De Grand Prix van Mexico werd een strategisch spelletje door twee cruciale factoren en dit spelletje werd gewonnen door Red Bull Racing. De race op het Autódromo Hermanos Rodríguez is altijd erg bijzonder. Vanwege de hoogte gedraagt de auto zich heel anders dan gewoonlijk. Waar Ferrari bijvoorbeeld het hele jaar vooraan meedeed, was het dit weekend duidelijk het derde team.
Het circuit in Mexico-Stad ligt op 2.238 meter boven zeeniveau en brengt daarmee bijzondere problemen met zich mee. 'Het toverwoord is temperatuurbeheersing', aldus de analyse van Auto Motor und Sport. De motor, het ERS-systeem en de remmen zijn zaken om rekening mee te houden in de ijle lucht. Van tevoren wordt dan ook een belangrijke vraag gesteld: 'Hoe ver durf je de koeling tot het uiterste te drijven om zo min mogelijk downforce weg te geven?'
Behalve de oververhitting is er nog een belangrijk aspect, namelijk de banden. De teams hadden hier minder informatie over, vanwege de Pirelli-tests in de tweede vrije training voor de banden van volgend jaar. 'Bij Mercedes was de mening al snel duidelijk dat de softs geen goede racebanden zouden zijn, aangezien deze maximaal zestien ronden zouden rijden.' Het team besloot te starten op de medium band, maar dat bleek niet de juiste keuze.
'De hards hadden een lange levensduur, maar weinig grip'
Red Bull koos echter om te starten op de zachte band, waardoor Verstappen bij de start goed wegkwam. Dit pakte goed uit voor de Oostenrijkse renstal, maar voor het team van Ferrari, dat ook koos om te starten op softs, was dit een minder groot succes, omdat de F1-75 banden vreet. De strijd voor de overwinning was dus op het Autódromo Hermanos Rodríguez tussen Mercedes en Red Bull.
'Voor Red Bull was de moedige bandenkeuze aanvankelijk ook een reis naar het onbekende.' Het leek namelijk een tweestopper te worden of anders zou de tweede stint op de hards gereden moeten worden, maar de zachte band hield het lang vol en dus kon het team naar mediums. Bij Mercedes ging het minder soepel met beide coureurs die klaagden over de banden. 'Over het algemeen was er simpelweg geen downforce om bij de C2-rubbers de temperatuur binnenin de band te laten stijgen. En zo had de harde band een lange levensduur, maar te weinig grip.'
Seidl: 'Ricciardo had niks te verliezen'
De grote winnaar wat betreft bandenstrategie bleek uiteindelijk Daniel Ricciardo met zijn McLaren. De Australiër startte op mediums en stapte daarna over naar de band met rode wangen. 'McLaren besloot, in overleg met de coureur, een stint van 27 ronden te riskeren met zachte banden.' Volgens de teambaas Andreas Seidl, omdat 'hij niks te verliezen had'. 'Het plan werkte. Ricciardo reed twee seconden sneller dan de directe concurrentie', meldt AMuS. Zelfs met een tijdstraf van tien seconden wist de coureur voor zijn tegenstanders te blijven, wat bewijst dat de bandenstrategie dé bepalende factor was.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties