Fittipaldi blikt terug op fatale crash van Senna: 'De show moest doorgaan'

Christian Fittipaldi was pas 23 jaar en reed zijn derde Formule 1-seizoen toen zijn landgenoot Ayrton Senna in 1994 op tragische wijze overleed. De Braziliaan herinnert het zich nog goed: het ongeluk van Rubens Barrichello op de vrijdag, de dood van Roland Ratzenberger op de zaterdag en de dood van Ayrton Senna op de zondag. ‘Het begon als een normaal weekend, net als elk ander raceweekend’, blikt Fittipaldi met GRANDE PRÊMIO terug op de gebeurtenissen.

De coureurs kwamen op donderdag aan, toen was er nog niets aan de hand. Toen kwam de eerste grote schok van het weekend: het ongeluk van Barrichello. ‘Gelukkig kwam het goed met hem, maar het zag er heftig uit’, herinnert Fittipaldi zich. De tweede schok, de dood van Ratzenberger, was nog groter, maar het raceweekend werd voortgezet. ‘Er hing een vreemde sfeer, maar de show moest doorgaan’, weet de Braziliaan nog.

Zelf had hij weinig contact met Senna en dus wist hij niet wat er door het hoofd van zijn landgenoot ging na de crashes eerder dat weekend. ‘We zagen elkaar dat weekend niet eens.’ Het fatale ongeluk van Senna gebeurde al vroeg in de wedstrijd. De raceleiding zette de race voort, maar Fititpaldi zat met zijn gedachten bij zijn mede-Braziliaan. Op dat moment dacht hij nog dat Senna er hoogstens met een gebroken ledemaat vanaf zou komen. Dat hij was overleden, kwam niet eens in de coureur op.

Fittipaldi verwachtte dat Senna na twee maanden weer zou racen

‘Dat Barrichello relatief oké uit de auto stapte op vrijdag stelde iedereen gerust. Wat er met Roland gebeurde was erg moeilijk, maar toen Ayrton crashte was het anders, omdat het tijdens de race gebeurde’, kan Fittipaldi zich nog voor de geest halen. ‘De race werd stilgezet en we deden een herstart. Ik vroeg me toen af hoe lang hij er uit zou liggen. Een maand? Over maximaal twee maanden zou hij weer met ons mee rijden’, dacht de Braziliaan destijds. De coureurs wisten niet hoe ze er mee om moesten gaan toen bleek dat Senna het niet overleefd had, geeft hij aan. ‘Het was alsof iedereen verdoofd was.’

Met de kennis van nu is het makkelijk om te concluderen dat het het meest rampzalige weekend in de geschiedenis van de Formule 1 was. ‘Er deden zich twee gigantische tragedies voor en we hadden eigenlijk niet genoeg tijd om te reageren en na te denken over wat we moesten doen. We leefden in het moment’, stelt Fittipaldi vast. De schrale troost van dit Grand Prix-weekend was dat het ervoor zorgde dat er een reeks aan veiligheidsmaatregelen werd genomen om de coureurs te beschermen. Met succes, want twintig jaar lang gebeurden er geen fatale ongelukken meer in de Formule 1, totdat in 2014 Jules Bianchi om het leven kwam in Japan.