Britse journalist zag Verstappen gewoon in de verte verdwijnen: 'Het echte mysterie was Norris'

Max Verstappen reed weer 'gewoon' naar de overwinning tijdens de Chinese Grand Prix, en het was daarom Lando Norris, volgens F1-analist Mark Hughes, die voor het grootste mysterie op het Shanghai International Circuit zorgde. De Britse analist had namelijk niet verwacht dat de McLaren-bolide sneller zou zijn dan de Ferrari's, maar denkt wel te weten waarom de MCL38 zo onverwacht snel was.

'Het was geen groot mysterie waarom Max Verstappen in de verte verdween bij de start van de Grand Prix van China, om het daarna nog eens dunnetjes over te doen nadat een safety car-periode halverwege de race zijn zwaarbevochten voorsprong teniet had gedaan', zo begint Hughes zijn analyse van de Chinese Grand Prix voor The Race. De Britse analist noemt Verstappens overwinning op Chinese bodem zelfs 'routinewerk', en zag dat de Nederlander een enorm 'tempovoordeel' had ten opzichte van zijn concurrentie.

'Maar het echte mysterie (van de race, red.) was hoe Norris zijn tempo zoveel beter was dan dat van de Ferrari's', aldus Hughes. Zowel Charles Leclerc als Lando Norris zelf gaven na de race aan verwacht te hebben dat er een strijd tussen hun bolides zou plaatsvinden op de baan, maar 'in plaats daarvan reed Norris gemakkelijk weg.' Hughes zoekt daarom naar een verklaring voor het tempoverschil tussen de twee mannen, en denkt die misschien wel te hebben gevonden. 'Als je naar zijn on-board kijkt, zie je dat Leclerc bij elke langzame bocht meer onderstuur heeft. Als hij rechtsaf slaat in bocht 8, zit zijn linkerhand op ongeveer twee uur op het stuur, Norris op ongeveer één uur. In de linkerbocht van bocht 11 zit Leclerc met zijn rechterhand rond elf uur, Norris pas rond twaalf uur.'

Hughes denkt echter dat onderstuur niet de enige verklaring was voor het snelheidsverschil. 'De McLaren had ook meer vleugel aan de achterkant, met een corresponderende grotere hoek van de voorflap. Maar zelfs met zo'n auto had Norris in de sprint van de vorige dag veel meer last van zijn achterkant dan de Ferrari's voor hem. Hij kon ze alleen zo lang bijhouden, omdat hij in een DRS-trein zat die werd aangevoerd door Alonso's Aston Martin, die minstens zo slecht was als die van de McLaren. Zodra de Ferrari's de Aston voorbij waren in die sprint, waren ze weg en duidelijk de op één na snelste auto's in de race. Dat klopte allemaal.'

McLaren behaalde voordeel uit veranderde baanomstandigheden

Hughes probeert daarom het mysterie van het McaLaren-tempo op te lossen door naar de veranderde baanomstandigheden te kijken. De baanomstandigheden waren anders op de zondag, waardoor McLaren onverwacht toen wel het snelheidsvoordeel kreeg. Daarnaast had de MCL38 een voordeel betreffende de banden. 'Dit is hoe een ingenieur de algemene bandenuitdaging in Shanghai samenvatte na de race: Het draaide om oververhitting van het oppervlak van de band. Dus niet de gebruikelijke thermische uitdaging van de kerntemperatuur waarbij een steeds hetere kern het loopvlak steeds minder ondersteuning geeft. Het was geen standaard thermische degradatie-race. Bandenslijtage was ook geen factor.'

Uiteindelijk zag Hughes dat 'de McLaren van Norris de enige auto was die in staat was om dit (bandenmanagement, red.) vergelijkbaar goed te doen met de Red Bull van Verstappen. Maar in de sprintrace op zaterdag hadden de achterwielen last van conventionele thermische degradatie. Tijdens de sprint waren noch Alonso's Aston noch de McLarens even goed als de Ferrari's. Net zoals we zagen bij die andere thermische degradatieraces in Bahrein en Suzuka. Maar de iets andere uitdaging van zondag veranderde dat beeld compleet. Norris was enorm voorzichtig in hoe hij met de banden omging. Hij stuurde met één zwiep en afgemeten. De McLaren was onverwacht goed op zondag, maar Norris maakte er fantastisch gebruik van.'