Openhartige Correa over herstel en depressie: 'In 2021 weer F2-coureur'

Iets meer dan een jaar na het vreselijke ongeluk op Spa-Francorchamps is Juan Manuel Correa hard bezig aan zijn herstel. De coureur, die betrokken was bij het tragische ongeval waarbij Anthoine Hubert om het leven kwam, heeft veel fysieke en mentale klappen gehad, maar is vastberaden om volgend jaar al op de Formule 2-grid terug te keren. Met ons deelt hij zijn weg naar zijn comeback, die niet bepaald zonder horten of stoten ging.

Vlak na de Grand Prix van België, waar het ongeluk en het overlijden van Anthoine Hubert herdacht werd, spreken we met de Formule 2-coureur, die openhartig vertelt over zijn herstel. In een exclusief interview met F1Maximaal vertelt hij hoe hij zijn herstel beleefd heeft, hoe hij het heeft ervaren om aanwezig te zijn op Spa-Francorchamps afgelopen weekend en wat zijn plannen zijn voor de toekomst.

'Het meest beschadigde deel van mijn lichaam is mijn rechterbeen', vertelt Correa. 'In het herstelproces daarvan zit ik, denk ik, op 60 á 70 procent. Maar dan heb ik het vooral over wanneer ik weer zou kunnen gaan racen. Ik verwacht dan ook dat ik aan het eind van het jaar weer in een bolide kan stappen. Dat betekent niet dat mijn been dan weer helemaal de oude is, dat kan nog heel lang gaan duren.'

Velen hadden niet gedacht dat de coureur, die in 2019 nog twee podiumplekken haalde in de Formule 2, zo snel zou herstellen. 'Maar ik hoef dan ook alleen een gaspedaal in te trappen met mijn rechtervoet, hoor', stelt hij. 'Dat kan al als alles nog niet volledig hersteld is. Wel moet de grote, metalen constructie die om mijn been zit eraf. Zodra dat kan, ben ik er klaar voor. Dan stap ik weer de auto in. Ik heb namelijk in de tussentijd hard gewerkt aan de rest van mijn lichaam, zoals mijn nek en mijn linkerbeen.'

Correa heeft dan naar verwachting ook geen aanpassingen nodig in zijn toekomstige raceauto, zegt hij. 'Daar heb ik tijdens het proces natuurlijk wel veel over nagedacht. Ik hing veel aan de telefoon met Billy Monger (Brits racetalent die in 2017 beide benen verloor, red.), toen ik moest gaan beslissen of ik wel of niet mijn been zou laten amputeren. Hij zei dat het best lastig was om met een aangepast stuurtje te racen. Uiteindelijk lijkt dat voor mij gelukkig niet te hoeven, ik zal als het goed is goed kunnen remmen en gas geven.'

Billy Monger (links) op bezoek bij Correa in het ziekenhuis.

Mentaal zwaar proces voor Correa bij thuiskomst

Hoewel fysiek herstel cruciaal is om uiteindelijk weer de oude Juan Manuel te worden, is er logischerwijs ook sprake van een belangrijk mentaal proces. De mentale klap van het incident was fors, zegt de Amerikaanse Ecuadoraan. 'In mijn hoofd moest er nog veel gebeuren. Het was natuurlijk een heftige, traumatische gebeurtenis. De crash zelf was heftig, maar vooral ook de twee maanden daarna in het ziekenhuis. Ik vocht voor mijn leven. Ik lag lang in coma en daarna waren er nog kritieke momenten waarbij ik niet eens goed kon ademen... Het was pittig.'

Ook het thuiskomen was niet gemakkelijk voor Correa. In een rolstoel moest hij leren omgaan met dagelijkse bezigheden, iets waar hij aan het begin moeite mee had. 'Ik had natuurlijk opeens een tijdelijke lichamelijke handicap. Het was zwaar, want voor een tijdelijke handicap duurde hij echt verschrikkelijk lang. Het kostte op mentaal vlak veel moeite om me op vier wielen aan te passen aan een nieuwe levensstijl. Ik kan wel zeggen dat op die momenten, de mentale ongemakken veel zwaarder wogen dan de fysieke. Een tijdje nadat ik weer thuis was in Miami kreeg ik dan ook te kampen met depressie. Daaruit zien te komen was zwaarder dan elk fysiek herstel dat ik me kon voorstellen.'

Gelukkig wist Correa zich met hulp van professionals, maar vooral zijn eigen doorzettingsvermogen, weer omhoog te knokken. 'Ik zag psychologen in het ziekenhuis en daarna kwam er regelmatig een sportpsycholoog bij me thuis. Dat hielp, maar het meeste werk moet je op zo'n moment zelf verzetten. Dat lukte en ik voel me vandaag de dag goed. Anderzijds zal ik nooit helemaal dezelfde ik worden van een jaar geleden. Op zich is dat niet per sé slecht, hoor. In veel aspecten ben ik een heel nieuw persoon geworden', aldus de openhartige coureur.

Het is snel gegaan met Correa's herstel de afgelopen maanden en het zelfstandig lopen en staan gaan stukje bij beetje beter. Veel tijd om terug te kijken is er nauwelijks geweest en op de vraag of hij niet hartstikke trots is op zijn progressie de afgelopen maanden blijft het dan ook even stil. 'Ja, Natuurlijk ben ik wel trots. Dat denk ik wel, ja. Nu ik weet dat ik volgend jaar misschien alweer mag racen en me dan realiseer waar ik een jaar geleden stond... F*cking hell. Ik moet wel trots zijn op mezelf. De dokters in het ziekenhuis zeiden dat ik drie jaar nodig zou hebben om überhaupt op te kunnen staan en moet je me nu eens zien. Maar normaal gesproken houd ik niet zo van opscheppen over mezelf, hoor', voegt de coureur vlot en glimlachend toe.

Correa herdenkt ongeluk in België, een jaar later

Vorig weekend vond de Grand Prix van België plaats op het circuit van Spa-Francorchamps, de plek waar het vorig jaar misging in de Formule 2-race. Zodoende werd er uitgebreid stilgestaan bij het herdenken van de crash en Anthoine Hubert. Ook Correa was erbij. De voormalig Charouz-coureur nodigde zich min of meer zelf uit bij het Formule 2-bestuur, iets waar hij later zeker geen spijt van heeft gehad.

Het herdenkingsmoment van de crash op Spa-Francorchamps, een jaar geleden

'Ik pitchte het idee bij de F2-organisatie en ze vonden het geweldig', stelt Correa. 'Vervolgens hebben ze geregeld dat ik mee kon in de 'COVID-bubbel', om zo veilig mogelijk aan te sluiten bij de rest. Nu ik terugkijk op dat weekend, ben ik heel blij dat ik ben gegaan. Het was voor mij persoonlijk heel erg speciaal. Het zou een stuk moeilijker zijn geweest om de herdenking te bekijken vanuit Miami.'

'Voor mij was het vooral eigenlijk een manier om Anthoine te kunnen eren', gaat Juan Manuel verder. 'Ik kon nu ook de demonen van het asfalt recht in de ogen aankijken, als je begrijpt wat ik bedoel. Om naar het circuit te gaan hielp ook om het weer echt te zien als circuit en niet als nare plek. Het voelt niet als een hoofdstuk afsluiten, want ik vergeet het ongeluk en Anthoine zeker niet. Maar ik kan nu wel met zekerheid een pagina omslaan en de weg naar mijn comeback voortzetten.'

Ook was er de gelegenheid voor Correa om de familie van Hubert te ontmoeten. 'Ik heb natuurlijk altijd contact gehad met de familie van Anthoine, maar afgelopen weekend kon ik eindelijk zijn moeder Nathalie in het echt ontmoeten. Het was emotioneel voor ons beiden, maar erg mooi. Ik was blij dat ik haar in de ogen kon kijken. Ik vind haar echt een hele sterke vrouw, ze was er ook het hele weekend in Spa bij, hè. Ik was echt onder de indruk.'

Correa alweer bezig met F2-stoeltje voor 2021

Nu Correa hopelijk in 2021 weer in de auto kan stappen, is hij samen met zijn manager hard op zoek naar een Formule 2-stoeltje. 'We zijn er hard mee bezig en ik heb er goed vertrouwen in dat het gaat lukken. Natuurlijk brengt dat ook wel een beetje extra druk met zich mee, want zodra er wat getekend is, moet mijn rechterbeen in orde zijn voor de start van het nieuwe seizoen. Maar ik vind dat beetje extra druk wel lekker, eigenlijk. Daar leef ik voor. Het pusht me om nog sneller klaar te zijn. Ik ben immers een coureur.'

Tot slot blijft het ultieme doel voor Correa glashelder: 'De Formule 1 halen. Daar doe ik alles voor. Op dit moment is dat het enige doel wat ik voor ogen heb. De komende jaren worden beslissend in de Formule 2. Ondanks alles zal ik er staan en ik weet zeker dat ik het kan.' (Foto's: Sauber Junior Team by Charouz, Red Bull Content Pool, Instagram Juan Manuel Correa)

Door: Maurits Kappetijn
maurits@f1maximaal.nl
@MausKappetijnF1