De vloek van startnummer 2: Sargeant heeft het onheil over zichzelf afgeroepen

Sinds 2014 mogen de coureurs hun eigen startnummer kiezen, tussen de 0 en de 99, waarbij alleen de regerend wereldkampioen ervoor kan kiezen om zijn vaste startnummer in de ruilen voor nummer 1, zoals Max Verstappen sinds vorig jaar doet. Daarnaast zijn er natuurlijk al redelijk startnummers in gebruik, en nummer 17 is niet beschikbaar sinds het fatale ongeluk van Jules Bianchi. Er is echter nog keuze genoeg, en dan lijkt startnummer 2 een vreemde keuze, die de houders van het nummer vooralsnog weinig plezier heeft opgeleverd.

Verschillende coureurs hebben de keuze van hun startnummer bepaald aan de hand van hun favoriete getal, of ze kozen voor het nummer waarmee ze in hun karttijd rondreden. Tweemaal hetzelfde cijfer is ook een populaire keuze: Sergio Pérez rijdt met nummer 11, Yuki Tsunoda, en eerder Jenson Button, koos voor 22, Verstappen maakte gebruik van nummer 33 voordat hij kampioen werd, terwijl rivaal Lewis Hamilton nummer 44 inzet. Ferrari-coureur Carlos Sainz gebruikt nummer 55, met een knipoog naar de twee S-en in zijn naam, Valtteri Bottas doet hetzelfde met nummer 77, terwijl Rio Haryanto en Robert Kubica weinig succes boekten met nummer 88. Datzelfde kan gezegd worden van Adrian Sutil en Antonio Giovinazzi met nummer 99.

Startnummer 2: een bijzondere keuze

Nummer 2 is normaal gesproken geen geliefd getal in de Formule 1-wereld. In de uiterst competitieve sport strijdt iedereen voor de winst, en met twee coureurs binnen een team, wil niemand de nummer twee genoemd worden. Zelfs bij Bottas lag dat gevoelig in zijn Mercedes-tijd als teambaas Toto Wolff dat aangaf, hoe duidelijk het ook was dat hij niet aan Hamilton kon tippen. De nummer twee is de eerste verliezer, en binnen het team staat de positie van de nummer twee eigenlijk altijd ter discussie. De nummers één in de teams zijn de winnaars - de Verstappens, de Hamiltons en de Alonso's van de Formule 1. De nummers twee zijn 'de teamspelers', ofwel de assistenten, zoals Rubens Barrichello, Bottas, of Pérez.

Om bewust dat getal op je auto te laten plakken is dus een aparte keuze, maar toch is startnummer 2 één van slechtst tien startnummers die sinds de introductie van het systeem in 2014 al door twee coureurs zijn ingezet. Veel succes heeft het Stoffel Vandoorne of Logan Sargeant echter niet opgeleverd. Vandoorne ging na een veelbelovende carrière in de opstapklassen al snel weer richting de uitgang, en datzelfde lot lijkt Sargeant over niet al te lange tijd boven het hoofd te hangen.

Clean sheets in de kwalificatie tijdens een seizoen

Eén van de slechtste statistieken die je in je Formule 1-carrière kan neerzetten is dat je het hele seizoen elke kwalificatiesessie achter je teamgenoot eindigt. Vroeger gebeurde dat wel vaker: Ayrton Senna wist zijn teamgenoten ooit 44 kwalificaties op rij te verslaan; Michael Schumacher was nog extremer en versloeg Martin Brundle in 1992 met 16-0, Riccardo Patrese met 16-0 in 1993, terwijl Jos Verstappen, JJ Lehto, en Johnny Herbert alledrie de Duitser niet konden verslaan in 1994. Na 57 kwalificatiesessies werd Schumacher in 1995 éénmalig verslagen, maar van 1992 tot en met 2021 won de Duitser met maar liefst 153-8 tegen zijn teamgenoten bij Benetton en Ferrari.

Tegenwoordig zijn dit soort cijfers haast ondenkbaar, maar toch gebeurt het nog wel eens dat een coureur zijn teamgenoot in elke kwalificatiesessie verschalkt. George Russell kreeg het in zijn debuutseizoen wel voor elkaar, door met 21-0 van Robert Kubica te winnen in het teamduel bij Williams, en Verstappen rekende met perfecte cijfers af met Alexander Albon in 2020.

Dramatische cijfers voor startnummer 2

Een andere coureur die zijn teamgenoot dusdanig vernederde, is Alonso. De Spanjaard werd in de Maleisische kwalificatie in 2017 verslagen door teamgenoot Vandoorne, maar was daarna in de vijf resterende kwalificaties van 2017, plus elk van de 21 zaterdagsessies in 2018 de snelste McLaren-coureur. Zo beëindigde Vandoorne zijn Formule 1-carrière met maar liefst 26 kwalificatienederlagen op rij. Misschien dat startnummer 2 dus toch niet zo'n goede keuze was.

Daarmee eindigt de reeks echter niet. Sargeant debuteerde in Bahrein in de Formule 1, en maakte diezelfde bijzonder keuze: startnummer 2. Na twaalf Grand Prix-weekenden is er nog maar één coureur die in de kwalificaties op de hatelijke nul staat: ja hoor, dat is Sargeant. De Amerikaan heeft er zo voor gezorgd dat startnummer 2 ondertussen 38(!) kwalificatiesessies op rij verslagen is, mogelijk de langste reeks in de geschiedenis van de sport. Als Sargeant aan het einde van dit seizoen zijn stoeltje verliest, komt het startnummer in 2026 weer op de markt, maar misschien moeten de nieuwelingen vanaf dat jaar toch even goed nadenken voordat ze startnummer 2 aanvinken op hun inschrijfformuliertje.

Opvallend hierbij is dat Vandoorne eenmalig met een ander startnummer reed. De Belg debuteerde in 2016 in Bahrein als vervanger van Alonso in Bahrain, nadat Alonso hard crashte in de openingsrace in Australië. Als reserverijder kreeg Vandoorne dat weekend nummer 47 aangewezen, en bij zijn debuut scoorde hij het enige punt van McLaren in de drie openingsweekenden, terwijl wereldkampioenen Alonso en Button dus niet in de top tien wisten te eindigen. Misschien had Vandoorne dus beter aan nummer 47 kunnen vasthouden.

Albon speelt opvallende rol in deze statistiek

Wat het voor Sargeant extra pijnlijk maakt dat hij als enige coureur dit seizoen zijn teamgenoot nog niet verslagen heeft, is het feit dat dit als teamgenoot van Alexander Albon gebeurt. De Britse Thai had eerder namelijk te maken met Verstappen als stalgenoot bij Red Bull. In anderhalf jaar tijd kreeg Albon er flink van langs van de Nederlander. Albon ging in 2020 met 17-0 ten onder, en in totaal eindigde de onderlinge kwalificatiestrijd op 25-1, waarbij Albon in Monza in 2019 er puur van profiteerde dat Verstappen, vanwege motorgerelateerde straffen, geen tijd neerzette.

Albon kan dankzij de vernedering door Verstappen junior in de voetsporen treden van Verstappen senior. Jos Verstappen is namelijk de enige coureur tot nu toe die in één jaar zijn teamgenoot elke keer versloeg, en in een ander seizoen op de nul bleef staan. De coureur uit Montfort versloeg in 1996 teamgenoot Ricardo Rosset zestien keer, maar bleef in 1994, wel over slechts acht weekenden, dus op de nul staan tegen Michael Schumacher.