Een ode aan Sebastian Vettel: supertalent, F1-kampioen en activist

Sebastian Vettel: viervoudig wereldkampioen Formule 1 met 53 overwinningen, 57 polepositions, 122 podiums en 38 snelste raceronden. Weinig coureurs hebben de statistieken die Vettel heeft en na de Grand Prix van Abu Dhabi 2022 is er een einde gekomen aan een schitterende, veelbewogen carrière. Een ode aan een supertalent die F1-kampioen werd en zijn tijd nu doorbrengt als activist.

Het begon allemaal op 17 juni 2007. Een 19-jarige Red Bull-junior viel tijdens de Grand Prix van de Verenigde Staten noodgedwongen in bij BMW Sauber ter vervanging van Robert Kubica, die de race daarvoor een megacrash kende in Canada. Het was Vettel die dat ene weekend teamgenoot was van Nick Heidfeld en meteen grote indruk maakte. In zijn eerste kwalificatie werd hij direct zevende, waarna hij in de race op Indianapolis een punt pakte met plaats acht.

Bij de Grand Prix van Hongarije op 5 augustus 2007, circa anderhalve maand na het debuut van de Heppenheimer, stapte hij al in bij Toro Rosso. Vettel was nu officieel Formule 1-coureur. Echt potten breken deed hij in het begin nog niet, maar tijdens de één-na-laatste race in China kwam het supertalent in Vettel naar bovendrijven. Op een opdrogende baan kwam de toen 20-jarige helemaal van P17 naar P4. Over de boordradio was de blijdschap overduidelijk. 'Weet je wat dit is? Dit is f*cking fantastisch!', aldus een blije rookie.

Die race was voor mij de eerste keer dat ik me bewust was van het feit dat dat een topresultaat was voor zo'n team. Toro Rosso was destijds een team uit de achterhoede en Vettel wist met een heroïsche rit vijf punten te pakken voor het Italiaanse team. En dat was alleen nog maar het begin. In 2008 kende Vettel een valse start, maar eenmaal vanaf Monaco was hij weer helemaal de oude, hoe gek dat misschien ook klinkt voor die fase in zijn carrière.

Opnieuw was het een regenrace en Vettel stootte van P19 door tot P5. De vergelijking met jeugdidool en Regenmeister Michael Schumacher werd snel gemaakt. De Red Bull-protegé begon zich steeds vaker aan de top van het middenveld te melden en na de zomerstop werd het zelfs de top van de top. Het was dé race waardoor ik liefhebber ben geworden van Vettel. Het gaat natuurlijk om de Grand Prix van Italië.

Het was wederom een natgeregend weekend - een waar patroon begon te ontstaan. Op zaterdag imponeerde Vettel al door pole te pakken. Ik weet nog goed dat ik toen direct terug moest denken aan die race in China een jaar eerder. Opnieuw liet hij zichzelf zien in de regen en op zondag werd het feestje compleet. Dominant reed hij aan kop, op weg naar zijn eerste Grand Prix-overwinning. Het was, denk ik, de eerste keer dat ik echt blij was met een zege van een coureur. Die dag, 14 september, maakte de Formule 1 kennis met het vingertje. En wist ik dat Vettel mijn favoriete coureur was.

Vettel treedt in voetsporen van jeugdheld Schumacher

En dat is hij altijd gebleven, ook toen hij de stap maakte naar Red Bull Racing. Het grappige aan Vettel is dat er bij hem vaak iets voor een eerste keer gebeurde of dat een resultaat een mijlpaal was. Zo was China 2007 destijds het beste resultaat voor Toro Rosso, was Italië 2008 de eerste overwinning van het team en, toevallig, was China 2009 de eerste overwinning van Red Bull in de Formule 1. En je raadt het al: ook die race werd in natte omstandigheden verreden.

De wereldtitel kwam net een jaar te vroeg voor de inmiddels 22-jarige coureur. In 2010, echter, verraste Vettel vriend en vijand door in de laatste race van het seizoen zijn eerste wereldkampioenschap op zijn naam te schrijven. Voor die laatste race in Abu Dhabi had hij, derde in de WK-stand, vijftien punten achterstand op leider Fernando Alonso. Echt rekening houden met titelwinst deed ik al niet meer, maar toen het wel gebeurde, ging ik als zevenjarig jochie uit mijn dak.

Als fan van Vettel waren dit wel de hoogtijdagen. In 2011 werd de Duitser wederom kampioen en in 2012 won Vettel opnieuw op ongelooflijke wijze. In de laatste race in Brazilië werd hij in de rondte gespind en kwam hij met een beschadigde RB8 terug naar de zesde plaats, goed genoeg voor zijn derde wereldtitel met oog op de tweede plaats van Alonso. Een euforisch moment voor Vettel, maar ook zeker voor mij. Hetzelfde gevoel als in 2010 keerde terug, waarbij het geloof in de titel in eerste instantie verdween voordat het terugkwam.

2013 was het laatste jaar waarin Vettel kampioen werd bij Red Bull. Vier keer op rij wereldkampioen, 26 jaar oud pas. Wat een coureur, dacht ik. Dit wordt een hele grote. Een legende in de dop. Stiekem durfde ik mijn pijlen te richten op de records van zijn jeugdheld. Zeven wereldtitels leken ineens best realistisch. Immers: Vettel was pas 26 en had nog genoeg jaren om dat record te verbreken en aan te scherpen. Daarom is het ook zo vreemd dat het nu negen jaar later is en Vettel nooit meer een wereldtitel wist te winnen.

De reglementswijziging van 2014 gebeurde, het vertrek bij Red Bull gebeurde. Euforie maakte plaats voor teleurstelling. Een nieuw avontuur begon bij Ferrari en de blijdschap keerde langzaamaan weer terug. En toen kwam Maleisië 2015. De SF15-T van Vettel ging als een speer tegen de dominante Mercedes-auto's. De eerste overwinning in Ferrari-rood werd een feit. De euforie keerde terug na het hopeloze jaar 2014. Ik sloeg uit blijdschap nog net niet een deuk in de tafel. Op het podium klonk het Duitse en Italiaanse volkslied weer eens. Vettel dirigeerde het Il Canto degli Italiani zoals zijn jeugdheld Schumacher dat ook zo vaak deed. Men kreeg weer flashbacks naar die goede, oude tijd.

Gemengde gevoelens na tweede helft F1-carrière

De geboorte van een Ferrari-legende leek te zijn gebeurd. De realiteit werd, zoals we weten, iets heel anders. In 2017 en 2018 vocht Vettel nog voor de wereldtitel tegen Lewis Hamilton, maar door fouten van het team en de coureur zelf ging het toch mis. Na Hockenheim 2018 was Vettel in zekere zin niet meer dezelfde. Toch zagen we in Singapore in 2019 weer de oude Vettel. Het werd zijn laatste overwinning in de Formule 1.

Na een uitermate teleurstellend 2020 vertrok Vettel bij Ferrari. Het gevoel dat ik had na zijn tijd bij de Scuderia? Gemengd. Vettel maakte zijn droom waar om voor Ferrari te rijden, maar niet zijn droom om er ook kampioen mee te worden. Toch herinner ik me vooral de mooie momenten, zoals Maleisië en Hongarije 2015, Australië 2017, Groot-Brittannië 2018 en uiteraard Singapore 2019. Het was geweldig om te zien dat een coureur waar ik zo'n fan van was (lees: ben) voor zo'n team mocht rijden.

In 2021 verhuisde hij naar Aston Martin voor zijn laatste jaren in de sport. Vettel was als het ware gedegradeerd tot middenveldcoureur. Toch zagen we ook hier enkele briljante momenten. Wat te denken van die comeback drive in Baku vorig jaar? Of die tweede plaats in Hongarije, als we zijn diskwalificatie maar even vergeten? Op de momenten dat hij kon profiteren van andermans fouten, stond Vettel er direct. Die twee races waren prachtmomenten dat jaar.

Met de reglementswijzigingen van dit jaar had ik hoop op een flinke verbetering ten opzichte van vorig jaar, maar helaas, dat zat er niet in. Op die manier gaat de carrière van Vettel een beetje uit als een nachtkaars. Mensen vergeten misschien dat deze man ooit werd gezien als the next big thing. Die status heeft hij misschien niet helemaal waargemaakt, maar je kan moeilijk zeggen dat Vettel geen Formule 1-legende is. De statistieken spreken voor zich.

Nu gaat Vettel een nieuwe fase van zijn leven in. Een fase waar hij eigenlijk al wel een tijdje mee bezig is. Tegenwoordig ziet men Vettel meer als een activist voor meer gelijkheid en klimaatgerechtigheid. Wat je er ook van vindt: het feit dat hij zich zo inzet voor zijn normen en waarden, is inspirerend. Mensen kunnen daar een voorbeeld aan nemen, en dat hoeft niet eens voor dezelfde onderwerpen te zijn. Vettel laat zien dat als je ergens voor staat, je er ook echt voor moet staan. Daar zal deze grootse sportman nu alle tijd voor hebben. Samen, met zijn familie.

We gaan je missen, Seb.

Terrence Riepma (Twitter: @TerrenceRiepma | e-mail: t.riepma@valkeringmedia.nl)