Een ode aan Senna: de momenten waarop de magie van Senna te zien waren lijken oneindig

Bij het denken aan Formule 1-legendes staat Ayrton Senna altijd op het lijstje, zo niet bovenaan. De Braziliaanse drievoudig wereldkampioen heeft zijn stempel op de koningsklasse gedrukt en die stempel is sindsdien nooit meer vervaagd. Op de geboortedag van de coureur uit São Paolo blikt F1Maximaal terug op hoe Senna zijn magie verspreidde in de Formule 1. Vandaag zou Senna 63 jaar zijn geworden.

In 1984 betrad Senna op zijn thuiscircuit in Brazilië het strijdtoneel van de Formule 1. Daar begon de Braziliaan als 24-jarige aan zijn Formule 1-carrière, die tien jaar heeft geduurd. In die tien jaar wist Senna zich te ontpoppen tot een legende in de racewereld en werd hij de maatstaf voor rauw talent en charisma en staat hij in de boeken als één van de meest succesvolle en getalenteerde Formule 1-coureurs.

Zijn motivatie voor een ronde en zijn constante verlangen om de grenzen te verleggen voor meer, hebben ervoor gezorgd dat Senna een speciaal plekje heeft in de harten van veel autosportfans. Zijn drie titels geven een idee van wat had kunnen zijn als hij niet was gestorven tijdens de Grand Prix van San Marino in 1994. Een combinatie van natuurlijke snelheid en rusteloze ambitie gaf Senna een voorsprong die men zelden heeft gezien.

Senna kwam met een uitstekend CV de Formule 1 in

Senna had nauwelijks met betere statistieken van zijn autosportcarrière in de F1 kunnen komen. De Braziliaan was Formule Ford 1600-kampioen in 1981, Formule Ford 2000-kampioen in 1982 en Brits Formule 3-kampioen in 1983, en won datzelfde jaar de Grand Prix van Macau. Het stratencircuit van Macau wordt gezien als een van de meest bijzondere, gevaarlijke en uitdagende circuits, en daardoor maakte Senna direct indruk met zijn overwinning.

Zijn juniorcarrière leverde hem een kans op in de koningsklasse met Toleman in 1984. Het team begon het seizoen met hetzelfde chassis dat jaar ervoor werd gebruikt, en Senna scoorde hiermee zijn eerste punten door als zesde te eindigen bij de Zuid-Afrikaanse Grand Prix op Kyalami, wat pas de tweede race was. Drie weken later herhaalde hij de prestatie bij de Grand Prix van België.

Senna’s jaren bij Lotus F1 Team

Het verhaal van bittere, bittere vetes en transcendente triomf heeft een blijvende fascinatie, maar de iconografie van Senna's Formule 1-carrière is zo nauw verbonden met zijn topjaren bij McLaren dat zijn 'F1-adolescentie' vaak over het hoofd wordt gezien. Van 1985 tot 1987 zagen de vormende jaren van Senna bij Lotus de eigenschappen en tropen die de Senna-legende zouden worden, zich ontwikkelen en kristalliseren als facetten van zijn persoonlijke en professionele aard.

De eerste overwinning van de Braziliaan kwam tijdens de Grand Prix van Portugal 1985 in Estoril, wat slechts de tweede race van het seizoen was. De dag voor de race had Senna ook al zijn allereerste poleposition bemachtigd. Vanaf de pole had Senna al vroeg een flinke voorsprong, waarbij het gat naar de tweede plaats alleen maar groter werd naarmate het pijpenstelen begon te regenen op het Portugese circuit.

Elio de Angelis, de teamgenoot van de Braziliaan, won de volgende race. Senna viel in de loop van het seizoen verschillende keren uit, maar stond weer op de hoogste trede van het podium bij de race in de Belgische Ardennen. Senna eindigde dat jaar als vierde in het klassement toen zijn grootste rivaal Alain Prost zijn eerste titel pakte. De Franse viervoudig wereldkampioen reed toen voor McLaren, het team waar Senna niet veel later ook bij terechtkwam.

De grootste rivalen uit de Formule 1-geschiedenis: Senna vs. Prost

Vrijwel tegelijkertijd met het begin van de Formule 1-carriere van Senna begon de rivaliteit met de Franse viervoudig wereldkampioen Alain Prost. Het wordt gezien als één van de meest spectaculaire rivaliteiten in de koningsklasse. Na drie seizoenen in de Lotus-bolide stapte Senna in 1988 over naar McLaren. Inmiddels tweevoudig wereldkampioen Prost begon aan zijn vijfde jaar bij McLaren. Senna's komst viel samen met het vertrek van Honda bij Williams, met wie het Japanse bedrijf de vorige twee constructeurskampioenschappen als motorleverancier had gewonnen.

De samenwerking tussen McLaren en Honda bleek niet te stoppen. De MP4/4-bolide won dat seizoen elke race op één na en miste ook maar één poleposition gedurende het hele jaar. Bij de Britse renstal ontpopte Senna zich tot een kwalificatiebeest. In zijn carrière verzamelde de Braziliaan 65 polepositions. Vroeger duurden de kwalificaties nog één uur lang en mochten de coureurs een ongelimiteerd aantal rondes rijden. De drievoudig wereldkampioen zorgde er altijd voor dat hij zijn laatste snelle ronde kon inzetten voordat dat uur voorbij was. Zo was hij de laatste die een poging kon doen om de poleposition te behalen.

De strijd om de heerschappij tussen Senna en Prost kwam in 1989 op gang met beschuldigingen van voorkeursbehandeling en vriendjespolitiek jegens Senna. De twee coureurs kwamen elkaar dan ook regelmatig tegen op de baan, zoals in Japan in 1989. Senna werd uiteindelijk gediskwalificeerd en daardoor kon Prost de titel pakken. Uiteindelijk leidde dat ertoe dat Prost in 1990 voor Ferrari tekende. Dit leidde uiteindelijk tot een intense rivaliteit tussen fabrikanten McLaren en Ferrari.

Het lijstje van de Grands Prix waar de magie van Senna zichtbaar was, lijkt oneindig

Vlot na de start van zijn carrière werd Senna omgedoopt tot de koning van Monaco. Zijn eerste overwinning kwam in 1987, en daarna volgden er nog vijf. De Braziliaan behoudt nog steeds het record voor de meeste overwinningen op het stratencircuit van Monte Carlo. Tussen 1989 en 1993 won Senna in een McLaren dus alle Grands Prix in het prinsdom.

Senna was een coureur die van een andere planeet leek te komen. Het lijstje van de momenten waarin de magie van de Braziliaanse coureur te vernemen waren, lijkt dan ook niet op te houden. De drievoudig wereldkampioen werd niet voor niets de regenkoning genoemd. Senna voelde zich als een vis in het water, ook al stormde het en liep het water langs het asfalt naar beneden.

De Braziliaan leek alleen maar sneller te worden in de regen, en dat bewees hij bij zijn thuisrace in Brazilië in 1991. Daar verloor hij een aantal versnellingen van zijn auto, maar hij wist zijn McLaren over de streep te brengen en zijn eerste overwinning op zijn thuiscircuit binnen te slepen. De overwinning van Senna op Donnington Park in 1993 wordt echter gezien als zijn beste regenrace. Senna startte daar als vierde in de stromende regen, had na een paar bochten een voorsprong opgebouwd, en gaf die niet meer uit handen.

Bij elke Grand Prix van Japan wordt er wel gedacht aan Senna. De Grand Prix van Japan in 1988 leverde hem een titel op waarvan hij bij de start van de race dacht dat hij die verloren had. 'Het was meer dan een tijdloze overwinning voor de nieuwe wereldkampioen, het was een kunstwerk – als iets uit een Hollywood-film, met een happy end voor Senna', zo beschrijft de offciële site van Senna zijn overwinning. Ook in 1990 en 1991 won Senna het kampioenschap in Japan. Daardoor wordt er nog altijd lovend gesproken over de relatie die Senna had met Japan.

‘If you no longer go for a gap that exists, you’re no longer a racing driver’

Een artikel van duizend woorden is bij lange na niet genoeg om te beschrijven wat voor fantastische coureur Senna was. In 161 races wist de Braziliaan drie wereldtitels, 41 overwinningen, en 65 polepositions te behalen. Naast deze schitterende statistieken was hij ook een charismatische coureur die wordt herinnerd als één van de beste Formule 1-coureurs in de geschiedenis van de sport.

Zijn talent, natuurlijke snelheid en intelligentie doet velen afvragen wat Senna had kunnen bereiken als die ene zwarte dag in Imola in 1994 nooit had plaatsgevonden. De Braziliaan had records neer kunnen zetten die wellicht niemand in een heel lange tijd had kunnen verbreken. Het is dan ook meer dan juist dat er bijna dertig jaar na zijn dood nog steeds over zijn carrière gepraat wordt. Senna is en zal altijd één van de allergrootsten zijn.