Jarige Michael Schumacher ondanks ijzersterk jaar Verstappen nog altijd alleenhouder uniek record

Het is woensdag exact 55 jaar geleden dat Michael Schumacher in Hürth het levenslicht zag. De Duitser is inmiddels al enige tijd met racepensioen en heeft zich sinds zijn zware skiongeluk in 2013 niet meer in het openbaar vertoond. Desondanks is Schumi nog altijd niet vergeten door de sport en door zijn fans. Hij heeft immers met zeven stuks nog altijd het record van de meeste wereldtitels in de Formule 1, dat hij deelt met Lewis Hamilton, op zijn naam staan.

Al op jonge leeftijd kon Schumacher zijn kunsten vertonen op de kartbaan van zijn vader. De jonge Duitser bleek dusdanig snel dat hij al vlot aan kampioenschappen meedeed. Na enkele kampioenschappen in verschillende categorieën maakte Schumacher in 1988 zijn debuut in de formulewagens. Ook daarin behaalde hij successen door onder meer het Duitse Formule 3-kampioenschap en de prestigieuze Macau Grand Prix op zijn naam te schrijven.

Schumacher grijpt onverwachte kans met beide handen aan en maakt F1-debuut

Een Formule 1-debuut zat er na deze successen echter nog niet in. Daar kwam medio 1991 echter plotseling verandering in. Bertrand Gachot, één van de vaste F1-coureurs van Team 7UP Jordan, kon door een gevangenisstraf niet deelnemen aan de Grand Prix van België en dus moest teambaas Eddie Jordan op zoek naar een nieuwe teamgenoot voor Andrea de Cesaris, die de tweede bolide van Jordan bestuurde.

Dankzij een indrukwekkende test in Silverstone en een dosis bluf van zijn toenmalige manager Willi Weber, die Jordan ervan verzekerde dat Schumacher het circuit van Spa Franchorchamps goed kende, mocht Schumacher zijn F1-debuut maken tijdens de GP van België. Waar hij aanvankelijk vooral zou moeten leren van zijn meer ervaren teamgenoot, wist Schumacher op zaterdag vriend en vijand te verrassen door de zevende tijd te laten noteren tijdens de kwalificatie, terwijl De Cesaris bleef steken op P11.

Schumacher pakt eerste wereldtitel op controversiële wijze

Schumacher betaalde het vertrouwen dat Briatore en Benetton in hem stelden ruimschoots terug. Slechts een jaar na zijn debuut boekte hij, uitgerekend op Spa Francorchamps, zijn eerste overwinning. Zijn grootste succes volgde echter twee jaar later, toen hij zijn eerste wereldtitel in de koningsklasse van de autosport in de wacht sleepte. Zonder controverse was die eerste titel echter niet. Schumacher werd twee keer uit de uitslag van een GP geschrapt en hij werd zelfs voor twee wedstrijden geschorst. Maar vooral zijn actie tijdens de laatste race van het seizoen kwam hem op veel kritiek te staan.

Tekst gaat verder na de afbeelding.

De Duitser zag zijn voorsprong op zijn naaste belager, Williams-coureur Damon Hill, door diskwalificaties en schorsingen als sneeuw voor de zon verdwijnen en met enkel nog de Australische GP in Adelaide voor de boeg was het onderlinge verschil tussen beide kemphanen slechts één schamel puntje, in het voordeel van Schumacher. Na de start liet de Duitser er geen gras over groeien. Hij nam de leiding en probeerde afstand te nemen van Hill, maar naarmate de wedstrijd vorderde, begon de Brit in te lopen. Schumacher maakte vervolgens een foutje en raakte de muur. Hill probeerde hem in de volgende bocht te passeren, maar de Duitser gooide de deur hard dicht. Beide heren zouden de eindstreep niet halen en Schumacher werd uitgeroepen tot de wereldkampioen van 1994.

Gewaagde overstap naar Ferrari: opbouw en mislukte titelpogingen

In 1995 wist Schumacher Hill opnieuw te verslaan en de Duitser liet zich vervolgens verleiden tot een overstap naar het iconische Formule 1-team van Ferrari. Schumacher zou daar samen met Jean Todt, Ross Brawn en Rory Byrne één van de sterkste en meest succesvolle combinaties, die de sport ooit gekend heeft, vormen.

Dat succes kwam overigens niet vanzelf. Ferrari was in de voorgaande jaren al lang niet meer het topteam van weleer en dat er flink wat werk aan de winkel was, bleek wel in 1996. Met Schumacher achter het stuur werd de weg naar boven ontegenzeggelijk ingezet, maar tegen het team van Williams was dat jaar geen kruid gewassen. Schumacher liet desondanks geregeld zijn klasse zien en zijn optreden op een kletsnat Barcelona is daar misschien wel het meest bekende voorbeeld van.

Tekst gaat verder na de afbeelding.

Na een jaar van opbouw en gewenning was Ferrari in 1997 weer een serieuze titelkandidaat. Net als drie jaar eerder bleef de strijd om de titel spannend tot aan de laatste race en opnieuw zou Schumacher zich niet van zijn beste kant laten zien. De tweevoudig wereldkampioen verdedigde voorafgaand aan de Europese Grand Prix op het Spaanse Jerez een voorsprong van één punt op Williams-coureur Jacques Villeneuve. Schumacher probeerde zijn tegenstander te elimineren, maar hij zou uiteindelijk zelf het slachtoffer worden van zijn actie. Villeneuve kon zijn weg vervolgen en zou uiteindelijk wereldkampioen worden, terwijl Schumacher uit het kampioenschap werd geschrapt.

Gloriejaren: Schumacher en Ferrari rijgen titels en records aaneen

In de jaren die volgden zou Schumacher opnieuw proberen om de wereldtitel naar Maranello te brengen, maar in 1998 moest de Duitser zijn meerdere erkennen in Mika Häkkinen en in 1999 moest hij wegens een dubbele beenbreuk, opgelopen tijdens een zware crash in de Britse GP, een deel van het seizoen missen. Toch had Ferrari dat jaar wel iets te vieren, want voor het eerst sinds 1983 wist het Italiaanse team de constructeurstitel in de wacht te slepen.

Die constructeurstitel smaakte naar meer en tussen 2000 en 2004 zouden Schumacher en Ferrari alle titels voor zich opeisen. Daarnaast zou hij vele records op zijn naam zetten, wat hem de bijnaam de Rekordmeister opleverde. Een aantal van deze records heeft hij inmiddels af moeten staan aan Lewis Hamilton en Max Verstappen, maar tot op de dag van vandaag heeft Schumacher nog altijd een paar indrukwekkende records achter zijn naam staan. Samen met Hamilton deelt hij immers met zeven stuks het record van de meeste wereldtitels in de F1, maar ook is niemand er vooralsnog in geslaagd om zoveel snelste raceronden (77) te realiseren als de Duitser. Daarnaast wist Schumi in 2002 in alle races op het podium te eindigen, een prestatie die in 2023 bijna herhaald werd door Verstappen.

Tekst gaat verder na de afbeelding.

Rentree zonder grote successen

Na een tegenvallend 2005-seizoen deed Schumacher in 2006 nog één keer een gooi naar een achtste wereldtitel. Alonso verhinderde echter dat de Duitser de sport in stijl vaarwel kon zeggen. Toch bleef het racen Schumacher in de jaren na zijn pensioen bezighouden en hij maakte zelfs enkele uitstapjes naar het racen op twee wielen. Als Felipe Massa in 2009 geblesseerd raakt, lijkt Schumacher zelfs terug te keren als zijn vervanger. Een nekblessure, opgelopen bij een motorongeluk eerder dat jaar, gooide echter roet in het eten en de comeback van Schumacher bij Ferrari was van de baan.

Een jaar later maakte de Duitser echter alsnog zijn rentree in de koningsklasse van de autosport. Niet Ferrari, maar Mercedes wist zich van de diensten van de zevenvoudig wereldkampioen te verzekeren. Het Duitse merk, dat jarenlang als motorenpartner actief was geweest in de F1, had de kampioensformatie van Brawn GP overgenomen. Schumacher zou nog drie jaren uitkomen voor de Duitse renstal, maar grote successen zouden uitblijven voor de Rekordmeister, die enkel in Valencia (2012) nog een keer op het podium plaats zou mogen nemen. Op 4 oktober 2012 maakte Schumacher in Suzuka zijn definitieve afscheid van de sport wereldkundig.