Leclerc blaast 27 kaarsjes uit en treedt eindelijk in de voetsporen van Verstappen

Charles Leclerc viert woensdag zijn verjaardag en mag 27 kaarsjes uitblazen. Hoewel zijn wens om het wereldkampioenschap in de koningsklasse van de autosport te winnen met Ferrari ook dit seizoen niet in vervulling lijkt te gaan, kan de Monegask toch terugkijken op een zeer geslaagd jaar. Het is immers het jaar waarin Leclerc, na jaren van pech, fouten en tegenslag, eindelijk afrekende met de 'thuisvloek', die hem al sinds het begin van zijn F1-loopbaan achtervolgde. F1Maximaal.nl blikt terug op deze belangrijke Grand Prix in het leven van de Monegaskische coureur.

Het winnen van de wereldtitel met Ferrari zal ongetwijfeld bovenaan het wensenlijstje van Leclerc staan, maar ook dit seizoen waren de Monegask en de Italiaanse renstal weer niet constant genoeg. En met de kennis van nu, was er dit jaar wellicht toch een kans geweest. De dominant geachte combinatie Max Verstappen en Red Bull Racing bleek immers toch niet zo dominant te zijn. Maar net als de kampioensformatie schoot ook Ferrari dit jaar niet altijd in de roos met de updates.

Hoewel Leclerc met een achterstand van 86 punten op WK-leider Verstappen nog niet helemaal kansloos is in de strijd om de wereldtitel, er zijn immers nog 180 punten te verdienen, lijkt de Monegask hooguit slechts een bijrol te kunnen vertolken in het gevecht tussen Verstappen en Lando Norris. Desondanks is het allerminst een verloren jaar geweest voor Leclerc. Een maand geleden passeerde hij immers voor de tweede keer in zijn carrière, onder luid gejuich van de tifosi, als eerste de eindstreep in Monza. Maar veel belangrijker nog: eindelijk kon hij ook afrekenen met de thuisvloek en mocht hij in zijn 'eigen' Monaco op de hoogste trede van het podium plaatsnemen.

Tekst gaat na de afbeelding verder.

Wel poles, geen zeges

Winnen in eigen land is één van de mooiste dingen die je kan overkomen, zo stelde Verstappen, die dit genoegen al driemaal had mogen smaken, al eens. Het lukte Leclerc daarentegen steeds maar niet om in zijn eigen straten als eerste over de finish te komen. Sterker nog: tot aan deze jaargang was een vierde plek in de editie van 2022 zelfs zijn beste resultaat in het prinsdom. Aan zijn tempo lag het echter zelden, maar keer op keer stond iets zijn geluk in de weg.

En dat lag zeker niet altijd aan de Monegaskische coureur zelf. In de afgelopen jaren is immers meermaals gebleken dat Leclerc niet altijd op zijn team kon bouwen. Zo werd in 2019 zijn kansen op een goed resultaat op zaterdag al door zijn team om zeep geholpen. In de slotfase van Q1 geloofde Ferrari dat de tijd, die Leclerc eerder in de sessie op de klokken had gezet, voldoende was voor een plekje in Q2 en dus besloot de renstal hem niet naar buiten te sturen voor nog een run. Dit bleek echter een verkeerde inschatting te zijn, die de thuisheld mogelijk een mooi resultaat kostte. En ook in 2022, dankzij een slechte strategie en een langzame pitstop, en in 2023, door slechte coaching die Leclerc een gridstraf opleverde wegens het hinderen van Norris, liet Ferrari zijn 'kroonprins' in de steek.

De meest pijnlijke editie voor Leclerc is echter waarschijnlijk wel die van 2021. De thuisheld behaalde voor het eerst de poleposition in zijn eigen land, maar zette zijn bolide tijdens de tweede en laatste poging in Q3 ook in de muur, met alle gevolgen van dien. Zijn crash zou er uiteindelijk zelfs voor zorgen dat hij een dag later niet eens aan de Grand Prix deel kon nemen. Tijdens de formatieronde werd er immers een probleem met de aandrijfas geconstateerd. Er was geen tijd meer om deze nog te repareren voor de start en dus kon Leclerc al uitstappen voordat de race überhaupt was begonnen.

Tekst gaat na de afbeelding verder.

Vloek eindelijk opgeheven

Door alle pech en tegenslag werd er vaak van een 'thuisvloek' gesproken, al geloofde Leclerc daar zelf niet zo in. Maar vloek of geen vloek, de Monegask wist in 2024 eindelijk de negatieve reeks in eigen land te doorbreken. Driemaal is scheepsrecht zullen we maar zeggen, want zijn derde poleposition in het prinsdom wist hij een dag later dan wel te verzilveren. Dankzij de rode vlag in de openingsronde konden alle strategische plannen van de concurrentie de prullenbak in (de verplichte bandenwissel was immers bij de herstart al gedaan) en dus kon Leclerc redelijk onbedreigd naar de zege rijden.

Dat de race niet de boeken in zal gaan als één van de spannendste edities van de Grand Prix van Monaco zal Leclerc worst wezen. Eindelijk ging één van zijn allergrootste wensen in vervulling. De overwinning maakte niet alleen bij de Ferrari-coureur, die veel aan zijn overleden vader had moeten denken, emoties los, ook Prins Albert van Monaco kon zijn tranen op het podium niet bedwingen. Het was niet alleen een ongekend succes voor het prinsdom, dat nog nooit eerder een zege van een Monegaskische coureur kon vieren in Monte Carlo, maar ook Leclerc kon een belangrijke doelstelling afvinken. Nu die wereldtitel nog, al zal de tegenstand in zijn eigen team volgend jaar nog een stukje zwaarder worden. Dan zal Leclerc moeten bewijzen dat hij ook zevenvoudig wereldkampioen Lewis Hamilton de baas kan zijn.