Leidt een langer reglementair tijdperk ook echt tot meer spanning op het circuit?

We zitten midden in een reglementair tijdperk en doorgaans betekent dat dat de teams qua performance steeds meer naar elkaar toe kruipen. De ideale ontwikkelingsrichting is inmiddels vastgesteld. De teams neigen daardoor hetzelfde te doen, wat resulteert in meer competitie op de grid. In 2024 zagen we dit al met een nauwe strijd aan de voorkant van het veld, waaraan McLaren, Ferrari, Red Bull én Mercedes geregeld meededen. Zien we in de inhaalstatistieken van de afgelopen jaren een stijgende lijn? Gaan we een bloedstollend 2025-seizoen tegemoet?

De eerdergenoemde stelling - hoe langer de reglementen hetzelfde blijven, hoe competitiever het speelveld wordt - is al decennia een vuistregel in de sport. De beargumentering is simpel: vaak is er één team dat de reglementswijzigingen beter uitkomt dan de rest. Denk maar eens aan Mercedes in 2014. Zodra andere teams er via foto's of andere slimme trucjes achter komen hoe het leidende team aan diens performance komt, apen ze dit na, om langzaamaan richting de snelste renstal te trekken.

Indirect leidt dit tot een toename in concurrentie. Waar er initieel nauwelijks positiewisselingen plaatsvinden aan de kop van het veld is dat na enkele jaren in grotere mate het geval. Bovendien kunnen ook de kleinere teams, die een lagere ontwikkelingssnelheid hebben, datzelfde niveau halen. Het enige wat ze nodig hebben, is tijd. Is die tijd de teams gegund, dan komen ze uiteindelijk in een scenario terecht waarin iedereen even snel is.

Het bruggetje naar inhaalacties in de F1

Logischerwijs zou dat de hoeveelheid inhaalacties op het circuit moeten bevorderen. Bij teams met nagenoeg dezelfde snelheid worden foutjes van coureurs sneller afgestraft en goede afstellingskeuzes sneller beloond. Ook de snelheid van pitstops doet er ineens veel meer toe, bijvoorbeeld. Stel dat Mercedes meer snelheid heeft dan Ferrari, maar een pitstop van vijf seconden maakt, dan moet George Russell, of vanaf 2025 Kimi Andrea Antonelli, op het circuit de Ferrari weer langs. De inhaalactieteller gaat dan dus lopen.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Om vast te stellen of dit gereflecteerd is in de cijfers kijken we naar de cijfers van 2022, 2023 en 2024. Op basis van deze vier jaren proberen we een trend te identificeren en te bevestigen of ontkrachten dat er sprake is van meer inhaalacties, en dus indirect bewijs is van een competitiever speelveld. Wel moeten we letten op de Grands Prix van China, Emilia-Romagna, Las Vegas en Qatar. Van deze Grands Prix zijn er in de afgelopen drie jaar niet elk jaar een wedstrijd verreden.

Inhaalacties per Formule 1-Grand Prix in 2022, 2023 en 2024

De tekst gaat verder onder de tabel

2024 was qua hoeveelheid races een waar unicum. Er werd voorheen wel gemikt op het verrijden van 24 races, maar in 2023 kwam het er niet van. De overstromingen in Italië versperden een Formule 1-race op Imola. Daarnaast was China nog steeds herstellende van de onrust die het coronavirus veroorzaakte bij de Formule 1-kalender. Doordat de oorsprong van het virus in het Aziatische land lag, weigerde de sport jarenlang om er naar terug te keren.

Interessant aan de data is dat de hoeveelheid Grands Prix van 2022 op 2023 wel toegenomen is. Kijken we naar het gemiddelde per race dan zien we dat ook dit cijfer toegenomen is. Met andere woorden: ja, er stonden in 2023 meer races op de kalender dan in 2022, maar nog steeds was het spannender. Kijken we naar het verschil tussen 2023 en 2024 dan zien we dat er in 2024 twee wedstrijden meer verreden werden, maar dat er in totaal minder inhaalacties plaatsvonden. Ook het gemiddelde per GP moet dan lager liggen.

Zit er waarheid in de theorie?

Wanneer we puur naar de data kijken, is niet met zekerheid vast te stellen dat 2025 spannender gaat worden dan voorgaande jaren. Klopt de theorie waarop deze analyse gebouwd is wél, dan moet de gemiddelde hoeveelheid inhaalacties per race namelijk stijgen naarmate het reglementaire tijdperk vordert. Dat zien we niet terug. Daarom is het lastig om uitspraken te doen over of er in 2025 meer inhaalacties plaats zullen gaan vinden dan in de afgelopen seizoenen.

Gebruiken we ook nog enig menselijk inzicht door te kijken naar hoe de seizoenen zich gevoelsmatig ontplooiden, dan wordt het plaatje eigenlijk nog vreemder. 2023 was met afstand het meest dominante seizoen van Red Bull Racing en Max Verstappen. In 2022 lagen de teams juist dichter bij elkaar, en in 2024 dichtten McLaren en Ferrari het gat naar de kampioenen van 2023 zelfs. Dat er in dat jaar dus zoveel inhaalacties plaatsvonden had niet zozeer te maken met een nivellering richting de top van het veld, maar iets anders.

Dit zegt twee dingen. Allereerst zegt het dat spanning in de autosport, met name in de gevechten om de coureurs- en constructeurstitels, niet per se te meten is aan de hoeveelheid inhaalacties, hoewel dat op het eerste gezicht wel een logische graadmeter lijkt. Het kampioenschap was in 2024 immers erg spannend, met zeven winnaars en veel verschillende rijders op pole. Daarnaast zegt het dat het grotere gedeelte van spanning en inhaalacties niet aan de top van het veld te voelen was, maar op het middenveld en in de achterhoede. Daar liggen de teams per definitie dichter bij elkaar, met name nu het regelplafond nadert.

Jammer genoeg zijn de gevechten tussen die teams voor de toeschouwers niet het meest interessant. We kunnen in ieder geval concluderen dat óf in het huidige reglementaire tijdperk bij uitzondering geen sprake is van de theorie die al jaren rondzingt in de Formule 1-wandelgangen, of dat de theorie nooit geklopt heeft, ook in voorgaande tijdperken niet, en dan dus enkel gevoelsmatig leeft.