Recordhouder Verstappen ook over langere periodes ongenaakbaar op de zondagen

Dit seizoen heeft Red Bull Racing een ongekende vorm te pakken. Het Oostenrijkse team won veertien van de veertien Grands Prix, en in de laatste 25 ontmoetingen wist alleen George Russell met Mercedes de reeks van Red Bull te onderbreken. Max Verstappen won 21 van die 25 Grands Prix, en vestigde in Monza de langste zegereeks met zijn tien overwinningen. Hoe staat de dominantie van Verstappen in verhouding met de andere grootheden in de sport? F1Maximaal ging op onderzoek uit.

Aan het begin van het seizoen bogen we ons over hetzelfde vraagstuk, en daaruit bleek dat Verstappen met zijn resultaten nog net niet kon tippen aan de reeksen van Michael Schumacher en Lewis Hamilton. Dat had er met name mee te maken dat Verstappen nog niet zo lang dominant was als dat de beide zevenvoudige wereldkampioenen in het verleden waren. Inmiddels zijn we elf Grands Prix verder, en heeft Verstappen in Azerbeidzjan een tweede plek en vervolgens tien overwinningen aan zijn CV kunnen toevoegen. Hoog tijd dus om de statistieken weer nader te bestuderen.

Bij deze statistieken kijken we naar de zes coureurs met de meeste overwinningen in de Formule 1: Hamilton, Schumacher, Sebastian Vettel, Alain Prost, Verstappen, en Ayrton Senna. Daarbij geldt natuurlijk dat vier van deze coureurs hun carrière al beëindigd hebben, terwijl Hamilton in theorie zijn dominantste reeksen nog kan aanscherpen. Gezien het huidige vormpeil van Verstappen is het bij de Nederlander zelfs erg waarschijnlijk dat hij zijn cijfers nog verder kan verbeteren.

Nieuwe regels houden Verstappen tegen in kwalificatiestatistieken

Er is in de afgelopen weken heel veel gezegd over de langste zegereeks, maar bijna net zo indrukwekkend is de serie van acht opeenvolgende polepositions die Senna in 1988 en 1989 neerzette met McLaren. Zoals in Tabel 1 te zien is, springt de Braziliaanse legende boven de andere grootheden uit in de kwalificatiestatistieken. Ter uitleg van de cijfers: de kolom '10' geeft aan hoeveel weekenden de coureurs minimaal nodig hadden om tien polepositions te pakken. Senna, Hamilton en Prost kregen het dus voor elkaar om in een serie van elf opeenvolgende weekenden tien polepositions te pakken. Verstappen had op zijn minst vijftien weekenden nodig om tien polepositions te verzamelen.

In de 'beste reeks' is te zien dat Senna met acht opeenvolgende polepositions de langste reeks wist neer te zetten, terwijl Hamilton met 104 polepositions het vaakst vooraan mocht beginnen. Net als Senna deed Vettel het beter in de kwalificaties dan in de races, terwijl Schumacher, Prost, en Verstappen het beduidend beter doen op de zondagen dan op de zaterdagen.

Verstappen bungelt wat polepositions betreft nog onderaan, en haalde als enige de dertig polepositions in zijn carrière nog niet. Zijn reeksen van 15, 20, en 25 polepositions behaalde hij wel sneller dan Prost, maar de cijfers van de andere vier blijven voorlopig buiten bereik. Daar spelen twee factoren een grote rol bij: ten eerst legt Red Bull Racing duidelijk de focus op de zondagen en kan het team er prima mee leven als een ander sneller is op de zaterdag.

Daarnaast zitten de teams tegenwoordig vast aan een maximaal aantal motoronderdelen en versnellingsbakken. Dat betekent dat er regelmatig een gridstraf gepakt wordt. Zo was Verstappen in België, net als vorig jaar, veruit de snelste, maar een gridstraf zorgde ervoor dat Ferrari-coureurs Carlos Sainz en Charles Leclerc de polepositions overnamen in de officiële statistieken. Door dit soort regels zal het voor Verstappen altijd lastiger blijven om de reeksen uit het verleden te evenaren.

Verstappen nagenoeg altijd op het podium

De cijfers zien er opeens heel anders uit als er naar de zondagen gekeken wordt, zoals in Tabel 2 te zien is. Van de zes grootheden is het Schumacher, Hamilton, Verstappen en Vettel allemaal gelukt om minimaal tien keer op rij in de top drie te eindigen, terwijl de drie eerstgenoemden dat zelfs minimaal vijftien keer op rij deden. Verstappen zorgde met zijn zege in Monza voor die statistiek, en benadert daarmee de reeks van Schumacher, die aan het einde van 2001 en in het gehele 2002-seizoen op het podium eindigde.

De dikgedrukte en onderstreepte cijfers van Verstappen laten zien dat de Nederlander momenteel aan zijn beste reeks uit zijn carrière bezig is. Als hij dus de komende races op het podium blijft eindigen, zal hij de identieke statistieken van Schumacher en Hamilton kunnen verbeteren. Hij kan met vijf extra podiumfinishes ook de langste podiumreeks van Schumacher aanscherpen. De Nederlander eindigde dus in zijn laatste 33 Grands Prix dertig keer op het podium. Alleen in Groot-Brittannië 2022 (zevende), Singapore (zevende), en Brazilië (zesde) lukte dat niet. Het is overigens opvallend te noemen hoe vergelijkbaar de statistieken van Schumacher, Hamilton, en Verstappen hier zijn.

Achter het drietal coureurs dat hierin uitblinkt, vinden we Vettel en Prost terug met zeer vergelijkbare cijfers. Het verval bij Senna is echter levensgroot van de zaterdagen naar de zondagen: waar hij in de kwalificaties nog cijfers op de tafel legde die door geen van de andere toppers benaderd konden worden, bungelt hij qua constantheid op de zondagen duidelijk onderaan.

Verstappen eindigt zelden als derde

Terwijl Verstappen het ene na het andere podium pakt, is het nog indrukwekkender dat hij dit nagenoeg altijd als nummer één of nummer twee doet. In de laatste zestig Grands Prix won Verstappen maar liefst 38 keer, maar hij eindigde slechts éénmaal als derde: in Monaco vorig jaar, na de controversiële crash van teamgenoot Sergio Pérez in de kwalificatie. Sinds Abu Dhabi 2022 won de Limburger dertien races en eindigde hij in Saoedi-Arabië en Azerbeidzjan als tweede. De enige andere coureur die vijftien keer op rij als eerste of als tweede eindigde, is Michael Schumacher.

De Duitser kreeg dat in 2002 voor elkaar, toen hij elke race op het podium eindigde. Schumacher won van deze reeks van vijftien Grands Prix wel 'maar' tien races, en eindigde dus vijf keer als tweede. Het zijn dan ook Schumacher en Verstappen die in Tabel 3 komen bovendrijven. Mocht Verstappen ook in Singapore als eerste of tweede eindigen, dan heeft hij ook het record voor de meeste opeenvolgende finishes in de top twee in handen. Vooralsnog moet hij Schumacher qua gemiddeldes nog net voor zich dulden, want de recordkampioen had in 2001-2002 maar 34 Grands Prix nodig om 30 keer in de top twee te finishen. Als Verstappen in Singapore én Japan in de top twee eindigt, neemt hij de koppositie echter over, omdat hij dan zijn reeksen van 25 en 30 finishes in de top twee zal aanscherpen naar respectievelijk 27 en 34 Grands Prix.

Hamilton scoort hier wat minder goed. De Brit kreeg het ondanks jarenlange dominantie niet voor elkaar om met zijn Mercedes zo vaak in de top twee te eindigen als Schumacher en Verstappen. Dat is extra opvallend als je bekijkt dat hij in zijn laatste 141 Grands Prix alleen in Oostenrijk 2018 niet geklasseerd werd vanwege technische problemen. Hamilton heeft minder technische malheur meegemaakt in zijn carrière dan de anderen, en had dus juist alle kans om dit soort records te vestigen.

Net als bij de podiumplekken, is het Senna die hier het slechtste scoort. Hij reed natuurlijk ook minder races dan de anderen, maar was in zijn McLaren-jaren niet zo constant als bijvoorbeeld Prost was bij McLaren en Ferrari. Vettel was in 2011 en 2013 vrij dominant, maar datzelfde kan niet gezegd worden voor 2010 en 2012, zijn andere kampioenschapsjaren, en dus is het niet gek dat zijn langere reeksen niet zo goed zijn als die van Schumacher, Verstappen, of Hamilton. Daarnaast ging de Renault-krachtbron achterin de Red Bull regelmatig kapot in die jaren.

Overwinningsreeksen van Verstappen ongeëvenaard

Tot slot kijken we enkel naar de overwinningen in de Grands Prix. Het zal bekend zijn dat Verstappen vorige week in Italië de langste zegereeks op zijn naam zette met zijn tiende overwinning op rij. Toch is het niet alleen dit seizoen zo dat de dominantie van Verstappen op de zondagen duidelijk extremer is dan die van de andere vijf grootheden. De Nederlander wist ook in het kortste tijdsbestek een reeks van 15, 20, 25, of 30 overwinningen te pakken.

Zoals de dikgedrukte en onderstreepte cijfers laten zien, is Verstappen momenteel bezig met zijn beste reeks ooit. Voor zijn dertig overwinningen had Verstappen 42 Grands Prix nodig. Daarbij zit nog de slotfase van 2021 en het begin van 2022 inbegrepen. In de slotfase van 2021 was de Mercedes duidelijk sterker, en dus eindigde Verstappen in Brazilië, Qatar, en Saoedi-Arabië achter Hamilton. In de eerste drie races van 2022 viel Verstappen tweemaal uit met problemen, waardoor Verstappen in een serie van zeven races maar twee keer won, dus als Verstappen de rest van het seizoen deze vorm aanhoudt, zullen een aantal cijfers nog flink aangescherpt worden.

Schumacher was in zijn Ferrari-jaren zijn teamgenoten steevast de baas, en dat zorgt ervoor dat hij hier ook nipt boven Hamilton eindigde. De Brit wist slechts tweemaal in zijn carrière vijf races op rij te winnen, en had dan ook dertien Grands Prix nodig om er tien te winnen, duidelijk meer dan Verstappen, Schumacher of Vettel. Prost was vooral heel constant, maar had nooit jarenlang een dominante auto, en in die tijd ook nog Senna als teamgenoot, waardoor zijn statistieken hier in het niet vallen bij de concurrenten.