Waarom heeft Verstappen zoveel weg van Formule 1-legende Michael Schumacher?

Het is vandaag, 13 november, precies 30 jaar geleden dat Michael Schumacher zijn eerste wereldtitel in de Formule 1 veroverde, een titelrace die allesbehalve vlekkeloos verliep en de sport onuitwisbaar tekende. In dat jaar, 1994, hing er een schaduw over de sport: Ayrton Senna, de geliefde Braziliaanse legende, was tragisch omgekomen tijdens de openingsfase van het seizoen in Imola. Het emotionele weekend vergrootte de kansen van Schumacher echter wel, maar eerst moest hij Damon Hill zien te verslaan, een strijd die niet zonder controverse ten einde kwam.

Met Senna’s overlijden werden de kansen op Schumachers eerste titel aanzienlijk groot, maar het was tijdens de laatste race van het seizoen in Adelaide dat alles in een ongekende climax eindigde. Schumacher moest in die race uit een ander vaatje tappen – een vat vol controverse – om uiteindelijk de kroon te bemachtigen in zijn strijd met Damon Hill. Een gretigheid en meedogenloosheid die we vandaag de dag bij Max Verstappen opnieuw zien.

Toen Schumacher in 1991 debuteerde op Spa-Francorchamps, werd meteen duidelijk dat er een bijzondere rookie op de grid stond. Het 23-jarige talent kreeg al snel een contract bij Benetton en schuwde het niet om de gevestigde orde het vuur aan de schenen te leggen. In 1992 en 1993 had hij echter niet het materiaal om de superieure Williams-bolides echt uit te dagen. Maar in 1994 veranderde alles: de actieve wielophanging en andere elektronische hulpsystemen werden verboden, wat de dominantie van Williams doorbrak en de kansen voor Schumacher vergrootte.

De dood van Senna vergroot titelkansen van Schumacher

Dat seizoen begon met veel drama en en bizarre momenten, waarvan het verlies van Senna onmiskenbaar het meest tragisch was. Senna had de overstap naar Williams gemaakt, in de hoop met de beste auto op de grid het kampioenschap te veroveren, maar de wagen bleek moeilijk te besturen. In Imola sloeg het noodlot toe, de Braziliaan crashte namelijk keihard, en verloor hiermee het leven. Hiermee verloor de Formule 1 een icoon van de sport. Schumacher zelf zei later dat Senna in 1994 de titel hoe dan ook had gewonnen.

Hoewel dit ongeval enorm tragisch was, vergrootte dit wel Schumacher’s titelkansen. Toch verliep het seizoen niet vlekkeloos, de FIA strafte hem namelijk met een dubbele raceschorsing vanwege een te ver afgesleten bodemplaat tijdens de Grand Prix van België, en hierdoor zag hij vanaf de zijlijn hoe zijn voorsprong slonk. Bij aankomst in de paddock voor de seizoensfinale in Adelaide, Australië, was het verschil tussen Schumacher en Damon Hill slechts één punt.

De tekst gaat veder onder de afbeelding.

Op 13 november 1994 stonden de fans gespannen langs de baan, zich voorbereidend op een finale die de boeken in zou gaan. Hill stond op pole, maar Schumacher was als een raket weg bij de start en nam de leiding. Het leek een gemakkelijke race te worden, maar Hill bleef koppig in zijn kielzog. Het was het begin van een psychologisch schaakspel – eentje die Schumacher vastbesloten was te winnen, wat er ook voor nodig was.

En dat werd overduidelijk in ronde 36, met Hill gevaarlijk dichtbij, gebeurde het ondenkbare: Schumacher maakte een fout en raakte de muur. Zijn Benetton leek gehavend, maar de Duitser liet zich niet uit het veld slaan. Hij zette zijn wagen terug op de baan en probeerde door te rijden. Hill rook zijn kans en dook meteen in het gat dat Schumacher had gelaten.

Controverse helpt Schumacher naar zijn eerste titel

En dat was het moment waarop Schumacher zijn vastberadenheid liet zien, hoe controversieel ook. Hij stuurde in op Hill, raakte zijn Williams en vloog zelf de bandenstapels in. Hill bleef even doorrijden, maar de schade was fataal – zijn ophanging was gebroken. En hierdoor moest hij zijn race, en dus ook zijn jacht op de titel, vroegtijdig staken. Schumacher was wereldkampioen, zij het omringd door controverse. Dit was de eerste keer dat we zagen waar de Duitser toe bereid was.

Schumacher’s meedogenloze mentaliteit, zijn compromisloze wil om te winnen, zorgde ervoor dat hij vanaf dat moment als een coureur met een ruw randje werd gezien. Het waren trekken die velen niet konden waarderen, vooral omdat hij zoveel talent had dat hij deze acties 'niet nodig zou hebben'. Toch zijn het precies deze kenmerken die we tegenwoordig ook zien bij Max Verstappen. Verstappen heeft de kritiek te verduren gekregen dat hij zijn rijstijl zou moeten temperen, dat hij dingen 'niet nodig heeft' om te winnen.

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Is dat zo? Tijdens de afgelopen Grand Prix van Mexico werd Verstappen fel bekritiseerd na een tijdstraf van twintig seconden voor incidenten met zijn titelrivaal Lando Norris. Commentatoren zoals Martin Brundle spraken hun afkeuring uit, waarbij Brundle stelde dat Verstappen 'beter is dan dit'. Maar in Brazilië antwoordde Verstappen krachtig: 'Drie keer wereldkampioen, ik hoef helemaal niets aan te passen.' En dat is precies wat Schumacher en Verstappen gemeen hebben. Ze varen hun eigen koers en zijn overtuigd van hun eigen kunnen, en dat betaalt zich tot dusver uit.

En dat maakt deze twee tot grootheden. Of mensen het nu goedkeuren of niet, de Schumacher die we 30 jaar geleden zagen, veranderde niet in de loop van zijn carrière – hij bleef de keiharde racer die uiteindelijk zeven wereldtitels en 91 overwinningen op zijn naam schreef. Hetzelfde geldt voor Verstappen: hoeveel titels of overwinningen hij ook behaalt, hij zal altijd zichzelf blijven.