Van Amersfoort kritisch op aanpassing Verstappen-regel: 'Bizar dat ze het weer toestaan'

Frits van Amersfoort, de teambaas van Van Amersfoort Racing, is zeer kritisch op het feit dat de FIA het wederom mogelijk heeft gemaakt voor minderjarige coureurs om in de Formule 1 uit te komen. Van Amersfoort stipt in een exclusief interview met F1Maximaal.nl aan dat het mentale aspect van de autosport bij met name jonge coureurs onderschat wordt, en dat coureurs als Max Verstappen en Charles Leclerc eerder de uitzondering op de regel vormen.

Van Amersfoort Racing is actief in opstapklassen van de Formule 4 tot en met de Formule 2, waardoor hij ook te maken krijgt met coureurs die pas net uit de kartsport komen. 'Ik had net nog een gesprek met een coureur, die wij eigenlijk totaal niet meer wilden zien, met een hele grote naam. Ik zal de naam even in het midden laten, maar iemand die inmiddels enorm veranderd is, gewoon omdat hij drie of vier jaar ouder is. Ik vind het dan ook bizar dat ze nu toch weer toestaan dat 17-jarigen in de Formule 1 mogen komen', vertelt Van Amersfoort.

Van de crèche naar de autosport

Na het veelbesproken debuut van Verstappen in 2015 greep de FIA in en mochten coureurs de koningsklasse van de sport pas betreden als ze minimaal achttien jaar oud waren. Op verzoek van Williams mogen er nu uitzonderingen gemaakt worden voor 17-jarige coureurs. Dat biedt onder andere een kans aan de nu nog 17-jarige Andrea Kimi Antonelli. 'Je kan wel een leeftijd neerzetten, maar je kan niet inschatten of iemand met vijftien nu een beetje volwassen is, of dat hij nog een kind is. Dat kan allebei, zeker in de Formule 4.'

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

'We hebben er een paar tussen zitten, die moeten bijna terug naar de crèche, want ze hebben nog nooit geleerd om mensen te zijn', geeft Van Amersfoort aan. De minimumleeftijd in de Italiaanse Formule 4 is vijftien jaar, en daar wordt dan ook regelmatig gebruik van gemaakt. Zo debuteerden Oliver Bearman (2021) en Antonelli (2022) op 15-jarige leeftijd in de klasse. Beide talenten grepen zelfs de titel in hun debuutjaar, maar het gaat lang niet altijd goed. 'Het geeft ook aan hoe belangrijk het mentale deel is in de autosport, zeker in die juniorklassen. De Formule 4 is daar een perfect voorbeeld van, want de auto’s zijn eigenlijk allemaal hetzelfde. Er zit wel eens in klein verschil in de motor, misschien twee pk, maar that’s it.'

Druk vanuit de Formule 1 en de familie

'Hoe je die auto engineert, daar wordt allemaal heel gewichtig over gedaan, maar uiteindelijk gaat het erom hoe je met dat ding rijdt, en dat is dat is heel afhankelijk hoe je al in de auto stapt, mentaal gezien. Dat is iets waar vijftienjarigen het lastig mee hebben', beseft de man die al sinds 1975 aan het roer staat van Van Amersfoort Racing. 'In die periode van hun carrière wordt beslist of ze steun van Red Bull krijgen of van wie dan ook, terwijl ze er misschien nog helemaal niet aan toe zijn.'

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Van Amersfoort wijst daarbij ook op het financiële aspect, aangezien veel jonge talenten afhankelijk zijn van die financiële steun van de talentenprogramma's van Formule 1-teams. 'Autosport is natuurlijk, vanaf de kartsport al, wel een beetje een bizarre wereld. Het begint natuurlijk al met de kartsport, waar de kinderen vaak op jonge leeftijd beginnen, gesteund door papa of mama, of door papa én mama. Er zijn ook voorbeelden genoeg waar het hele gezin meedoet. Het heeft vaak hele grote financiële gevolgen.'

Vaak steken gezinnen veel geld in een jong talent, waardoor de druk op jonge coureurs torenhoog kan worden. 'Dat maakt het drijfzand of het kind wel op een goede manier opgroeit. Met de kartsport heb ik nooit zoveel actief mee te maken willen hebben, omdat ik het een grote kindertuin vind. Dan krijgen wij ze na de kartsport, en dan wordt van hen geacht dat ze mensen zijn geworden. Dat is natuurlijk niet zo.'

Van Amersfoort legt uit dat er extra uitdagingen komen kijken bij het coachen van zeer jonge talenten. 'Ze moeten dan alsnog bij ons weer volwassen worden, en dat is soms niet altijd even makkelijk. Dat is ook logisch. Mijn kinderen hebben nooit geracet, en daar ben ik godsblij mee, maar ik ben wel voetbalcoach geweest van mijn oudste zoon, en dan zie je dat ook. Het is logisch: een kind van acht of negen luistert alleen naar zijn ouders. Zeker in de huidige maatschappij zijn de ouders daar vaak heel sturend in.'

'Dat gaat dan in de kartsport zo door, en dan krijgen wij ze in de autosport, en opeens mag papa dan niet meer mee', aldus de Nederlander. 'Misschien snapt papa dat wel, maar die kinderen kunnen zich in het begin nog niet uiten naar ons toe, omdat ze dat nooit geleerd hebben, en die uiten zich wel naar papa. En de papa zegt dan in heel veel gevallen: dat regel ik wel even voor je. Dat is lastig.’

Verstappen en Leclerc uitzonderingen

Vervolgens stapt Van Amersfoort over op twee van de grootste talenten waar hij mee gewerkt heeft. ‘Als ik Max er dan even bij ga pakken: die was met zijn zestien jaar door Jos zó gedrild dat hij behoorlijk volwassen was', vertelt de teameigenaar. Een jaar later reed Verstappen in de Formule 1, en had Van Amersfoort met Charles Leclerc de volgende groeibriljant in handen. ‘Charles was ook eigenlijk al best wel volwassen, maar hij was ook wel al een tikje ouder.'

Van Amersfoort is louter positief over de samenwerking met de familie Leclerc. 'De vader van Charles, die toen nog leefde, was een superfidele man, die zich er ook nooit echt mee bemoeide, en het ook gewoon door Charles wilde laten doen. Ik heb ook wel een beetje een zwak voor de familie Leclerc. Ik noem er dan drie: Charles, Arthur, en Lorenzo, die ze (Charles en Arthur, red.) eigenlijk managet’, zegt Van Amersfoort over de drie broers. ‘Het zijn alledrie eigenlijk hele leuke mensen, en daar hebben we nooit problemen mee gehad.’

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Hoewel Van Amersfoort nauw samenwerkte met de Verstappens en de Leclercs, is het niet zo dat hij ze nog regelmatig spreekt. 'Het is zeker negen, misschien wel tien jaar geleden. In de wereld waarin ze nu zitten, zijn het natuurlijk totaal andere mensen geworden. Ik mag eigenlijk niet eens over ze praten nu, want ik weet niet hoe ze nu zijn', geeft Van Amersfoort aan. ‘Het is heel grappig: die coureurs zijn zó druk. We staan regelmatig bij ofwel Red Bull ofwel Ferrari voor de deur als we aan het rijden zijn, en ik zie ze nooit. Ik zie ze wel van meeting naar meeting rennen natuurlijk.’