Hamilton deelt lessen die hij heeft geleerd: 'Wist niet hoe een teamspeler te zijn'

Hij heeft de meeste raceoverwinningen in de geschiedenis van de Formule 1 op zijn naam staan en werd maar liefst zeven keer wereldkampioen. Lewis Hamilton draait al sinds 2007 mee in de Formule 1, maar is na eigen zeggen vandaag de dag een betere coureur dan hij was toen hij op zijn 22e begon in de topklasse van de autosport. De zeventien jaar zijn echter niet zonder slag of stoot verlopen, met name op mentaal gebied.

Hamilton mag dan niet meer meedoen in de strijd om de wereldtitel in 2024, hij is nog altijd onderwerp van gesprek binnen de sport. Nog voor het huidige seizoen van start ging, kondigde de Mercedes-coureur aan dat hij zijn zitje bij de Zilverpijlen per 2025 inwisselt voor een stoeltje bij het team van Ferrari.

'Het is een achtbaan aan emoties geweest sinds ik het contract ondertekende. Dat ik het aan mijn baas moest vertellen, was doodeng. Maar het is tegelijkertijd zo opwindend, want ik weet nog goed dat ik als kind naar Michael Schumacher keek. Iedere coureur keek naar die auto en vroeg zich af hoe het zou zijn om in de rode cockpit te zitten', vertelt de coureur aan The Times.

Een levenslange strijd

Hamilton is al sinds jaar en dag niet meer weg te denken uit de Formule 1 en heeft een van de meest indrukwekkende sportcarrières aller tijden. Hij was 13 toen hij onderdeel werd van het McLaren Driver Development Team. Negen jaar later maakte hij zijn intrede in de Formule 1, bij hetzelfde team. Al had hij altijd alles over voor zijn racecarrière vertelt Hamilton dat zijn start in de autosport samenging met de start van mentale problemen.

'Ik heb mijn hele leven lang al geworsteld met mijn mentale gezondheid', vertelt de Brit. 'Ik denk dat ik vanaf mijn dertiende depressief raakte. Ik was nog maar heel jong. Ik denk dat dat lag aan de druk van het racen en de moeilijkheden die ik op school ondervond. Het presten. Ik had niemand met wie ik kon praten.' De coureur spreekt zich regelmatig uit over het racisme waarmee hij zijn leven lang te maken heeft gehad.

De dood van George Floyd in 2020 deed iets barsten in Hamilton. 'De kurk knalde. Ik zakte door mijn knieën, alle emotie kwam eruit. Het was een heel rare ervaring, omdat ik mij niet kon herinneren wanneer ik voor het laatst had gehuild. Ik wist alleen dat ik er nu echt genoeg van had. Ik moest mij gaan uitspreken.' Hamilton besloot om voor de start van iedere race op een knie te gaan zitten als tegen van protest tegen racisme. 'Er zijn mensen die stil blijven, mensen die het idee hebben geen stem te hebben en ik heb dit platform. Het winnen van kampioenschappen is geweldig, maar wat doe je er daadwerkelijk mee? Wat doe je eigenlijk met de tijd die je op deze planeet hebt?'

Tekst gaat verder onder de foto.

Beter dan ooit

Waar Hamilton het gezicht werd van sociaal activisme binnen de sport, moest hij ook uitvinden hoe om te gaan met zijn mentale problemen. Hulp zoeken bleek geen makkelijke taak en eigenlijk is het dat nog steeds niet. 'Ik heb wel met een vrouw gesproken, jaren geleden, maar dat hielp mij niet echt. Ik zou wel graag iemand willen vinden.' Toch probeert hij wel te blijven investeren in zijn mentale gezondheid. Tegenwoordig doet hij dat met name door boeken te lezen.

Ondanks een levenslange strijd tegen mentale problemen, durft Hamilton nu wel te zeggen dat hij beter in zijn vel zit dan ooit tevoren. 'Ik voel mij gezonder dan ik ooit ben geweest. Ik zit zo goed in mijn vel, fysiek en mentaal.' Ook op de baan plukt hij volgens zichzelf daar de vruchten van. 'Mijn reactietijden zijn nog steeds sneller dan die van de jongere coureurs. Ik denk dat ik nu een betere coureur ben dan toen ik 22 was. Ik was gewoon jong, energiek en genadeloos, maar ik had geen finesse en geen balans. Ik wist niet hoe ik een teamspeler kon zijn, laat staan hoe een leider te zijn.'

Tekst gaat verder onder de foto.

Aangezien het verschil tussen kampioenen en verliezers in de Formule 1 om milliseconden gaat, vindt Hamilton dat coureur zijn om veel meer draait dan alleen snelheid. 'Het gaat om het complete plaatje. Wanneer ik naar onze racelegendes kijk, worden zij door hele kleine marges gescheiden. Het gaat dus om het hele plaatje. Waar spreken zij zich over uit? Waar staan zij voor? Daar kijk ik naar. Ik kijk naar Ayrton Senna en naar Nelson Mandela en ik wil een combinatie van de twee zijn.'