Regen tijdens GP van Spanje? In 1996 leverde dat deze legendarische regenrace op

Volgens de weersvoorspellingen zou er aankomende zondag zomaar eens een regendruppel kunnen vallen tijdens de race. Het Circuit de Barcelona-Catalunya is vaak door de zon bestraald tijdens Grands Prix, maar zo af en toe heeft ook de race onder de Spaanse zon te kampen met een regenbui. Dit was het ook vandaag, 2 juni, 27 jaar geleden het geval. In deze legendarische regenrace won Michael Schumacher zijn eerste race voor Ferrari te midden van alle chaos. F1Maximaal neemt je mee terug naar deze klassieker van 1996.

De Spaanse Grand Prix van 1996 vormde de zevende ronde van het wereldkampioenschap, waarin Damon Hill fier aan de leiding ging. Tweevoudig wereldkampioen Schumacher had in de winter de overstap gemaakt van Benetton naar Ferrari en wachtte nog op zijn eerste overwinning. Het goudhaantje had zijn kansen op de overwinning in Spanje flink zien slinken na een teleurstellende kwalificatie, waarin hij bijna een seconde langzamer was dan Hill. Teamgenoot van Hill, Jacques Villeneuve, had zich tussen beiden gewurmd en bezette de tweede startplek. Achter dit trio sloten Jean Alesi en Gerhard Berger aan.

De zondagmorgen bracht een grote verrassing met zich mee: een enorme bak regen. De baan was kletsnat en gevaarlijk glad. Zo ondervond ook Heinz-Harald Frentzen tijdens de opwarmrondes. De coureurs hadden de tijd gekregen om hun bolides aan te passen aan de regenachtige omstandigheden en gingen op pad. Hill en Schumacher waren snel onderweg en leken daarmee hun voorwerk goed op orde te hebben. Enkele anderen werd deze kans ontnomen door een enorme klapper van Frentzen. Na een glijpartij eindige zijn Sauber in de muur, volledig in de prak. De coureur kwam er ongeschonden uit en kon nog gebruik maken van de reserve-auto tijdens de race, maar de F1-teams en raceleiding waren gewaarschuwd voor de erbarmelijke condities.

Blinde start

Bij de rijdersbespreking was het scenario van een rollende start besproken en zo waren veel coureurs ervan uit gegaan dat de race ook volgens die procedure zou starten. Enkele minuten voor de start stond de safety car er echter niet meer en bleek dat geopteerd was voor een staande start. Door de spray konden de coureurs aan de achterkant van de grid werkelijk niets meer zien. Dit resulteerde ook in een mysterieuze chaos, aangezien niemand van de coureurs echt wist wat er gebeurde. De conclusie was dat er vijf coureurs de race moesten staken binnen de eerste ronde en niemand wist wie wie had geraakt. Drie wagens bleven gehavend langs het circuit staan, terwijl twee anderen het nog redden om terug de pits in te rijden, om vervolgens daar de race te staken.

Ook voorop gebeurde er genoeg. De twee favorieten, Hill en Schumacher, hadden beiden een slechte start, waardoor Villeneuve de raceleider werd en beide mannen aan een kleine inhaalrace moesten beginnen. Al snel kregen ze een plekje cadeau omdat Eddie Irvine de controle over zijn Ferrari verloor en strandde in de modder. Schumacher zat tegen de achterkant van Berger aan geplakt in de strijd om de vierde positie. Even later, zonder bijzondere prestatie van de duellerenden, werd dit het gevecht om de derde plek omdat Hill de controle over zijn wagen verloor en eventjes van het circuit af gleed. Een aantal ronden later overkwam het de kampioenschapsleider weer en bij de derde glijpartij was het einde race.

Majestueuze momenten 

De uitvalbeurt van Hill werd door de Schumacher-fans met luid gejuich ontvangen. Even later hadden zij nog meer te juichen, aangezien Schumacher aan een inhaalrace van jewelste begon. Eerst viel Berger ten prooi aan de Duitser in ronde 5. Een aantal ronden later moest ook Alesi eraan geloven en in ronde 12 moest raceleider Villeneuve zijn eerste plek uit handen geven. Als de horizon zichtbaar was geweest, hadden de coureurs hun collega van Ferrari daaraan kunnen zien verdwijnen vervolgens. Toen de tweevoudig wereldkampioen eenmaal de leiding had overgenomen, was er geen houden meer aan.

Ronde na ronde zette hij de snelste raceronde neer. Met drie tot vijf seconden per ronde liep de snelheidsduivel weg bij zijn concurrentie en kon vervolgens in alle controle naar de overwinning rijden. Zijn snelste ronde, die hij al vroeg in de race neerzette, bleek 2,2 seconden sneller dan iedere andere ronde van iedere andere coureur die middag. Onderweg speelden nog wat motorproblemen op, waardoor Schumacher wat aan kracht verloor. Desondanks won hij uiteindelijk met vijfenveertig seconden voorsprong op de rest van het veld. Dit machtsvertoon deed de internationale media denken aan de hoogtijdagen van Ayrton Senna. Puur machtsvertoon.

De chaos in beeld

Achter de topman van de dag viel weinig eer meer te behalen. Plek twee en drie voelden als de broodkruimels die bij de 'Regenmeister' van tafel waren gevallen. Alesi mocht uiteindelijk de grootste van deze broodkruimels oprapen door als tweede over de finish te komen, daarmee Villeneuve achter zich latend. Vlak buiten de top drie viel een andere topprestatie op. De in de opwarmronden gecrashte Frentzen kwam in de Sauber-reservewagen als vierde over de finish. Een bijzonder resultaat, vooral gezien het feit dat hij die dag nog een flinke crash had gehad en deze wagen niet echt had kunnen instellen naar wens.

Opmerkelijk was het feit dat slechts zes coureurs de finish haalden. Onze landgenoot Jos Verstappen was van alle uitvallers nog degene die het dichtste bij de finish kwam, maar vergooide zijn kansen op een top zes-klassering door een spin. Maar liefst veertien coureurs haalden, om allerlei verschillende redenen, de finish niet. Bij de een waren het mechanische problemen, bij de ander was het een glijpartij, bij weer anderen was de startchaos de reden van uitval. Hill behield ondanks zijn uitvalbeurt wel de leiding in het kampioenschap en werd later dat jaar wereldkampioen der Formule 1. Schumacher moest het doen met een derde plek in zijn eerste seizoen bij Ferrari.

Superlatieven tekort voor de 'Regenmeister'

Na afloop van de race kon Ferrari haar geluk niet op. Eindelijk weer een overwinning voor de Italianen, en dat met het goudhaantje Schumacher, die als redder was binnengehaald. Ferrari-teambaas Jean Todt vatte de race van Schumacher samen als 'ongelofelijk' en had verder weinig te zeggen. De Ferrari-president ging nog een stapje verder en praatte in zijn lofzang over de 'exceptionele aard' van zijn coureur. Enkele jaren later, vijf kampioenschappen samen verder, was er weinig veranderd aan het enthousiasme binnen deze samenwerking. De Grand Prix van Spanje in 1996 markeerde een van de startmomenten van een bijzonder vruchtbare en succesvolle samenwerking, die tot op de dag van vandaag in vele recordboeken is opgetekend.

Verstappen de afgetekende favoriet voor GP Spanje!

Als je verantwoord speelt, houd je het leuk. Wat kost gokken jou? Stop op tijd, 18+