Moet Ricciardo bij McLaren nou echt meer wennen dan hij bij Red Bull en Renault moest?

Daniel Ricciardo kent verre van de perfecte seizoenstart bij McLaren. 'Ik pink een traantje voor hem weg', meldde Martin Brundle via Sky Sports F1 tijdens de Grand Prix van Monaco: de Australiër werd op een volle ronde achterstand gezet door teamgenoot Lando Norris. En dat terwijl hij er in 2018 voor Red Bull Racing zege wist te vieren. Wat is er aan de hand met de voorheen zo overtuigende coureur? En hoe presteerde hij na van Toro Rosso naar Red Bull gewisseld te zijn, en van Red Bull naar Renault? F1Maximaal duikt in de data, op zoek naar een verklaring.

Laten we eerst eens kijken in hoeverre er een trend te zien is in de mate waarin Ricciardo aan nieuw materiaal moet wennen. Voor de vorm laten we de overstap van HRT naar Toro Rosso in 2012 even zitten en kijken we naar zijn transfer van Toro Rosso naar Red Bull, zijn overstap van Red Bull naar Renault en zijn vertrek van Renault naar McLaren. Spoedig wordt duidelijk dat Ricciardo eigenlijk voorheen nooit echt last heeft gehad van overstapproblemen, maar dat het met elke overstap wel lastiger lijkt om te wennen. Bij Red Bull maakte hij korte metten met viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel en bij Renault presteerde hij min of meer op hetzelfde niveau als Nico Hülkenberg, die destijds al enkele jaren voor de Franse renstal uitkwam. Van elke overstap geven we de eerste vijf races waarin beide coureurs van het team de wedstrijd uit wisten te rijden.

Ricciardo dominant bij Red Bull (2014)

In zijn eerste gefinishte wedstrijden voor Red Bull werd eigenlijk meteen duidelijk dat er geen rem stond op de Red Bull-protegé. Vettel, die in 2013 zijn vierde wereldtitel binnen wist te slepen, kon de nieuwkomer simpelweg niet evenaren. Van de relatief middelmatige Toro Rosso naar de pijlsnelle Red Bull had Ricciardo eigenlijk geen enkel probleem met aanpassen. In elke wedstrijd van de eerste vijf races dat allebei de heren de eindstreep wisten te bereiken scoorde Ricciardo beter dan zijn geroutineerde Duitse teamgenoot, met een overwinning in Canada als kers op de taart. Het verschil na vijf races was 24 punten in het voordeel van Ricciardo. Destijds was er dus totaal geen sprake van een wenperiode, hoewel de lichte vormdip die Vettel dat jaar kende wellicht meegespeeld heeft in de ophemeling van Ricciardo.

Bij Renault op gelijke voet met Hülkenberg (2019)

De overstap naar Renault was niet bepaald een vooruitgang als we het puur hebben over potentie in de Formule 1. Van vechten voor podia dook de zevenvoudig Grand Prix-winnaar naar beneden in de peilingen richting magere puntenfinishes. Vergeleken met teamgenoot Hülkenberg, de beste maatstaf, gezien het duo in dezelfde bolide reed, deed Ricciardo het destijds echter lang niet zo goed als men misschien dacht. Ricciardo had zijn strepen inmiddels bij Red Bull wel verdiend, maar in gevecht met wederom een Duitser lag het er niet zó dik bovenop. Viermaal wist hij zijn teamgenoot te verschalken in de eerste vijf gefinishte wedstrijden van het stel, maar in Frankrijk moest hij zijn meerdere erkennen in de inmiddels reservecoureur van Aston Martin. Onder de streep kwam het puntenaantal van beide heren uit op tien, waardoor objectief gezien de nieuwkomer niet eens beter presteerde dan Hülkenberg.

Norris laat niets heel van Ricciardo bij McLaren (2021)

We gaan terug naar het heden. Bij McLaren liggen de punten weer meer voor het oprapen dan in zijn periode bij Renault, maar vergeleken met zijn eerste vijf wedstrijden voor Red Bull houdt het niet over. Al helemaal als je naar de resultaten van teamgenoot Norris kijkt. De jonge Brit laat niets heel van zijn ervaren collega, enkel in Spanje werd hij verschalkt door Ricciardo. Norris heeft inmiddels al twee podiumplaatsen binnen in 2021, terwijl Ricciardo nog niet in de top vijf geëindigd is. Daarmee gaat Ricciardo dus naar een positief verschil van 24 naar Vettel in 2014 via een neutrale score tegen Hülkenberg in 2019 naar een achterstand van maar liefst 32 punten op zijn teamgenoot in 2021. Het tij lijkt volledig gekeerd, terwijl wat Norris uithaalt met het materiaal doet vermoeden dat podiumplaatsen er voor Ricciardo in de MCL35M wel in zouden moeten zitten.

Roestige Ricciardo?

Naar aanleiding van deze cijfers komen we bij een mogelijke verklaring voor het feit dat Ricciardo, bekend als sterke coureur op straatcircuits, in Monaco totaal in het niet viel bij zijn teamgenoot. Op 25-jarige leeftijd stapte Ricciardo over van Toro Rosso naar Red Bull. Niet enorm jong, maar zeker jong genoeg om jezelf nog het een en ander aan te leren. Hoe de bolide instuurt, wat voor afstelling net die paar tienden extra oplevert en waar je rempunt ligt, allerlei factoren worden gereset wanneer een rijder een nieuwe bolide toegewezen krijgt. Maar wanneer je jong bent, ligt je aanpassingsvermogen wellicht hoger dan wanneer je al tien jaar lang min of meer hetzelfde doet.

Toen Ricciardo zichzelf eenmaal gemanifesteerd had als ware kracht binnen de koningsklasse van de autosport maakte hij de overstap naar Renault. Destijds had hij er al zeven-en-een-half seizoen op zitten in de Formule 1. De gebruiken die Ricciardo in vijf jaar Red Bull ontwikkelde, moest hij weer afleren. Dat ging redelijk, maar niet goed genoeg om teamgenoot Hülkenberg, toch niet de minste, weg te blazen. Dat hij na twee jaar wennen nu wéér het roer helemaal om moet gooien in een zoektocht naar tijdswinst kan iemands zelfvertrouwen en capabiliteit in de auto opschudden, daar is niets vreemds aan. Na tien jaar is Ricciardo echter al 31, de routines zitten er al lang en breed in en worden steeds lastiger af te leren.

In acht nemend dat de reglementen voor 2021 toch enigszins aangepast zijn, moet Ricciardo ook weer wennen aan een nieuwe bolide en een nieuw concept, in een auto met minder downforce dan zijn Renault van 2020. Wennen blijft dus het devies, maar uit de aanpassingsmomenten in het verleden lijkt het alsof wennen gewoon steeds moeilijker wordt naarmate een coureur ouder wordt. Het feit dat hij nu net naast Norris gestald is, is een bijkomstigheid die Ricciardo daarnaast wellicht in een relatief slechter daglicht zet. Norris is in bloedvorm en heeft ondanks zijn jonge leeftijd heel veel gevoel ontwikkeld voor de in Woking geproduceerde bolide. Het is niet voor niets dat Zak Brown zo gek op hem is.

McLaren houdt vertrouwen, en terecht

Wat betekent dit voor de rest van de driejarige termijn waarvoor Ricciardo getekend heeft bij zijn huidige werkgever? Vermoedelijk heel weinig. Ricciardo is met reden een van de grote namen binnen de huidige Formule 1 die een miljoenensalaris afdwingt met zijn strakke inhaalactie, goede pace en sterke consistentie. Denk maar eens aan het tweede jaar dat hij voor Renault uitkwam. Na acht puntloze finishes en een handjevol DNFs in 2019 sloeg de talentvolle coureur uit Perth genadeloos terug in 2020. Dat jaar waren twee uitgereden wedstrijden slechts puntloos, met twee podiumplaatsen als bekroning van zijn werk voor een team dat lang niet altijd op koers leek te liggen om deze podiumplaatsen binnen te slepen.

Ricciardo zal de komende wedstrijden wellicht nog wat last hebben van het rijgedrag van de MCL35M en heeft het ongeluk dat de eerstvolgende wedstrijd een straatrace is. De man die doorgaans in de nauwe paden met het mes tussen de tanden rijdt, oogde in Monaco totaal verslagen. Bemoedigend werd hij aangesproken door zijn ingenieur na een verbleekt optreden in de stadstaat: 'Die prestaties komen er echt wel!' Dat McLaren vertrouwen in Ricciardo blijft houden, is kijkend naar resultaten uit het verleden volledig terecht. Hoe lastig de opstartfase namelijk is, wanneer Ricciardo op stoom is, kan hij zich meten met de Lewis Hamiltons, Max Verstappens en Lando Norrissen van de huidige Formule 1-grid.