc zijn kansen te vaak en dat geldt ook voor de strategische fouten. Maar als het wel goed ging, stond er vaak geen maat op Leclerc. Helaas voor hem gebeurde dat te weinig.’

Vooral de start van het seizoen was dus ijzersterk van de meervoudig racewinnaar. Toen liet de coureur van Ferrari ook zien dat hij een gevecht met Verstappen niet uit de weg zou gaan en dat hij deze zelfs kon winnen. ‘Het beste moment was wel Bahrein. Daarin hield hij echt knap stand tegen Verstappen en hield hij zich sterk in het duel met de Nederlander. Als Verstappen erlangs ging, kon Leclerc counteren en dat ging altijd erg netjes, terwijl het ook spectaculair oogde. Leclerc was dit seizoen in die zin de belichaming van de opleving van Ferrari, want we zagen toch echt vaak genoeg tot wat de Monegask in staat is.’

Leclerc kende zelf echter ook mindere fases. Zo verloor de coureur het uitzicht op een podiumfinish in Imola toen hij te hard pushte. Op het Circuit Paul Ricard kwam een fout hem echter nog veel duurder te staan. ‘Het slechtste moment was zonder meer de crash in Frankrijk. Het had opnieuw een mooie strijd kunnen worden met Verstappen, maar dat gooide Leclerc op een vreemde plek helemaal weg. Eerst gaf de coureur aan dat er een probleem was met zijn auto, maar na afloop stak hij zijn hand in eigen boezem. Vanaf dat moment kon het in de titelstrijd eigenlijk ook niet meer misgaan voor Verstappen, dat gaf de Red Bull-coureur zelf aan het einde van het jaar immers ook toe.’

Sainz te vaak niet goed genoeg

Sainz wist in 2021 zijn teamgenoot verrassend genoeg te verslaan. Het was aan de man uit Madrid om dat weer te doen, maar dat lukte niet. Toch was het een verdienstelijk seizoen waarin hij zijn eerste zege pakte. ‘Sainz krijgt van mij een 8,0. Waar Leclerc foutjes maakte, maakte Sainz ze vaak nog meer. Hij profiteerde iets te vaak ook niet echt van andermans fouten, vond ik. Het duurde ook even voordat hij op gang kwam, wat Sainz zelf maar al te goed doorhad en vaker benadrukte. Toen hij eenmaal op gang kwam, kwamen de resultaten er wel, maar was het nog niet van het niveau van Leclerc. Sainz werd wel vaker geroemd om zijn vocale houding tegenover zijn team, maar om echt teamleider te worden, moet hij consistent voor Leclerc eindigen. Laat dat nou net niet gebeurd zijn.’

Ondanks het feit dat Sainz op Silverstone de race wist te winnen, was dat niet zijn beste moment van het jaar. Dat kwam namelijk een dag eerder, toen hij voor het eerst op de zaterdag de snelste tijd wist te rijden in Q3. ‘Het beste moment was voor mij wel zijn poleposition op Silverstone. Toen zat Sainz er echt bovenop en dat bekroonde hij met zijn eerste pole. Daarbij profiteerde hij wel van een fout van Leclerc, die daardoor niet kon verbeteren en datzelfde gold natuurlijk ook voor Verstappen. Het neemt alleen niet weg dat het een indrukwekkende ronde was in die omstandigheden.’

Sainz was in 2022 toch ook op een foutje te betrappen. De coureur verloor vooral in het eerste gedeelte van het seizoen de aansluiting naar de titelkandidaten. In de eerste vier races viel de coureur twee keer uit, waardoor hij nul punten scoorde. ‘Het slechtste moment wordt, denk ik, Australië. Dat was van de kwalificatie tot aan de race drie keer niks, terwijl de potentie er duidelijk was, zoals te zien was aan de resultaten in de vrije trainingen en de overwinning van Leclerc. In de kwalificatie werd Sainz negende, vervolgens kent hij een dramastart in de race en gaat hij de fout in bij een inhaalactie, wat einde race betekent. Dat was gewoon echt niet goed.’

‘Een beetje op en neer, zoals ook de auto deed door porpoising’

Voor Ferrari werd het uiteindelijk een seizoen waarbij het als vanouds presteerde. Bij vlagen was het team dominant, maar door een implosie konden de coureurs niet de punten scoren die benodigd waren. Leclerc en Sainz waren zelf ook wel eens op een fout te betrappen, maar het team vergooide vaak zelf enkele riante uitgangsposities. Toch kan er gesproken worden over een wederopstanding. In 2020 en 2021 kon het team immers niet strijden voor overwinningen en afgelopen seizoen stond er weer eens een Ferrari-coureur op de bovenste trede op het podium. Het team lijkt echter nog wel flinke stappen te moeten zetten om het Red Bull volgend jaar echt lastig te maken.

Er is dan ook makkelijke manier om het seizoen van Ferrari op te sommen. ‘Hoge pieken, diepe dalen. Een beetje op en neer, zoals de auto dat ook deed met porpoising. Wanneer Ferrari piekte, zag het er echt formidabel uit. Wanneer het fout ging, was het gewoon dramatisch. Er was eigenlijk zelden een tussenweg te vinden en in die zin ging het ook te vaak fout. Daarom snap ik het vertrek van Binotto wel, maar eigenlijk moet iemand als Iñaki Rueda misschien nog wel veel eerder weg. Hopelijk voor Ferrari kan Vasseur de boel weer op de rails krijgen op operationeel vlak, anders mag Verstappen in zijn handen wrijven.’