Ricciardo kon Verstappen ooit bijbenen, maar heeft sindsdien zijn stoeltje niet verdiend

Het begint er steeds meer op te lijken dat Daniel Ricciardo in 2023 niet op de grid te vinden is. Kijkend naar zijn huidige seizoen bij McLaren niet geheel onbegrijpelijk, maar de Australiër is al jaren een vaste kracht binnen de Formule 1, en is voor mooie teams uitgekomen. Ondersteunt de data het aanstaande pensioen van de fan-favorite, dat niet meer te voorkomen lijkt? F1Maximaal.nl neemt je mee.

Ricciardo begon zijn Formule 1-carrière in 2011 bij HRT, een team waar hij geen punten voor wist te scoren omdat het daar te slecht voor was. Financiële beperkingen vormden het primaire probleem, en van de elf wedstrijden die hij er doorbracht, kwam hij geen enkele keer boven de achttiende plaats uit.

Toro Rosso: rookie Ricciardo rekent af met Vergne

Zijn eerste punten scoorde hij een jaar later wél, toen hij van Helmut Marko de stap naar Toro Rosso mocht maken. Daar moest hij het opnemen tegen Jean-Eric Vergne. Op Vergne was Marko in 2013 uitgekeken, en de Fransman stroomde door naar de Formule E, waar hij enkele jaren later tweemaal op rij wereldkampioen werd. Een prima eerste échte tegenstander om je mee te meten, dus.

In 2012 scoorde Toro Rosso 26 punten. Tien daarvan werden er verzameld door Ricciardo, zestien door Vergne. Een jaar later wist Ricciardo het tij te keren: van de 33 behaalde punten waren er twintig te danken aan het aanstormende talent. Voldoende om na één jaar al bij Vergne te doen wat Vergne in 2012 bij hem deed: met overtuiging de leiding pakken binnen het team.

In 2012 viel het voordeel dus nog Vergne's kant op met een puntenpercentage van 62 procent. Ricciardo was goed voor 38 procent van de punten. Een jaar later was het plaatje precies tegenovergesteld: 61 procent van de punten ging naar Ricciardo, 39 procent naar Vergne. Het mag duidelijk zijn: Ricciardo had zich het materiaal eigen gemaakt, en verkeerde in dusdanig goede vorm dat hij het mocht proberen bij Red Bull Racing.

Red Bull Racing: geroutineerde Vettel wordt omver geblazen

Toen Ricciardo zich bij Red Bull mengde, was Sebastian Vettel nét vier keer wereldkampioen geworden. Voor de top van Red Bull was dit de uitdaging die Ricciardo definitief richting het grote team zou slingeren. De Red Bull was destijds niet zo goed meer als in de vier jaren daarvoor, maar wel goed genoeg voor Ricciardo om drie keer een Grand Prix mee te winnen - dat terwijl regerend wereldkampioen Vettel niet één keer wist te winnen dat jaar.

Afgaand op de ervaring en bewezen prestaties van beiden was het dan ook zeer verrassend dat Ricciardo over het hele jaar als duidelijke winnaar uit de bus kwam. Met 59 procent van de 405 punten die Red Bull in 2014 verzamelde gaf hij de Duitser het nakijken. Dit deed hij dus ongeveer net zo overtuigend als bij Vergne, een jaar daarvoor. Ricciardo was in vorm.

Red Bull Racing: drie jaar stuivertje wisselen met Kvyat en Verstappen

Christian Horner zwaaide Vettel uit en zag in Daniil Kvyat zijn perfecte opvolger. Ricciardo had wederom wat te bewijzen, maar had na drie jaar het niveau te pakken waar men in de Formule 1 naar verlangt. In de directe vergelijking met Kvyat is dit niet per se te zien. Red Bull werd vierde met 187 punten, Ricciardo nam 92 van deze punten voor zijn rekening, Kvyat 95. In gevecht met de Rus was het dus eigenlijk de veelbelovende Ricciardo die wat tegenviel.

Toen Ricciardo naar Red Bull vertrok, liet hij een stoeltje los bij Toro Rosso. Dat stoeltje ging meteen naar Max Verstappen, en ook de Nederlander maakte in zijn jongere jaren meteen een goede indruk. Toen Kvyat begin 2016 tegenviel, moest hij na vier races plaats maken voor Verstappen. Dat seizoen was het Ricciardo die voor Red Bull de meeste punten binnensleepte, maar hij had daar dus vier races extra voor. 55 procent van de punten behaalde Ricciardo dat jaar, 45 procent van de punten behaalden Kvyat en Verstappen samen.

Ook een jaar later waren de statistieken niet overtuigend in het voordeel van Ricciardo. Ja, hij deed het beter dan zijn collega, maar als eerste coureur in het team was een relatief puntenpercentage van 54 eigenlijk niet voldoende. Een jaar later herpakte Verstappen zich na een lastige seizoensstart en maakte hij korte metten met Ricciardo, na het twee jaar af te leggen. In 2018 gingen 419 punten naar Red Bull, 170 afkomstig van Ricciardo, 249 van Verstappen. Ricciardo, inmiddels 29, leek zijn toppunt al wel bereikt te hebben, maar had bij Renault nog wat te bewijzen.

Renault: Ricciardo is Hülkenberg én Ocon de baas

Precies dat deed hij dan ook. Eerst moest hij het een jaar opnemen tegen Nico Hülkenberg, een man met veel ervaring. Dat verging Ricciardo prima, al pakte zijn team dat jaar maar 91 punten. Renault was destijds zeer duidelijk een stapje terug. Wanneer zijn nieuwe Franse renstal wél aan punten kon denken, waren die vaker voor Ricciardo (54) dan voor Hülkenberg (37). Ricciardo, met 59 procent van de punten, was weer nummer één.

Esteban Ocon kon daar geen verandering in brengen. Renault behaalde een jaar later twee keer zoveel punten en Ricciardo groeide mee. Na een jaar afwezigheid wist Ocon bij zijn rentree slechts 34 procent van de punten te halen, en met 66 procent was Ricciardo dus nog steeds de sterkste kracht van de renstal. McLaren won in die periode echter aan momentum, en dat overtuigde Ricciardo om over te stappen.

McLaren: Norris laat niets over van Ricciardo

De statistieken suggereren dat dit misschien wel de slechtste carrièremove was van Ricciardo. Hij kwam naast Lando Norris terecht, een megatalent dat niet met zich liet sollen. Van de 275 punten die in 2021 behaald werden, pakte Ricciardo er 115 en Norris 160. De Engelsman trok de leiding in het team dus naar zich toe door 58 procent van de punten te pakken.

We zijn aanbeland in 2022 en het is dit jaar eigenlijk enkel van kwaad tot erger gegaan. McLaren is de reglementswijzigingen niet bijzonder goed uitgekomen, maar goed genoeg voor Norris om soms aan een podium te kunnen denken. Voor Ricciardo geldt dat absoluut niet. Met nog vier races op de teller heeft Ricciardo slechts 22 procent van de punten veiliggesteld, tegenover 78 procent voor Norris.

*Dit seizoen loopt nog

Ricciardo tot 2022 niet tegengevallen, maar ook geen geboren leider

Kijken we naar de cijfers die hierboven geboden worden, dan kunnen we stellen dat Ricciardo's dagen geteld zijn. Aan het begin van zijn carrière kon hij, na een korte opstartfase, indruk maken tegen Vergne en Vettel, twee namen die in de racerij toch wel echt wat betekenen. Enkele jaren later wist hij, weliswaar marginaal, ook Verstappen bij te houden. In 2018 41-59 spelen tegen een coureur die daarna twee keer wereldkampioen is geworden? Niets om je voor te schamen.

Na Verstappen werd de opdracht makkelijker - Hülkenberg en Ocon zijn goede coureurs, maar niet van het kaliber Verstappen en Vettel. Dat hij bij Renault relatief makkelijke teamgenoten moest bedwingen kan dan wellicht enigszins verhuld hebben dat het beste er bij Ricciardo na zijn dertigste al wel af was. Dat maakt Norris maar al te duidelijk. Vorig jaar kwam hij door een overwinning in Italië nog weg met het steevaste onderpresteren, maar in 2022 niet meer.

Dat de Formule 1 geen stoeltje meer voor hem lijkt te hebben, is dan ook niet vreemd. Elke échte uitdaging die Ricciardo sinds 2017 gekregen heeft, heeft hij verloren. Dat zegt iets over de kwaliteiten van onder meer Verstappen en Norris, maar ook wat over het feit dat Ricciardo simpelweg niet de vorm meer heeft die hij vroeger met zijn iconisch late remacties en goede pace vertoonde.

Een Williams of Haas zou vast en zeker kunnen profiteren van zijn ervaring, maar beter wordt het helaas niet meer. Zelfs zijn positieve instelling verandert daar niets aan. Terugkomen na een jaartje langs de zijlijn is op Ricciardo's leeftijd ook niet heel realistisch meer, dus het heeft er alle schijn van dat Ricciardo-fans de komende vier races volop moeten genieten. Het worden namelijk waarschijnlijk zijn laatste Formule 1-races.

Door: Christian Moerman