Leclerc vertelt over angsten en omgaan met kritiek: 'Elke race is een martelgang'

Het leven van een Formule 1-coureur gaat niet altijd over rozen. Naast het ogenschijnlijk perfecte leven van veel geld, reizen, en grote feesten zit er ook een schaduwkant aan het leven in de spotlights. Iemand die grote hoogtepunten maar ook enorme dieptepunten heeft gekend is Ferrari-coureur Charles Leclerc. In de podcast van Jay Shetty vertelt de Monegask openhartig over hoe hij is omgegaan met deze tegenslagen en over welke angsten hij nog altijd heeft.

Wanneer je als coureur zo in het midden van de belangstelling staat, lijkt het vrijwel onmogelijk om je volledig af te schermen van alle kritiek die je kant op wordt gestuurd. 'In de wereld waarin we nu leven kan iedereen zo gemakkelijk zijn mening delen. Ook de mensen die je niet persoonlijk kennen', zegt Leclerc. Ondanks zijn vechtersmentaliteit gaan die kritieken hem ook niet altijd in de koude kleren zitten.

Van alle kanten bekritiseerd

De storm aan kritiek waarmee je als coureur met name via sociale media te maken kan krijgen, overviel Leclerc in zijn eerste jaar als F1-coureur. 'Je komt uit de Formule 2 waar er geen media zijn, niemand praat over je. Wanneer je een fout maakt zijn het alleen je ouders die zeiden: 'Oké, Charles, je hebt een fout gemaakt.' Wanneer je in de Formule 1 komt sta je in de spotlight van alles. Je maakt een fout en honderduizenden mensen hebben het erover op sociale media. Het neemt tijd daar gewend aan te raken.'

Onderaan de streep blijft zelfs een coureur maar een mens. 'De critici die mij het meeste raken zijn degenen die mij niet als een persoon zien', vertelt Leclerc. 'Ik weet nog dat twee of drie jaar geleden mensen wel zeiden: 'Moet je zien hoe arrogant hij is.' Dat soort commentaar deed mij echt pijn, want ik weet dat ik niet zo ben. Inmiddels weet Leclerc hier beter mee om te gaan. 'In mijn eerste jaar in de Formule 1 las ik alles wat mensen over mij zeiden, omdat het nieuw voor mij was. En dan leer je om alleen maar te luisteren naar wat de mensen die van je houden over je zeggen.'

'Ik probeer mijn sociale media altijd een reflectie van mijn echte zelf te laten zijn. Als iemand mijn echte zelf niet leuk vindt, is dat maar zo. Ik ga niet door iedereen in de wereld leuk gevonden worden. Dat is normaal. Ik moet gewoon zijn wie ik ben. Maar het is moeilijk wanneer iemand een deel van je persoonlijkheid verkeerd begrijpt en hier commentaar op heeft. Dan denk je: zo ben ik niet. En ik zou willen dat ik je daarvan kan overtuigen. Maar goed, zo is het leven', vertelt Leclerc.

Angst en verlies

Je zou denken dat iemand die met meer dan 300 kilometer per uur over allerlei circuits jakkert geen angsten meer kent. Toch is niets minder waar. Ook voor Leclerc ligt er altijd gevaar op de loer. 'Al ben ik zelf totaal niet bang, ben ik mij er enorm van bewust dat dit een ontzettend gevaarlijke sport is. Al zijn er nog zoveel verbeteringen qua veiligheid, het zal altijd een gevaarlijke sport blijven omdat we op zulke enorme snelheden rijden. Alles kan gebeuren.'

Met name als het op familie aankomt, komen er angsten naar boven. 'Wanneer ik aan het racen ben, denkt geen enkel deel van mij aan de risico's. Maar wanneer ik iemand van wie ik houd precies hetzelfde zie doen, kijk ik er anders naar.' De broer van Leclerc, Arthur, is voormalig F2-coureur en rijdt momenteel als development driver voor Ferrari. 'Het belangrijkste voor mij is zijn veiligheid. Dat hij het einde van de race haalt. Al het andere is ondergeschikt.' Leclerc vertelt dat hij dan ook niet kan genieten van het racen wanneer zijn jongere broer in een van de auto's zit. 'Het maakt niet uit, elke race is een martelgang.'

Helaas zijn de angsten van Leclerc niet ongegrond. In 2014 verloor hij zijn peetvader, F1-coureur Jules Bianchi, toen deze om het leven kwam als gevolg van een crash tijdens de Grand Prix van Japan. Door hevige regenval op het circuit gleed de Marussia-auto van de Fransman van de baan en raakte daarbij een shovel die bezig was een eerder gecrashte auto van de baan te halen. In 2019 verloor Leclerc zijn vriend Antoine Hubert na een crash op het circuit van Spa. 'Dit zijn hele moeilijke momenten, want je racet op hetzelfde circuit. Je gaat door dezelfde bocht als waar degene om wie je veel gaf zijn leven verloor. Dat waren twee momenten in mijn carrière waarop ik negatieve gedachten had en daar doorheen moest weten te komen.'

Doen alsof er niets is gebeurd voelt onmogelijk, maar toch was het volgens Leclerc op die momenten zijn enige keuze. 'Een deel van mij dacht echt dat ik niet door kon gaan alsof er niets was gebeurd. Maar tegelijkertijd moet je precies dat doen vanaf het moment dat je de auto instapt en tot je er weer uitkomt. Je moet je volledig op het rijden focussen. Anders kan je nooit het maximale uit de auto halen.'