Is Verstappen dominanter dan Hamilton en Schumacher in hun beste dagen?

Na een aantal magere jaren voor Red Bull Racing beschikt Max Verstappen sinds aanvang van het 2021-seizoen eindelijk over materiaal waarmee hij wekelijks voor de hoofdprijzen kan strijden. De Nederlander heeft sindsdien een ongelofelijke reeks neergezet met wereldtitels in zowel 2021 als 2022. In 2021 pakte Verstappen nog een indrukwekkend aantal van tien zeges, afgelopen seizoen verbrak hij met vijftien overwinningen het oude record dat Michael Schumacher en Sebastian Vettel deelden. Dat doet de vraag oproepen of Verstappen bezig is aan de dominantste reeks ooit in de historie van de sport. F1Maximaal ging op onderzoek uit.

Om de vraag te beantwoorden of Verstappen bezig is aan de dominantste reeks ooit, moet eerst worden vastgesteld wat nu precies een reeks resultaten dominant maakt. Hierbij kan bijvoorbeeld gekeken worden naar polepositions, podiumnoteringen of raceoverwinningen. Het meest indrukwekkende is vermoedelijk om zoveel mogelijk raceoverwinningen te pakken in een zo kort mogelijke reeks Grands Prix, maar voor de volledigheid keken we ook naar polepositions en podiums. Daarnaast kijken we naar verschillende lengtes van series. Negen races achter elkaar winnen is bijzonder, maar dertig overwinningen pakken in een tijdsbestek van 33 races is mogelijk nog indrukwekkender.

Bij ons onderzoek analyseren we de data van de zes coureurs met de meeste overwinningen in de geschiedenis van de sport: Lewis Hamilton, Michael Schumacher, Sebastian Vettel, Alain Prost, Ayrton Senna, en Max Verstappen. Er zijn ook andere coureurs geweest met dominante periodes, waaronder Juan Manual Fangio in de jaren vijftig, Jim Clark in de jaren zestig, Jackie Stewart van het einde van de jaren zestig tot en met 1973, en Nigel Mansell, die in 1992 uiterst dominant was. Deze coureurs kenden, mede dankzij de vele betrouwbaarheidsproblemen in de beginjaren van de Formule 1 en het lagere aantal races per seizoen, geen periode van dominantie die evenveel races duurde als bij de zes eerdergenoemde coureurs het geval is.

De absolute kwalificatiekoningen

Hoewel de punten in de Formule 1 op de zondagen verdeeld worden, is het toch verleidelijk om de kwalificatieprestaties er even bij te pakken. In Tabel 1 staan de beste kwalificatiereeksen van de zes coureurs met de meeste raceoverwinningen in de geschiedenis van de sport. Ter uitleg van de cijfers: de kolom '10' geeft aan hoeveel races elke coureur minimaal nodig had om tien polepositions te pakken. Senna, Hamilton en Prost is het dus gelukt om in een serie van elf opeenvolgende Grands Prix tien polepositions te pakken.

Om het geheel samen te vatten in één cijfer, is een gewogen gemiddelde toegevoegd, waarbij het cijfer bij tien polepositions voor 12% meetelt, oplopend via 16%, 20%, en 24% tot 28% bij 30 polepositions. Dit betekent dat de langere reeksen van dominantie zwaarder meewegen omdat deze lastiger te behalen zijn dan een korte reeks, die al behaald kan worden in één dominant seizoen. Voor de duidelijk: een lager cijfer is beter, omdat de coureur in dit geval dus minder races nodig had om een bepaald aantal polepositions te behalen. De laatste kolom, 'beste reeks', geeft het maximale opeenvolgende polepositions aan dat per coureur behaald is.

Verstappen blijft achter bij deze kwalificatiestatistieken. In de beste reeks uit zijn carrière had hij achttien kwalificatiesessies nodig om tien polepositions veilig te stellen. De statistieken van Verstappen bij 25 en 30 polepositions ontbreken omdat de Nederlander in 166 Grand Prix-deelnames 'slechts' 22 polepositions pakte. Het dikgedrukte en onderstreepte '48' geeft aan dat dit een reeks is waar Verstappen op dit moment mee bezig is. Dit betekent dus dat hij met een poleposition in de komende race zijn statistiek zou kunnen verbeteren.

Bij de kwalificaties is het duidelijk dat Senna de absolute buitencategorie was. De Braziliaan was lange tijd de coureur met de meeste polepositions. Vanaf de openingsrace in 1988 tot en met de Canadese Grand Prix in 1990 zette Senna in 37 races maar liefst 30 keer de snelste tijd neer in de kwalificatie. Hier is Senna met afstand de beste, terwijl Vettel in de kwalificaties in zijn Red Bull Racing-periode net wat beter presteerde dan Schumacher en Hamilton in hun beste periodes. Senna is ook de enige coureur in de historie van de sport die het voor elkaar kreeg om acht keer achter elkaar (zie kolom 'beste reeks') poleposition te pakken.

Prost blijft ver achter in deze statistiek, mede omdat hij het regelmatig moest opnemen tegen rivaal Ayrton Senna. De Fransman scoorde vooral in 1993 sterk bij het toen dominante Williams, maar bij langere reeksen verslechteren zijn statistieken snel. Verstappen scoort beduidend beter dan Prost bij zijn beste serie van vijftien en twintig polepositions, dus als zijn Red Bull-bolide de komende jaren even sterk blijft presteren, valt het te verwachten dat Verstappen in dit lijstje omhoog zal schuiven.

Wie was niet van het podium weg te denken?

Na kort gekeken te hebben naar de prestaties op de zaterdagen stappen we over op de zondag, waar het uiteindelijk echt om draait. Welke coureur was haast elke race terug te vinden op het podium? Michael Schumacher zette de langste serie in de historie van de sport neer. In 2002 eindigde hij tijdens elk van de zeventien races op het podium, een unicum. Gecombineerd met zijn podiumfinishes bij de laatste twee races van het 2001-seizoen levert dat een reeks van negentien podiums op. Verstappen komt hier niet bij in de buurt met maximaal acht opeenvolgende podiums. Na de teleurstellende Grand Prix van Brazilië in 2022 is de Limburger begonnen met een nieuwe reeks van nu vier podiums op rij.

In Tabel 2 zijn alle cijfers van de zes meervoudige wereldkampioenen terug te vinden, waarbij het opvalt dat Schumacher en Hamilton identieke cijfers neer hebben gezet. De Duitser blijft Hamilton nipt voor vanwege zijn langere reeks aan opeenvolgende podiums. Hamilton pakte dertig podiums in 33 races, vanaf de Oostenrijkse Grand Prix in 2014 tot en met de Grand Prix van Bahrein in 2016. Schumacher pakte van Hongarije 2000 tot en met het einde van 2002 in 40 races zelfs 37 podiums, iets dat zijn Britse tegenstrever niet wist te herhalen.

Verstappen kan net niet tippen aan de cijfers van de beide zevenvoudige wereldkampioenen, maar komt wel steeds dichter in de buurt. Zoals de onderstreepte 30 en 36 laten zien is Verstappen momenteel bezig aan zijn beste reeks, dus als hij in de komende races op het podium blijft eindigen, zal hij de andere twee steeds beter in het vizier krijgen. Verstappen moet nog acht races achter elkaar het podium blijven bezoeken om de 27 en 33 van Schumacher en Hamilton te evenaren.

Wat de statistieken van Verstappen nog indrukwekkender maken is dat hij van zijn dertig podiumfinishes in de afgelopen 36 races slechts éénmaal op het laagste treetje hoefde plaats te nemen. Maar liefst 22 keer won hij, en negen keer eindigde hij als tweede. Daarnaast zijn bij deze reeks elf races meegenomen uit 2021, toen Verstappen in de slotfase van het seizoen niet over de sterkste bolide beschikte, plus de eerste drie races van 2022, waarin Verstappen tweemaal met technische problemen uitviel.

Verder valt op dat de kwalificatiekoningen in de racestatistieken juist onderin het lijstje terug te vinden zijn. Waar Senna nog domineerde op de zaterdagen, scoort hij op de zondagen het minst goed. Ook Vettel, bij de kwalificatiestatistieken nog goed voor een tweede plek, zakt in deze statistiek terug tot de onderste helft van de tabel. Bij de racestatistieken moet wel gezegd worden dat Senna en Prost in de jaren tachtig en negentig nog met meer betrouwbaarheidsproblemen te kampen hadden dan de andere vier, die hun beste reeksen in de 21e eeuw hebben neergezet.

Wie was onverslaanbaar op de zondag?

Na de twee voorgerechten pakken we het hoofdgerecht erbij: de overwinningen op de zondagen. Elk van de zes coureurs werd minimaal éénmaal dominant kampioen. Hamilton heerste jarenlang in zijn Mercedes, terwijl Schumacher dat in zijn scharlakenrode Ferrari deed. Senna maakte naam in de McLaren, terwijl Prost ook veel succes boekte met McLaren, maar zijn dominantste seizoen kende in dienst van Williams. Vettel domineerde met zijn Red Bull vooral in 2011 en 2013, terwijl Verstappen nu voor hetzelfde team ook haast onverslaanbaar is.

In Tabel 3 zien we dat Verstappen zich bij deze ultieme graadmeter perfect kan meten met de twee succesvolste coureurs uit de historie van de sport. Verstappen is enkel bij de snelste reeks van tien Grand Prix-zeges net niet in staat om Michael Schumacher te evenaren. Daar staat tegenover dat Verstappen bij zijn beste reeksen van twintig en 25 overwinningen momenteel aan zijn beste serie bezig is.

Gezien het feit dat Verstappen nu over een betere auto beschikt dan in 2021 en de beginfase van 2022 het geval was, lijkt de kans dat Verstappen zijn cijfers verder gaat aanscherpen levensgroot. Als de 25-jarige ook in Bakoe en Miami wint, scherpt hij zijn beste serie van twintig zeges al aan, en met ook een overwinning op het circuit van Imola wordt ook zijn beste reeks van 25 overwinningen verbeterd. Verstappen kan zich nu dus al mengen met grootheden Schumacher en Hamilton, maar het wordt interessant om later in het seizoen te kijken of hij het tweetal inmiddels achter zich heeft gelaten.

Verstappen hoeft enkel Schumacher en Hamilton nog naast zich te dulden; Vettel, Senna en Prost volgen op redelijk grote achterstand. Vettel heeft nog wel altijd de meeste opeenvolgende raceoverwinningen: de Duitser won elk van de laatste negen races in 2013. De voormalige Red Bull-coureur was, zoals eerder aangegeven, in 2011 en 2013 dominant, maar wordt in zijn statistieken niet geholpen door het spannende 2012-seizoen. Met name Prost blijft behoorlijk achter. De Fransman was lange tijd competitief, maar zelden zo dominant als de anderen uit deze lijst.

De conclusie kan dus worden getrokken dat Verstappen nog niet de dominantste reeks heeft neergezet, maar hier mogelijk wel mee bezig is. Qua raceoverwinningen kan de Nederlander zich al meten met de reeksen die Schumacher en Hamilton in hun beste periodes hebben neergezet, ondanks dat bij Verstappen periodes worden meegenomen waarin hij niet over het beste materiaal beschikte. Mocht de Red Bull de rest van het seizoen, en mogelijk ook in de aankomende jaren, de snelste auto van het veld blijven, dan is de kans groot dat de Nederlander zijn statistieken blijft verscherpen en uiteindelijk ook Hamilton en Schumacher achter zich zal laten. De kwalificatiestatistieken van Senna zijn een stuk verder weg, maar daar worden uiteindelijk de punten dan ook niet vergeven.

Door: Mark Hanselman (Twitter: @MarkHanselmanF1)