Gooit Ferrari intern het roer om dan heeft Verstappen daar een significante rol in gespeeld

Na de uitvalbeurt van Carlos Sainz is het gat met teamgenoot Charles Leclerc weer gegroeid. Ferrari heeft tot aan de Grand Prix van Oostenrijk, waar Sainz zijn vierde DNF van het jaar ervoer, geen van de coureurs voorgetrokken. Blijven ze vasthouden aan deze eerlijke, maar strategisch onhandige werkwijze? Is de kans aanwezig dat het team nog steeds weigert om intern de rollen te verdelen? F1Maximaal.nl belicht de zaak.

Laten we eens kijken naar de data van beide Ferrari-coureurs in het 2022-seizoen tot nu toe. Leclerc en Sainz hebben een bolide waarmee het podium eigenlijk elke wedstrijd wel een mogelijkheid is. De keren dat de heren ernaast geëindigd zijn, waren dan ook vooral te wijten aan eigen fouten, of tegenstribbelend materiaal. Zo ervoer Leclerc al twee DNFs, terwijl de teller bij zijn Madrileense teamgenoot op vier staat na de plofmotor in Oostenrijk.

Vooral aan het begin van het jaar trok Leclerc in rap tempo weg bij Sainz. Bahrein, Saoedi-Arabië en Australië waren allen sterke races van de nummer twee in het wereldkampioenschap, die in de eerste vijf races viermaal op het podium eindigde. Sainz liep al vroeg in het jaar een aardige achterstand op door twee keer in de grindbak te stranden; eerst in Australië, daarna in Imola. Wel scoorde hij in Italië tijdens de sprintrace een handjevol punten.

Toen Leclerc in Miami als tweede eindigde achter Max Verstappen, groeide het gat met teamgenoot Sainz tot haar hoogtepunt tot nu toe. Maar liefst 51 punten lag Sainz achter, na in Miami wél weer zijn terugkeer te maken naar het podium. Er moest een inhaalslag komen, wilde Ferrari Sainz nog een kans bieden, en die inhaalslag kwam er.

Sainz slaat terug

Tijdens Sainz' thuisrace in Spanje was het podium niet haalbaar na een windvlaag in de eerste ronde, maar Leclercs motorproblemen stonden wel toe dat hij twaalf punten op zijn teamgenoot inliep. In Monaco nam hij op strategisch gebied het heft in eigen handen, terwijl Ferrari Leclerc middels een suboptimale strategie van het podium zag donderen. Het gat was nu nog maar 33 punten, en zou nog veel kleiner worden.

In Canada nam Sainz namelijk wederom meer punten mee naar huis, met zijn eerste Grand Prix-zege in Groot-Brittannië eveneens. Na Silverstone was het gat slechts elf punten, en zat hij er naar eigen zeggen weer helemaal bij. Technische malheur kostte Sainz in Oostenrijk een P2, waardoor dat gat van elf punten na één race (en een sprintrace) plots weer 37 punten bedraagt. Hij staat er dus weer zo voor als hij er voorstond na Leclercs uitvalbeurt in Spanje.

Het gat is momenteel dus groot, maar niet onmogelijk te overbruggen. Sainz had er tweemaal de hulp van Ferrari voor nodig, maar wist in vijf Grands Prix veertig punten terug te winnen ten opzichte van zijn collega. Zou hij dat na de tegenvaller in Spielberg nog eens doen dan zou hij zelfs voorliggen op Leclerc. Dit in gedachte houdend valt dus te beargumenteren dat de achterstand niet groot genoeg is om een voorkeur voor een van de rijders te rechtvaardigen, gezien een gat van veertig punten prima te dichten is.

Hoe staat Ferrari erin?

Ferrari heeft dit jaar op geen enkel moment één van de twee coureurs duidelijk boven de ander verkozen. Op strategisch gebied valt een zaak te maken voor het feit dat ze Sainz vaker meegeholpen hebben dan Leclerc, maar deze voorkeur lijkt ontstaan te zijn uit onkunde, niet uit een bewuste keuze voor Sainz. Ze bleven na de recente Britse Grand Prix achter Sainz' keuze staan om de suggesties van zijn team te verwerpen. Hij weigerde in de slotfase teamgenoot Leclerc dekking te geven, die uiteindelijk als vierde over de eindstreep kwam.

Een tweede argument voor de handelswijze van Ferrari - geen coureur voortrekken - is dat men destijds nog niet eens op de helft van het F1-seizoen zat. Het kan nog alle kanten op, en de eerlijkheidskwestie vervaagt natuurlijk naarmate het einde van het jaar dichterbij komt. Met name in die eerste races is de gedachtegang meer dan begrijpelijk, maar het is niet uit te sluiten dat Ferrari op een gegeven moment overstag gaat en aan beide titels gaat denken.

Het is interessant dat Ferrari in Monaco verzaakte en Leclerc geen voorrang bood, hoewel het gat tussen de rijders destijds groter was dan het nu is. Ook in dit opzicht is er geen bewijs dat de hypothese ondersteunt dat Ferrari vanaf nu Sainz wél beveelt om te wijken wanneer ze elkaar tegenkomen op het circuit. Er is echter één variabel die een instellingswijziging bij het team uit Maranello teweeg kan brengen, en die variabel draagt de naam Max Verstappen.

Verstappens voorsprong

Wat namelijk belangrijk is om mee te nemen in de overweging om Leclerc wel of niet voor te trekken (laten we eerlijk zijn, Leclerc is dit jaar de snellere rijder van de twee), is het gat naar de Nederlander. Toen Sainz op een kwart van het seizoen zat, lag hij weliswaar zo'n veertig punten achter op zijn collega, maar deze collega lag min of meer op gelijke hoogte met zijn directe titelrivaal. Na Spanje had Verstappen de achterstand van 46 punten al weggepoetst, maar was zijn voorsprong op Leclerc slechts zes punten.

Leclerc lag duidelijk dichterbij Verstappen dan Sainz, maar de alarmbellen gingen bij Ferrari nog niet rinkelen. Pas toen Leclerc in Azerbeidzjan een uitvalbeurt ervoer, en in de daaropvolgende race een gridstraf moest incasseren, groeide het gat naar Verstappen tot maar liefst 49 punten. Nu zat het topmanagement van de Italiaanse renstal met de handen in het haar: hoe was dit nog recht te breien?

Leclerc verliet Oostenrijk met 38 punten achterstand op Verstappen, en is daarmee langzaamaan aan het opkrabbelen, maar het blijft een feit dat de achterstand naar de Red Bull-rijder groot is, en dat Ferrari vermoedelijk meer motorcomponenten moet blijven wisselen dan Red Bull. Dit vormt uiteraard een groot punt in deze kwestie. De noodzaak was voorheen nog niet zo groot om Leclerc alle hulp te bieden die hij kon gebruiken. Nu is die noodzaak vele malen groter dan in Monaco, bijvoorbeeld.

Leclerc op jacht naar de wereldtitel

Het is aan Ferrari om te bepalen wat er zwaarder weegt: een eerlijke behandeling of een gooi naar de wereldtitel voor Leclerc. Met een Verstappen in bloedvorm is het inmiddels wel duidelijk dat de Monegask alle punten kan gebruiken die Ferrari hem kan bieden. Ferrari heeft stug vastgehouden aan het feit dat het Sainz niet wil benadelen, maar komt langzaamaan voor een omslagpunt te staan.

Ja, de eerlijkheidskwestie zal ongetwijfeld nog een rol spelen, maar na Frankrijk zitten ze over de helft van het seizoen, en kunnen ze beargumenteren dat Sainz voldoende kansen gekregen heeft om het voortouw te nemen binnen het team. Daarnaast zal het grote gat naar Verstappen de druk op deze beslissing alleen maar opvoeren, wat betekent dat deze zware, ingewikkelde knoop zo snel mogelijk doorgehakt moet worden.

Puur kijkend naar Ferrari's gedrag in de eerste weekenden van 2022, en de keuzes die gemaakt werden toen het gat tussen Leclerc en Sainz eerder dit jaar al groot was (groter dan nu), valt niet te concluderen dat ze nu plots wél de voorkeur aan Leclerc zullen geven. De grootste wijziging in dit scenario is echter dat Verstappen uitgelopen is op Leclerc. Besluit Ferrari uiteindelijk om het roer om te gooien en een duidelijke verdeling te maken binnen haar coureurs, dan is het eigenlijk niet tegen te spreken dat Verstappen hierin een meer dan significante rol gespeeld heeft. Eerlijkheid lijkt namelijk buiten externe factoren om hoog in het vaandel te staan bij Mattia Binotto.