Christian Horner: van Formule 1-dromer naar toonaangevende Red Bull-teambaas

Christian Horner is vandaag (16 november) 51 jaar oud geworden. De Red Bull Racing-teambaas begon ooit zelf als coureur in de racerij, maar kwam er al snel achter dat managen beter bij hem paste dan het circuit zelf. Als een van de meest succesvolle teambazen ooit in de industrie heeft hij een prachtige nalatenschap gebouwd, een nalatenschap die hij nog steeds aan het uitbreiden is. Van Formule 1-ambities naar wereldtitels met Max Verstappen: zo ziet de loopbaan van de jarige Horner eruit.

Ooit hoopte Horner zelf in een Formule 1-bolide te stappen. Gedurende zijn leven heeft hij er alles aan gedaan om dit te realiseren, maar het is er nooit van gekomen. De in Warwickshire opgegroeide Horner kende geen familie waarin een carrière in de autosport een vanzelfsprekendheid was. Geld was er niet in overvloed, en hij had geen vader, moeder of oom die toevallig interesse of kennissen had in de sport. Wel kreeg hij zijn eerste kart van zijn moeder, die een advertentie in de krant zag staan. De kart kostte 25 pond. In deze kart begon hij aan de Junior Booster-categorie, om in 1991 over te stappen naar de Formule Renault. De eerste stappen in de racerij waren gezet.

Hij deed het in de autosport prima, en Horner behaalde voor zijn team, P1 Engineering, vijf overwinningen en tien podiumplekken - goed voor de tweede plek in het kampioenschap. Na deze startfase bleken diverse GP3-teams (tegenwoordig Formule 3) geïnteresseerd in zijn diensten. Hij zette zijn handtekening onder een contract bij Fortec. In tegenstelling tot zijn succesvolle jaar bij P1 Engineering werd zijn jaar bij Fortec een flop, deels vanwege een gebrek aan financiële steun. Verder dan P16 kwam hij daardoor niet. Het was een tegenvaller na een veelbelovende start.

In de Britse Formule 2 kende Horner een betere periode. P5 in het kampioenschap was motiverend genoeg om het hogerop te zoeken. In 1997 stapte Horner over naar de F3000, destijds een van de autosportklassen die een opstapje vormde naar de Formule 1. Horner was dus wel gewoon op weg naar de F1-grid. Dat ging niet zonder slag of stoot, want hij moest wel alles wat hij had verkopen om zijn droom waar te maken. Hij ging naar de bank, langs zijn vader, en elke andere geldschieter die hij kon vinden, en kocht een chassis.

Hij huurde twee motoren, vond een race-ingenieur en bouwde zijn auto in een schuur. Hij deed destijds alles: hij was manager, kok, verantwoordelijk voor de financiën en alles daarbuiten. Hij zette Arden International op en had een trailer nodig om zijn werk voort te zetten. 'Om wat voor reden dan ook vond ik de beste deal in Oostenrijk. Ik boekte een goedkope vlucht naar Graz om hem te bezichtigen. De eigenaar, een man waar ik nooit van gehoord had die de naam Dr. Marko droeg, draaide mij een poot uit, maar ik kocht hem van hem onder voorwaarde dat hij hem naar Calais zou brengen.' Daarna pas kreeg Horner door dat Marko een voormalig Formule 1-coureur was.

In de hogere klasse legt Horner het af

Horners eerste seizoen in de F3000 was niet goed. Zonder reserve-onderdelen wist hij zich zes van de tien ronden niet eens te kwalificeren, en elke keer dat hij meedeed, wist hij dat een grote crash grote gevolgen voor hem zou hebben op financieel gebied. Een ander deel van het probleem was dat Horner gewoon niet een bijzonder goede coureur was. In gesprek met Motor Sport Magazine, in 2020, gaf hij dit al eens aan. 'Ik kwam net de pits uit en (Juan Pablo, red.) Montoya schoot langs mij in bocht 1. Ik zag zijn buitenste achterband volledig versleten, met de auto in een hoek waarin deze niet zou moeten kunnen rijden.'

'Montoya ging er vol voor', herinnert hij zich. 'Hij had een vangrail vlak naast hem aan de linkerkant, met nagenoeg geen ruimte voor een fout. Toen dacht ik bij mezelf: dit kan ik niet. Al had ik het wel gewild, er is geen manier waarop ik dit zou durven. Ik had een soort zelfbeschermingsmechanisme waardoor ik zoiets nooit zou proberen. Toen wist ik dat dat mijn laatste seizoen zou zijn als coureur.' Deze prachtige zelfkennis verkreeg hij in 1998. Het laatste seizoen dat hij racete behaalde hij geen punten. Hij realiseerde zich dat hij simpelweg niet goed genoeg was. Wel had hij een team opgezet in de F3000. De stap naar teammanager was dan ook snel gezet.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Geen coureur, maar manager

Vanaf 1999 ging Horner als manager aan de slag. Hij stond aan het roer van zijn eigen F3000-team en haalde twee snelle coureurs binnen. Het duurde niet lang voordat de resultaten reflecteerden hoe goed hij als teambaas was. Met onder meer Vitantonio Liuzzi in de cockpit en de steun van Marko en Red Bull, wist Arden in 2004 het F3000-kampioenschap te winnen. De eerste tekenen van Horners talent wanneer hij niet achter het stuur zat, werden duidelijk.

Dat was Marko, inmiddels bekend met Horner, niet ontgaan. Steward Grand Prix werd Jaguar, en Jaguar werd Red Bull Racing. In 2005 merkte het merk dat er behoefte was aan een frisse wind. Die frisse wind werd Horner. Hij sprak in Salzburg met Dietrich Mateschitz en was overtuigd: dit was het team waarvoor hij het verschil kon maken. Hij was in 2005, toen hij aangesteld werd als teambaas, slechts 31. Sommigen zullen het als gok gezien hebben, maar Mateschitz en Marko hadden vertrouwen in de jonge Engelsman.

Dat vertrouwen betaalde zich uit, want in het eerste jaar was een van Horners grootste prestaties het aantrekken van Adrian Newey. Dit is een naam die vele Formule 1-fans inmiddels kennen, want Newey is de ontwerper binnen de Formule 1 wiens bolides de meeste wereldtitels hebben weten te bemachtigen. Het was Neweys creatie die in 2007 de eerste podiumplek voor Red Bull wist te bemachtigen, en ook zijn creatie die in 2009 maar liefst zes race-overwinningen wist te behalen. Kijken we verder in de toekomst dan zien we dat er alleen nog maar meer mooie bolides en corresponderende titels bijgekomen zijn.

Horner, Newey en Vettel boeken successen

Van 2010 tot en met 2013 begon het team pas echt op stoom te raken. Onder leiding van Horner brak Sebastian Vettel door, wist hij in de oppermachtige Red Bull de titel te winnen, en deze vorm maar liefst vier jaar vast te houden. Horner speelde een cruciale rol in het opbouwen van dit team. Hij is dan ook zeker deels verantwoordelijk voor de successen die het team behaalde in deze periode. Het vormde het begin van Horners meest succesvolle rol ooit, want als teambaas begreep hij wat ervoor nodig was om te winnen.

In 2014 kwam Mercedes aan met een oppermachtige motor en een geolied team. Daar verloor Red Bull het van, wat meteen leidde tot de overstap van Vettel naar Ferrari. Red Bull nam Renault-motoren af, welke ten opzichte van de Mercedes-motoren inferieur waren. Hoe goed het team ook bleef bouwen, van Lewis Hamilton en Nico Rosberg, en later Valtteri Bottas, wonnen ze het niet meer. De sporadische zeges die wél geboekt werden, werden inmiddels verzorgd door Daniel Ricciardo en Max Verstappen. Ze moesten het van de coureurs hebben.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Horner besloot dat Renault en diens kopman, Cyril Abiteboul, voldoende werk hadden geleverd in de samenwerking, en Red Bull sloot een deal met Honda. De samenwerking met Honda bleek goud waard, en met Verstappen in de cockpit begonnen de resultaten steeds veelbelovender te worden. Horner toonde met de strategische zet aan dat hij nog steeds begreep wat er voor nodig was om zijn team de juiste richting op te wijzen.

Horner en Verstappen verslaan dominant Mercedes

Horner snakte naar succes. Met Vettel had hij ervan geproefd, maar de kroon op zijn werk zou pas in 2021 komen. Het ultradominante Mercedes moest en zou verslagen worden, en Horner was de man voor deze baan. Een verhitte strijd waarin teambazen Toto Wolff en Horner het ook op politiek gebied tegen elkaar opnamen, mondde uit in een seizoenfinale in Abu Dhabi. De overwinning ging naar Verstappen, wat betekende dat Horner voor het eerst sinds het vertrek van Vettel een titel won. De stijgende lijn was ingezet.

Newey twijfelde aan het einde van vorig decennium nog om te vertrekken, maar mocht in samenwerking met Aston Martin een hypercar bouwde die hem de motivatie gaf om ook de ontwikkeling van de auto te overzien in de overgang naar het nieuwe reglementaire tijdperk. Hij ontwikkelde voor 2022 en 2023 een machtige machine die onverslaanbaar bleek. Onder Horner is Red Bull in de afgelopen twee decennia uitgegroeid tot een van de meest succesvolle Formule 1-teams ooit. Daarmee mag Horner zich meten met collega's als Ross Brawn en Wolff, zeker niet de minsten in de sport. Naast zijn rol bij Red Bull houdt Horner nu ook toezicht op de groei van Red Bull Powertrains, in de hoop om met de geïntegreerde motorafdeling vanaf 2026 wederom het verschil te kunnen maken.

Horner groeide uit van coureur die droomde over de Formule 1 naar een van de meest succesvolle teambazen die de sport ooit gekend heeft. Durf, in de vorm van het opzetten van een eigen team, heeft daar een rol bij gespeeld. Maar ook het feit dat hij Marko precies op het goede moment tegenkwam en het met de Oostenrijker kon vinden, heeft hem geholpen. Al met al is het een verhaal om jaloers op te zijn als buitenstaander. Wat we kunnen concluderen is dat Horner, ongeacht de aantijgingen die begin 2024 tegen hem gedaan zijn, het meer dan verdiend heeft om mee te draaien in de Formule 1. Zijn status als zeer prestigieuze teambaas is dan ook meer dan terecht.