Begint de tijd te dringen voor Verstappen om wereldkampioen te worden?

Max Verstappen stevent dit jaar wellicht op zijn eerste wereldkampioenschap af, mits hij de dominante Lewis Hamilton over een heel seizoen weet te verslaan. Het zou dan in totaal zeven Formule 1-seizoenen hebben geduurd voordat de Nederlander zichzelf tot kampioen mag kronen. Dat lijkt een lange tijd, zeker gezien Verstappen al een aantal jaar wordt beoordeeld als een kampioenschapswaardige coureur. Alleen is zeven jaar wel zo lang? Hoe verhoudt de Red Bull coureur zich dan tot andere recente wereldkampioenen?

Om hierachter te komen neemt F1Maximaal alle wereldkampioenen sinds de jaren '80 onder de loep. Hierbij is alleen het eerste kampioensjaar meegenomen. Meervoudig kampioenen zoals Sebastian Vettel en Michael Schumacher zijn dus gelijkwaardig behandeld als enkelvoudige kampioenen zoals Keke Rosberg en zoon Nico Rosberg. In de onderste tabel zijn alle coureurs die wereldkampioen zijn geworden sinds 1980 gerangschikt op snelheid van het behalen van de eerste titel.

Benodigde jaren voor het behalen van het kampioenschap zijn berekend inclusief het debuutjaar. *Bij de statistieken van Max Verstappen wordt uitgegaan van 2021 als eerste kampioensjaar.

Villeneuve en Hamilton de snelsten

Dat Verstappen niet meer bij de 'allersnelsten' kan horen, was te verwachten. Dan zou hij in 2016 al zijn eerste wereldtitel moeten hebben gepakt. Daarmee zou een illuster plekje tussen Jacques Villeneuve en Lewis Hamilton gegarandeerd zijn. Het eerste wat wellicht bij je opkomt, is dat Verstappen destijds helemaal niet het juiste materiaal had om voor de titel te kunnen strijden en daar is alles van waar. Hoewel Red Bull Racing tweede eindigde in het constructeurskampioenschap, was het gat met kampioen Mercedes enorm.

Dus hadden de coureurs bovenaan onze tabel dan geluk met het materiaal dat ze in hun schoot geworpen kregen? Zeker, de eerste jaren van Hamilton in de Formule 1 waren daar een uitstekend voorbeeld van. Opmerkelijk is dat de Brit voor het zelfde geld in zijn debuutjaar al wereldkampioen had kunnen zijn. De McLaren die hij te besturen kreeg was misschien niet zo oppermachtig destijds als de Mercedessen de afgelopen jaren zijn geweest, maar één van de favorieten voor het kampioenschap was het zeker.

Hamilton mist titel op één punt

In 2007 verloor Hamilton op één punt na de wereldtitel aan Kimi Räikkönen na een spannende race in Brazilië. Precies het circuit waar het hem een jaar daarop wel zou lukken, in een minstens zo spannende race. Ditmaal zat Hamilton één punt aan de goede kant van de streep. Concurrent Felipe Massa lag de hele rit aan de leiding en Hamilton moest minimaal als vijfde eindigen om de titel binnen te kunnen slepen. Gedurende de Grand Prix wisselden regenbuien en droge periodes elkaar af, maar acht ronden voor het einde brak de hemel weer open.

Na een pitstop voor regenbanden bevond Hamilton zich op de zesde positie, nadat Sebastian Vettel hem in zijn Toro Rosso had ingehaald. Tot vlak voor het einde leek het erop dat de Brit wederom nét naast de titel zou grijpen, maar in de voorlaatste bocht vond een enorme plottwist plaats. Timo Glock, die op normale banden was doorgereden, kon geen grip meer vinden en terwijl Massa al over de eindstreep was gereden, haalde Hamilton de Toyota-coureur in. Veel liefhebbers van de sport zullen de woorden van Martin Brundle nog goed herinneren: 'Is dat Glock?!'

Schumacher en Vettel zijn er vroeg bij

Hamilton groeide in de loop van zijn carrière uit tot één van de meest dominante coureurs die de Formule 1 ooit gezien heeft. Daar is iets opvallends mee aan de hand, want meerdere dominante coureurs behaalden al vroeg in hun carrière de eerste wereldtitel. Ergens is het niet heel gek. Om veel kampioenschappen te kunnen behalen, moet een coureur op tijd beginnen met het spekken van de prijzenkast. Enkele prominente voorbeelden hiervan zijn Duitsers Michael Schumacher en Sebastian Vettel.

Eigenlijk is de carrière van Schumacher heel vergelijkbaar met die van Hamilton. In het vierde jaar na zijn debuut behaalde hij zijn eerste titel en het jaar daarop deed de Benneton-coureur het klakkeloos over. Die eerste was net als bij Hamilton opmerkelijk en in het geval van Schumacher zelfs controversieel. In de laatste race van het seizoen stond concurrent Damon Hill op één punt achterstand van de Duitser. Hill viel aan en dwong Schumacher tot een zeldzame fout op het circuit van Adelaide. Direct erna zette Hill zijn bolide aan de binnenkant van zijn concurrent in bocht 6, maar de deur werd hardhandig dichtgegooid. Schumacher kon niet doorrijden. Hill wel, maar na een schadecheck in de pitstraat werd besloten dat ook hij niet verder kon.

Het seizoen daarop maakte Schumacher de overstap naar Ferrari en na een paar relatief tegenvallende jaren begon in 2000 een vijfjarige periode van pure dominantie. Sebastian Vettel kende met Red Bull een vergelijkbaar dominante periode in de jaren 2010-2013. Is het dan een slecht voorteken dat Verstappen in zijn zevende jaar in de Formule 1 nog steeds geen uitzicht heeft op een dergelijke dominante periode?

Grote namen

Nee, maar statistisch gezien is de kans kleiner dat hij zich nog bij de 'grote namen' binnen de Formule 1 kan plaatsen. Natuurlijk vallen Schumacher, Vettel en Hamilton daaronder, maar denk bijvoorbeeld ook aan Niki Lauda en Ayrton Senna. Beide coureurs hadden vijf jaar nodig om hun eerste titel binnen te slepen. Senna deed dat in de oppermachtige McLaren-Honda MP4/4 met Alain Prost als teamgenoot. Gezamenlijk waren ze verantwoordelijk voor zeges in vijftien van de zestien races dat seizoen. De dominantie van Mercedes in het huidige tijdperk is er relatief gezien bijna niets bij.

Senna behaalde minder punten dan zijn teamgenoot, maar destijds werden de beste elf resultaten bij elkaar opgeteld om de stand in het kampioenschap te bepalen. Essentieel in dit kampioenschap was dat de Braziliaan de voorlaatste race in Japan op zijn naam kon schrijven. Dat was de achtste zege van het seizoen voor de legendarisch snelle coureur en daarmee troefde hij de zeven zeges van Prost af. Bij beide mannen waren de overige meegenomen resultaten tweede posities en dat maakte die achtste zege des te belangrijker.

Voor Lauda verliep het behalen van zijn eerste wereldkampioenschap een stuk comfortabeler. Teamgenoot Clay Regazzoni kende een tegenvallend seizoen en viel meerdere races uit met zijn Ferrari 312T. Emerson Fittipaldi en Carlos Reutemann (tweede en derde in het kampioenschap) konden ook niet in de buurt komen van de uitermate getalenteerde Oostenrijker. Het jaar daarop beleefde Lauda zijn afgrijselijke crash op de oude Nürburgring, waarin hij bijna levend verbrandde. Dat kostte hem, ondanks een buitengewoon snelle revalidatie, uiteindelijk zijn mogelijke tweede wereldtitel aan James Hunt.

Verstappen en zijn materiaal

Langzamerhand begint er een beeld te ontstaan van wat een coureur nodig heeft om zijn eerste wereldtitel te bemachtigen. Naast een zeldzame hoeveelheid talent, is een machtig goede machine eigenlijk de basis. Daarvoor is een coureur deels afhankelijk van geluk. Fernando Alonso liet sinds zijn dominantie met Renault bijvoorbeeld zien hoe dat geluk zomaar kan veranderen in ongeluk. Echter, een goede coureur staat altijd in de kijker van de beste teams, dus het succes kan ook afgedwongen worden. Daarbij komt dat een coureur invloed kan uitoefenen op de ontwikkeling van een auto. Lauda deed dat bijvoorbeeld in zijn beginjaren bij Ferrari, toen het team een tegenvallende reeks seizoenen kende.

Verstappen komt sinds zijn debuut bij Red Bull eigenlijk altijd net tekort met zijn bolide. Meestal kon de de auto geclassificeerd worden als de op één of twee na beste van het veld. Langzamerhand zou het dan tijd moeten worden dat de Nederlander een kampioenschap-waardige auto mag besturen en dit jaar lijkt dat het geval te zijn. Dat het pas in zijn zevende jaar in de Formule 1 gebeurt, is zeker geen ramp. Alain Prost, zeker één van de beste coureurs aller tijden, veroverde bijvoorbeeld pas in zijn zesde jaar de wereldtitel.

In 1984 moest de Fransman het nog op een halve punt afleggen tegen teamgenoot Lauda, maar na het vertrek van de Oostenrijker aan het einde van dat seizoen had Prost bij wijze van spreken het rijk voor zich alleen bij McLaren. Daar maakte hij direct gebruik van en in 1985 veroverde hij op dominante wijze zijn eerste kampioenschap. In een seizoen dat bijzonder veel uitvalbeurten kende over het hele veld, sprong de coureur boven de concurrentie uit met bijzonder goede consistentie.

Laatkomers

Het is opvallend dat de meeste meervoudig wereldkampioenen al relatief vroeg in hun carrière de top van de Formule 1 bereikten. Het geeft een idee dat het voor Verstappen bijna te laat gaat zijn om nog een dominante run in de koningsklasse te kunnen hebben. Echter, voor het aantal jaren dat de Red Bull-coureur in de Formule 1 zit, is zijn 23-jarige leeftijd nog relatief jong. Daarbij komt zelfs na een bijzonder lange periode een kampioenschap evengoed binnen bereik kan zijn.

Een mooi voorbeeld daarvan is de carrière van Nigel Mansell, die zich in zijn dertiende seizoen pas de beste F1-coureur ter wereld mocht noemen. Dat jaar had de Brit de Williams FW14B ter beschikking, één van de meeste dominante auto's uit de geschiedenis van de Formule 1. Ondanks dat feit haalde Mansell bijna dubbel de hoeveelheid punten die teamgenoot en runner-up Riccardo Patrese behaalde dat seizoen. Ook zette hij een record van polepositions. In veertien van de zestien Grands Prix startte Mansell vanaf de eerste positie. Dat record werd pas in 2011 verbroken door Vettel en zijn Red Bull RB7.

Geduld is een schone zaak

De meeste coureurs die er zeven jaar of langer over hebben gedaan om hun eerste wereldtitel te halen, wisten nooit een tweede op hun naam te schrijven. Sinds de jaren '80 lukte alleen Mika Häkkinen dat. Dus begint de tijd te dringen voor Verstappen? Eigenlijk niet en dat is één van de mooie aspecten van de Formule 1. Op elk moment kan het tij keren voor een coureur en dan is de titel plotseling binnen handbereik. Misschien dat het 2021-seizoen wel dat moment gaat zijn voor de huidige leider in het kampioenschap.

Met pas 23 levensjaren op het paspoort heeft Verstappen in essentie nog een volledige Formule 1-carrière voor zich liggen. Dat Räikkönen met een leeftijd van 41 jaar nog actief is in de koningsklasse, is misschien wel het beste bewijs. Geduld is een schone zaak en ook voor Verstappen geldt deze regel. Dat hij dan redelijk onderaan het lijstje komt te staan, zal hem vast een worst wezen, als hij die gewenste wereldtitel maar binnen weet te slepen voor zichzelf, vader Jos en de Nederlandse Formule 1-fan.

Door: Tibbe Dolman